Ο Ιωνικός θα μείνει στην κατηγορία λόγω του τέταρτου γκολ κόντρα στον Απόλλωνα!

Ήταν το 88ο λεπτό της αναμέτρησης με τον Απόλλωνα Σμύρνης, όταν ολόκληρος ο πάγκος του Ιωνικού πραγματοποιούσε ένα… αυθόρμητο standing ovation. Αποδέκτες του χειροκροτήματος; Άπαντες στις τάξεις τους!

Μόλις είχε διαμορφωθεί το τελικό σκορ στην «τεσσάρα» (4-0) επί της «Ελαφράς Ταξιαρχίας». Ωστόσο, ο κύριος λόγος των επευφημιών αφορούσε το πώς επιτεύχθηκε αυτό το τέταρτο γκολ. Μέσω, δηλαδή, μιας (στατικής) φάσης, η οποία είναι εξ αυτών που δουλεύονται επί μήνες: Ο Πλατέλλας εκτέλεσε πλασαριστά το κόρνερ για τον Βαλεριάνο, εκείνος έσπασε με τη μία στον Ντάλσιο, ο οποίος περίμενε στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής, απ' όπου και σκόραρε με μονοκόμματη ζωγραφιά.



Ένα τέρμα που αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο το πόση δουλειά έχει πέσει φέτος στους «κυανόλευκους». Εξ ου και η χαρά τόσο εκείνων που βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο, όσο και των παικτών στον πάγκο, όπως φυσικά και του τεχνικού τιμ και συγκεκριμένα του Δημήτρη Σπανού (στον οποίο έπεσαν αρκετοί πάνω). Είναι ωραίο να βλέπεις τους κόπους σου να αποδίδουν.

Η ομάδα της Νίκαιας άφησε για τα καλά πίσω της το κακό διάστημα που μεσολάβησε και συνεχίζοντας αδιάκοπα την προσπάθεια, έφτασε να θεωρείται εκ των φαβορί για την παραμονή. Εφόσον τελικά τα καταφέρει, θα τα οφείλει όλα σ' αυτήν τη δουλειά.

Το αγωνιστικό ντεφορμάρισμα

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή», έγραφε ο Άλκης Αλκαίος. Χωρίς καμία προσπάθεια σύγκρισης ανόμοιων καταστάσεων (βάσει του λόγου που το έγραφε), σκοτάδι -αγωνιστικό πάντα- υπήρξε εν μέρει και στον Ιωνικό. Μπορεί στις τάξεις του να παρέμεναν ψύχραιμοι και η δουλειά να συνεχιζόταν αμείωτη, ωστόσο οι έξι σερί ήττες (σε πρωτάθλημα και Κύπελλο) είναι έξι σερί ήττες.

Πολλές είναι οι παράμετροι και οι αγωνιστικές ανορθογραφίες που μπορούν να στοιχειοθετηθούν γι' αυτήν την περίοδο. Παιχνίδι με το παιχνίδι διαφορετικές, πότε να διορθώνονται και πότε να επανεμφανίζονται. Βασικός τίτλος που τις περικλείει όλες, η «έλλειψη συγκέντρωσης».

Τα γκολ και οι επικίνδυνες καταστάσεις που δεχόταν το προηγούμενο διάστημα ο Ιωνικός παρουσίαζαν συγκεκριμένα μοτίβα: Πουλήματα μπάλας, κακές αντιδράσεις στις αμυντικές μεταβάσεις, μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, διαστήματα χωρίς συγκέντρωση. Την ίδια στιγμή, οι «κυανόλευκοι» δεν έπαιρναν πολλά από τους επιθετικογενείς τους παίκτες, κυρίως από τα εξτρέμ τους. Με τον Τουράμ, παράλληλα, να είναι τραυματίας, τον Μάντζη να μην έχει κάνει ακόμη την εμφάνισή του ή να αποτελεί άφιξη των τελευταίων ημερών και τον Άοσμαν να περνά κακό φεγγάρι. Παράλληλα, τις όποιες ευκαιρίες δημιουργούσαν δυσκολεύονταν να τις κάνουν γκολ.



Εάν χαρακτήριζε κάτι τους νεοφώτιστους από την αρχή της σεζόν ήταν το πάθος τους. Στοιχείο που φάνηκε να μειώνεται κάπου-κάπου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ίσως και να υπήρξε και μια μικρή επανάπαυση (λογικό να συμβαίνει ενίοτε) μετά την ελπιδοφόρα παρουσία τους στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου γύρου.

Και εγένετο… φως

Τις έξι σερί ήττες διαδέχτηκαν ισάριθμες αναμετρήσεις με απολογισμό τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και μόλις ένα ματς χωρίς πόντο (απέναντι στον Ολυμπιακό). Ίσως, μάλιστα, βάσει εμφανίσεων η ομάδα της Νίκαιας να δικαιούταν και κάτι παραπάνω. Η ουσία όμως είναι ότι το… το κουμπί γύρισε!



Κι αν αναρωτιέται κάποιος για το τι άλλαξε από άποψη αγωνιστικού σχεδιασμού, η πραγματική απάντηση είναι «τίποτα». Συνεχίστηκε η ίδια δουλειά -με πίστη στο σχέδιο και ίσως ένα μεγαλύτερο βάρος στην επιθετική λειτουργία- ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να περιορίζονται τα λάθη που προέκυπταν από έλλειψη συγκέντρωσης. Στην ουσία όμως του πράγματος, η δουλειά παρέμεινε η ίδια. Απλώς, πλέον, άρχισε να (ξανα)βγαίνει εντός αγωνιστικού χώρου.



Στατικές φάσεις και πλαγιοκοπήσεις:

Ας πάρουμε για αρχή τα επιθετικά στημένα. Ένας τρόπος παιχνιδιού που στον Ιωνικό δουλεύεται από την καιρό της προετοιμασίας. Υπήρξαν και στο πρώτο κομμάτι της σεζόν αγώνες που η ομάδα του Δημήτρη Σπανού βρήκε φάσεις (και γκολ) μέσω αυτών. Πλέον, όμως, τα παίρνει μαζεμένα! Το εκπληκτικό -σε συνεργασία και εκτέλεση- τέταρτο γκολ κόντρα στον Απόλλωνα, διαδέχτηκε το δοκάρι από την κεφαλιά του Σάντσες, ύστερα από κόρνερ στο 17ο λεπτό του ίδιου ματς. Γκολ (με τον Λένις) από στημένο και κόντρα στον Ατρόμητο (νίκη με 2-1), ενώ υπάρχουν και παρόμοιες φάσεις σε άλλες αναμετρήσεις που απλώς δεν μετουσιώθηκαν σε τέρμα.

Ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζουν μόνο τα γκολ τη δουλειά που γίνεται. Για παράδειγμα, ένας άλλος τρόπος παιχνιδιού που δουλεύεται σταθερά είναι οι πλαγιοκοπήσεις. Οι Νικαιώτες δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες στο δεύτερο ημίχρονο του πρόσφατου 0-0 με τον ΟΦΗ. Οι πιο «κραυγαλέες» ύστερα από σέντρα του Μύγα από δεξιά, με τις κεφαλιές των Τουράμ και Μάναλη να μην καταλήγουν στα δίχτυα.



Κάθετο και άμεσο παιχνίδι:

Εάν κάτι έλειπε, στον επιθετικό τομέα, από τον Ιωνικό κατά τη διάρκεια του αρνητικού διαστήματος που προηγήθηκε ήταν η κάθετη διεμβόλιση. Πρόβλημα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό διορθώθηκε. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το άμεσο παιχνίδι που συνεχίζει να αποτελεί την αγωνιστική ταυτότητα των «κυανόλευκων», η επιθετική λειτουργία βελτιώθηκε και με το παραπάνω. Κάτι που αντικατοπτρίστηκε και στα αποτελέσματα.

Η καλή οργάνωση στα μετόπισθεν, οι ανακτήσεις και οι γρήγορες αντεπιθέσεις συνέχισαν να αποτελούν το κύριο μέλημα. Μια ποδοσφαιρική ταυτότητα που παραμένει σταθερή ανεξαρτήτως συστημάτων (σίγουρα βοήθησε αρκετά και η επαναχρησιμοποίηση της 5άδας πίσω) και προσώπων/απουσιών και που με τον καιρό αποδίδει όλο και περισσότερο. Βέβαια, όποτε δύναται διανθίζεται και με άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα, κόντρα στον Απόλλωνα το σύνολο του Δημήτρη Σπανού επιδόθηκε ανά διαστήματα σε ωραία κυκλοφορία της μπάλας. Σε μια εν γένει ώριμη εμφάνιση, με αυτοπεποίθηση αλλά και άνεση (χωρίς να χάνεται το πάθος), η οποία πήγαζε από την πίστη στο σχέδιο.

Παρεμπιπτόντως, η αλήθεια είναι ότι τα όσα (καλά) βλέπουμε από τον φετινό Ιωνικό δεν αποτελούν τη βασική φιλοσοφία του προπονητή του. Ο Αιγιώτης τεχνικός προτιμά κατά βάση το ποδόσφαιρο κυριαρχίας και πρωτοβουλίας, το οποίο όπως είναι λογικό δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί εξαρχής σε μια νεοφώτιστη ομάδα. Εφόσον ανανεωθεί η συνεργασία του με τους Νικαιώτες, τότε είναι πιθανό την ερχόμενη σεζόν να δούμε έναν αρκετά διαφορετικό Ιωνικό.

Αλλοιώνει τον χαρακτήρα των αντιπάλων:

Βέβαια, τα αποτελέσματα της σχετικής δουλειάς δεν αφορούν μόνο την εικόνα του ίδιου του συνόλου του Σπανού, αλλά και εκείνη των αντιπάλων του. Με μια δόση υπερβολής ίσως, ο Ιωνικός μπόρεσε να αλλοιώσει τον «χαρακτήρα» ομάδων που αντιμετώπισε. Πέτυχε τρία τέρματα απέναντι στον Αστέρα, ο οποίος προερχόταν από πέντε σερί νικηφόρα παιχνίδια, στα οποία δεν είχε δεχτεί καν γκολ. Αντιμετώπισε τον Βόλο και τον ΟΦΗ, δύο ομάδες ιδιαίτερα επιθετικές, καταφέρνοντας να απειληθεί ελάχιστα. Μάλιστα, έχει διατηρήσει το «μηδέν» στα δύο τελευταία του ματς, ύστερα από 15+3 αγώνες πρωταθλήματος και Κυπέλλου. Μικρό σερί, αλλά ενθαρρυντικό.

Δικαιολογημένη στήριξη στον Σπανό

Δεν τέθηκε ποτέ θέμα αντικατάστασής του. Παρόλα αυτά, επειδή δεν είναι και δεδομένο σε αντίστοιχες περιπτώσεις σ' άλλα κλαμπ, πρέπει να σημειωθεί η -ορθή- στήριξη της διοίκησης Τσιριγώτη προς τον Δημήτρη Σπανό, ακόμη και μετά τις έξι σερί ήττες. Υπάρχει τεράστια πίστη στο πρόσωπο του. Δικαιολογημένα. Φέρει τεράστιο μερίδιο για το αγωνιστικό πρόσωπο και τον χαρακτήρα που βγάζει η ομάδα.



Ένα σύνολο που μας έχει συνηθίσει να παρουσιάζεται διαβασμένο, έχοντας μελετήσει τα αδύνατα και δυνατά σημεία του αντιπάλου. Απέναντι στον ΟΦΗ ο Ιωνικός παρατάχθηκε με τριάδα στο κέντρο, ως προς απάντηση στην αντίστοιχη των Κρητικών (ώστε να μην έχουν υπεραριθμία και κάθετο παιχνίδι). Κόντρα στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» φρόντισε να επιχειρήσει κυρίως από τον άξονα. Και στις δύο περιπτώσεις το σχέδιο πέτυχε.

Ο χαρακτήρας, βέβαια, αφορά και τη νοοτροπία του Ιωνικού. Χαρακτηριστικό αυτής, η εικόνα στα πρόσωπα των «κυανόλευκων» αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα με τον Ατρόμητο. Φάτσες σκυθρωπές και προβληματισμένες παρά τη νίκη, λόγω της κακής εμφάνισης στο δεύτερο μέρος!

Οι παίκτες

Σε ατομικό επίπεδο υπάρχουν ποδοσφαιριστές που είτε φόρτσαραν εσχάτως είτε βγήκαν εκ νέου μπροστά. Στην πρώτη περίπτωση ανήκουν οι Κάνιας και Λένις, με τον Ισπανό μέσο να έχει δέσει αρμονικά στα χαφ με τον Ντάλσιο και τον Κολομβιανό εξτρέμ να παρουσιάζεται (έστω και με λίγη καθυστέρηση) επιδραστικός στο άμεσο παιχνίδι του Ιωνικού.

Την ίδια στιγμή, ο Μάντζης αποδεικνύεται λίρα εκατό, ο Κιάκος ο πολυθεσίτης (αριστερός μπακ αναγράφει η... ποδοσφαιρική του ταυτότητα) που έχει ανάγκη κάθε ομάδα (πόσω μάλλον τώρα που άρχισε και να σκοράρει), ενώ ο Άοσμαν άφησε πίσω του το κακό φεγγάρι που περνούσε. Ενώ, μεταξύ άλλων, υπάρχουν πάντα και οι σταθερές Χουτεσιώτης, Τσιγκρίνσκι και Μύγας.