Κόλιν ΜακΡέι: Ο θρύλος του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις που βρήκε τραγικό θάνατο

Στις 8 Σεπτεμβρίου το ΟΑΚΑ ανοίγει τις πύλες του για το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις. Μόλις επτά μέρες πριν τη συμπλήρωση 15 χρόνων από τον τραγικό θάνατο ενός εκ των μεγαλύτερων θρύλων του, του πολυνίκη του θεσμού, Κόλιν ΜακΡέι.

Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 2007, όταν συνετρίβη το ελικόπτερο που πιλόταρε ο, 39χρονος τότε, Σκωτσέζος οδηγός. Χάνοντας το νήμα της ζωής τόσο ο ίδιος όσο και ο 5χρονος γιος του και δύο οικογενειακοί τους φίλοι.

Ωστόσο ο «McCrash» άφησε πίσω του μια τεράστια αγωνιστική κληρονομιά, η οποία τον κρατά ακόμη ζωντανό. Ένας από τους πλέον σπουδαίους -και κυρίως πιο εντυπωσιακούς- οδηγούς στην ιστορία του WRC. Με οδηγικές ικανότητες που του έφεραν πολλές νίκες αλλά και… εγκαταλείψεις.

Το sport-fm.gr θυμίζει την ιστορία του «Ιπτάμενου Σκωτσέζου»…

Οικογενειακή υπόθεση ο μηχανοκίνητος αθλητισμός

Ως γιος του -πεντάκις πρωταθλητή Μ. Βρετανίας, Τζίμι ΜακΡέι- ο Κόλιν είχε από νωρίς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό μέσα στα… πόδια του. Ο πατέρας του ήταν εκείνος που τον ενέπνευσε και ο οποίος τον βοήθησε να μπει στον χώρο. Εξάλλου, από το «μικρόβιο» δεν ξέφυγε ούτε ο μικρότερος αδερφός του, Άλιστερ ΜακΡέι, ο οποίος επίσης έγινε επαγγελματίας.

Η σπουδαία καριέρα

Από νεαρή ηλικία άρχισε να παρουσιάζει το σπουδαίο ταλέντο του. Στα 16 του έτη ξεκίνησε να τρέχει ερασιτεχνικά, για να κερδίσει στα 20 του το Πρωτάθλημα Ράλλυ Σκωτίας.

Η χρονιά-ορόσημο για την καταξίωσή του ήταν το 1991. Τότε που ο ιδρυτής της Prodrive, Ντέιβ Ρίτσαρντς, τον έχρισε επαγγελματία δίνοντάς του το Subaru. Αμέσως δικαιώθηκε, καθώς ο Σκωτσέζος οδηγός αναδείχθηκε πρωταθλητής στο βρετανικό πρωτάθλημα το 1991 και το 1992.

Τότε ήρθε και η «προαγωγή» για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ μέσω της Prodrive. Μαζί της πέρασε μια εξαετία (1993-1998) -την πιο πετυχημένη στην καριέρα του- με διαδοχικές επιτυχίες: Νίκη (στη Νέα Ζηλανδία) από την παρθενική του χρονιά και Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1995 (με τη Subaru να κατακτά τον αντίστοιχο τίτλο στους κατασκευαστές) για πρώτη και τελευταία φορά. Μάλιστα, το έπραξε σε ηλικία 27 ετών, όντας ο νεαρότερος οδηγός που το καταφέρνει. Από εκεί και πέρα, δεύτερη θέση το 1996 και το 1997, ενώ βγήκε τρίτος το 1998. Ενδιάμεσα, το 1996, τιμήθηκε από τη Βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισάβετ Β', με τον τίτλο του «Ιππότη του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας».



Το 1999 ο «Ιπτάμενος Σκωτσέζος» έκανε το βήμα για τη Μ-Sports, η οποία εκείνη τη χρονιά κατέβαζε στο πρωτάθλημα το Ford Focus WRC. Παράλληλα, γινόταν ο καλύτερα αμειβόμενος οδηγός ράλλυ , βάζοντας στον τραπεζικό του λογαριασμό τα επόμενα δύο χρόνια έξι εκατ. λίρες. Άρχισε να κάνει άμεση… απόσβεση, νικώντας στους δύο από τους τρεις πρώτους του αγώνες, σε Κένυα και Πορτογαλία. Έως το 2002 επαναλαμβανόταν η εξής «λούπα»: Οδήγηση στο όριο που του έφερνε πολλές νίκες αλλά και εγκαταλείψεις, οι οποίες δεν του επέτρεψαν να στεφθεί άλλη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Εν συνεχεία, το 2003, μεταπήδησε στη Citroen, την οποία οδήγησε -μαζί με τον Σεμπαστιάν Λεμπ- στον τίτλο στους κατασκευαστές (ο ίδιος βγήκε 7ος). Ωστόσο, λόγω αλλαγής κανονισμών η ομάδα του έπρεπε να κρατήσει την επόμενη χρονιά δύο από τους τρεις οδηγούς της και επέλεξε τον Λεμπ και τον Κάρλος Σάινθ τον... πρεσβύτερο, ο οποίος επίσης είχε μετακομίσει σ' αυτήν.

Ο «McCrash» έψαξε για άλλη «στέγη», αλλά μάταια. Ως εκ τούτου, δεν κατέβηκε στο WRC το 2004. Έκτοτε, αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σποραδικά, το 2005 με τη Skoda και το 2006 με την Kronos Citroen. Βέβαια, η απόσυρσή του δεν έβαλε «φρένο» στην παρουσία του στους αγώνες ταχύτητας. Μεταξύ άλλων, συμμετείχε στις 24 ώρες του Λεμάν, καθώς και στο Ράλλυ Ντακάρ.

Ο ΜακΡέι ολοκλήρωσε την πορεία του στο WRC με 25 νίκες, οι οποίες τον κατατάσσουν στην 5η θέση της σχετικής λίστας -πλέον, καθώς βρέθηκε και στην 1η- έχοντας μία λιγότερη από τον θρυλικό Κάρλος Σάινθ.

Ο «θρύλος» του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις

Αποτελεί έναν εκ των πιο δύσκολων αγώνων του WRC. Παρόλα αυτά, στους (χωμάτινους) δρόμους του έβρισκε την ευκαιρία να ξεδιπλώνει την επιθετική του οδήγηση, η οποία τον μετέτρεψε σε εξαιρετικά δημοφιλή στην πατρίδα μας. Ο λόγος φυσικά για το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, στο οποίο ο ΜακΡέι αναδείχθηκε πέντε φορές νικητής, τις περισσότερες σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του! Αρχικά, δύο με τη Subaru (1996 και 1998) και μετέπειτα ακόμα τρεις με τη Ford (2000, 2001 και 2002).

Ο τραγικός θάνατος

Λάτρης της ταχύτητας από μικρός και η μοίρα του έπαιξε τραγικό παιχνίδι. Ήταν στις 15 Σεπτεμβρίου του 2007, όταν το ελικόπτερο που πιλόταρε ο ίδιος έπεσε λίγο έξω από το Λανάρκ, την πόλη όπου γεννήθηκε στη Σκωτία, κοντά μάλιστα στο πατρικό του σπίτι. Ωστόσο, το ακόμα πιο δυστυχές της υπόθεσης είχε να κάνει με το ότι συνεπιβάτες του ήταν ο 5χρονος γιος του, Τζόνι ΜακΡέι, καθώς και δύο οικογενειακοί τους φίλοι. Ένα πόρισμα, που βγήκε αρκετά αργότερα, εξηγούσε ότι ο ΜακΡέι οδηγούσε πολύ χαμηλά και με υψηλή ταχύτητα όταν προσπάθησε να κάνει μια μανούβρα.



Ο θάνατός του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, σκορπώντας θλίψη στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, τόσο στους επαγγελματίες όσο και στους φίλους του αγωνίσματος. «Αφιερώνω αυτήν τη νίκη στον Κόλιν Μακρέι. Ήταν ένα από τα ινδάλματά μου όταν ήμουν μικρός και χάρη σε αυτόν έχω αυτό το μεγάλο πάθος για τα ράλλυ», είχε τονίσει ο Βαλεντίνο Ρόσι αμέσως μετά τη νίκη του στο Εστορίλ το 2007, τιμώντας έτσι τη μνήμη του.

Τα βιντεοπαιχνίδια

Οι τεράστιες οδηγικές ικανότητες και οι διακρίσεις του ΜακΡέι δεν αποτέλεσαν τους μοναδικούς λόγους της διαρκούς αύξησης της δημοτικότητάς του. Στην… εξίσωση μπήκε και η σειρά βιντεοπαιχνιδιών που κυκλοφόρησε και η οποία έκανε σημαντικές πωλήσεις και στην Ελλάδα (είπαμε, είχε πολλούς fans στη χώρα μας). Η πρώτη κυκλοφορία, με τίτλο «Colin McRae Rally », ήρθε το 1998. Ακολούθησαν οι τίτλοι «Colin McRae Rally 2.0», «Colin McRae Rally 3», «Colin McRae Rally 04» και «Colin McRae Rally 2005».

Προσωρινά μπήκε ένα «στοπ» ελέω του θανάτου του. Όμως, με την άδεια της οικογένειάς του η σειρά συνεχίστηκε, κρατώντας -και μ' αυτόν τον τρόπο- ζωντανή τη μνήμη του. Ιδίως στις γενιές που δεν τον πρόλαβαν και οι οποίες όταν… γλιστρούν σε τρελές γωνίες θα τον φέρνουν στο θυμικό τους...