Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα… παιδιά!

Γράφει ο Μπάμπης Χριστόγλου

Είναι το χιτ της εποχής. Μ’ έχει πιάσει η νοσταλγία για της μελωδίες του Χατζιδάκη, έκατσαν και τα ντόρτια στο ματς με την ΑΕΚ κι έγινε το άσμα πολύ επίκαιρο.

Για να φτάσουμε εκεί, όμως, έπρεπε να προσπαθήσει ο Ολυμπιακός πολύ για να τα κάνει θάλασσα. Γιατί αυτό έκανε σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Πολλά και χοντρά λάθη, πολλές γιόμες στην προσπάθεια να οργανώσει επιθέσεις και εικόνα ομάδας ασύνδετης που μπορούσε να νιώθει και τυχερή που έχανε στο 45’ μόνο με 1-0.

Πάλι καλά δηλαδή… Ο Βούκοβιτς έκανε τη μισή ασίστ και ο Σα την άλλη μισή για να βάλει γκολ ο Πόνσε. Ο Γκιγιέρμε με τον Καμαρά έβλεπαν τους αντιπάλους να περνούν από μπροστά τους και δεν έτρεχε τίποτα. Οι ακραίοι μπροστά έμοιαζαν να παίζουν μόνοι τους απέναντι σε όλους. Ευτυχώς το πράγμα άλλαξε γρήγορα.

Με το που μπήκε ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο έκανε σαφές ότι η «τραμπούκα» άμυνα της ΑΕΚ θα πάει σύννεφο. Βοήθησαν και οι αλλαγές, βοήθησε όμως και η μεγαλύτερη ένταση που έβγαλαν στο χορτάρι οι παίκτες του Μαρτίνς. Οι ίδιοι χαφ που δεν πετύχαιναν την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο κατάπιαν τους αντιπάλους τους στο δεύτερο, ο Ποντένσε άρχισε να χορεύει λαϊκούς παραδοσιακούς χορούς της Πορτογαλίας, ο Φορτούνης σκόραρε πότε με το αριστερό πότε με το δεξί. Έπεσε γερή φουρτούνα για 45 λεπτά. Τόσο γερή που έβλεπες τους παίκτες της ΑΕΚ να κουτουλάνε μεταξύ τους στην προσπάθεια να βρεθούν με αυτούς του Ολυμπιακού. Τους έβλεπες να αποφεύγουν να μπουν στις μάχες γιατί έβλεπαν τους παίκτες του Μαρτίνς να μπουκάρουν σαν τανκς. Τους έβλεπες μόνιμα να τραβάνε τα μαλλιά τους και να μην ξέρουν τι να κάνουν μέσα στο γήπεδο.

Έτσι είναι, όμως, μάγκες. Και αυτή είναι η διαφορά του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Στο δικό της καλό ημίχρονο η ΑΕΚ έβαλε ένα γκολ και πανηγύριζε σαν να πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Στο δικό του καλό ημίχρονο ο Ολυμπιακός έβαλε 4 και θα μπορούσε να βάλει κι άλλα. Δεν συγκρίνονται ποιοτικά οι δύο τους με τίποτα. Και αν έπαιζε κομπλέ, αν δεν πάθαινε τη ζημιά ο Λάζαρος, αν δεν είχε κάνει λάθη στο ξεκίνημα του αγώνα ο Μαρτίνς τότε το κοντέρ θα έγραφε ιστορικά ρεκόρ.

Έστω κι έτσι, όμως, έγραψε… Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα. Μια τεράστια νίκη, μια πολύ μεγάλη ώθηση ψυχολογική σε ιδανικό σημείο, λίγες μέρες πριν το ματς με την Ντιναμό. Γιατί το μεγάλο ματς για τον Ολυμπιακό αυτό είναι…