Ακόμη κι έτσι, ο Ελ Αραμπί κι ο Βαλμπουενά «είναι εκεί»…

• Σε χρονικό σημείο που «σκοτώνει» τον αντίπαλο σκόραρε ο Ολυμπιακός την Κυριακή στο Περιστέρι, στις καθυστερήσεις του α΄ ημιχρόνου. Μου θύμισε την περσινή νίκη στο Ηράκλειο επί του ΟΦΗ, κι εκείνη με 1-0, με γκολ επίσης στο τελευταίο λεπτό του α΄ ημιχρόνου, από τον Καμαρά τότε.

• Έχει τεράστια σημασία για το ψυχολογικό κομμάτι ενός αγώνα, το πώς θα πάνε οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια στο ημίχρονο. Ένα γκολ ακριβώς σε ένα τέτοιο σημείο, δίνει άλλα κουράγια σε αυτόν που το βάζει και βάζει σε μπελάδες αυτόν που το δέχεται. Τις προάλλες, ο Ολυμπιακός έχανε 0-1 μέσα στο Καραϊσκάκη από το Βόλο και πάλι στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου είχε μπορέσει να σκοράρει, με τον Μασούρα. Εκείνο το γκολ, η ισοφάριση, ήταν το κλειδί όλου του ματς, που τέλειωσε με 4-1…

• Εδώ πέρσι έπαιζε ο Ολυμπιακός στον Πειραιά με την φιναλίστ τότε του Τσάμπιονς Λιγκ, την Τότεναμ και έχανε 0-2, μέχρι που ο Ποντένσε στο 44ο λεπτό μείωσε σε 1-2. Μολονότι το δικό του γκολ δεν ήταν όχι κάποιο που άνοιγε το σκορ, αλλά ούτε της ισοφάρισης, βοήθησε αφάνταστα την ομάδα να μπει δυνατά στο β΄ ημίχρονο και να κάνει το 2-2…

• Το 1-0 επί του Ατρόμητου, είναι το τέταρτο φετινό για τον Ολυμπιακό, μετά από εκείνα επί της Μαρσέιγ, του Παναθηναϊκού και του ΠΑΣ! Και συνολικά το 19ο στην τριετία του Πέδρο Μαρτίνς! Προφανέστατα το…αγαπημένο σκορ νίκης! Στην πρώτη σεζόν είχε πέντε νικηφόρα 1-0 (τα τρία εντός έδρας και τα δύο εκτός έδρας), φέτος έχει ήδη τέσσερα, ενώ ενδιάμεσα, πέρυσι, είχε το ρεκόρ με τα 10 νικηφόρα 1-0 (!), τρία εντός έδρας κι έξι εκτός έδρας, μαζί με τον τελικό του Κυπέλλου στο ουδέτερο γήπεδο του Βόλου.

• Μία παρατήρηση από το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο: ο Βαλμπουενά με τον Ελ Αραμπί δεν βρέθηκαν στην καλύτερη τους ημέρα. Αλλά το πάλεψαν πολύ.

Ο ΓΑΛΛΟΣ πέρασε μία πάσα για γκολ στον Καμαρά…Ξεκίνησε με τις ωραίες του πάσες πολύ καλές επιθέσεις της ομάδας…Μπούκαρε και έβγαλε σέντρα φαρμάκι…Ήταν πάρα πολύ μαχητικός. Σε μία φάση χάνει την μπάλα, αλλά τρέχει αμέσως, την ξανακερδίζει με τάκλιν κι από την ενέργεια του αυτή ο Καμαρά πήρε την μπάλα κι έδωσε στον Μπρούμα την ευκαιρία να σουτάρει από εξαιρετική θέση…Θα μπορούσε, πάντως, να εκτελέσει καλύτερα τις στατικές φάσεις, αν και σε ένα κόρνερ του ο Σεμέδο δεν ήταν πολύ μακριά από το να καρφώσει την μπάλα στα δίκτυα…

Ο ΜΑΡΟΚΙΝΟΣ δούλεψε πολύ μέσα στο παιχνίδι, βγήκε πολλές φορές μακριά από την αντίπαλη περιοχή, πρωταγωνίστησε σε καλές συνεργασίες (π.χ. με τον Εμβιλά), πέρασε ωραίες μπαλιές, (π.χ. στον Όλεγκ) για ένα κλικ δεν έβγαλε φάτσα με τον γκολκίπερ Μανδά τον Μπρούμα, αλλά η αλήθεια είναι πως όταν βρέθηκε τρεις φορές σε θέση να τελειώσει μία φάση, δεν το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Τη μία φορά, σε κεφαλιά-πάσα του Σεμέδο, καθυστέρησε λίγο, με συνέπεια να προλάβουν οι αμυνόμενοι. Τη δεύτερη φορά σηκώθηκε πολύ ψηλά στη σέντρα ακριβείας του Όλεγκ, όμως η κεφαλιά του δεν ήταν σε κάποια γωνία αλλά πάνω στον τερματοφύλακα. Και την τρίτη έκανε την προβολή αλλά αστόχησε, υπό ασφυκτική πίεση.

• Η αλήθεια είναι ότι και ο Ματιέ και ο Γιουσούφ δεν είναι αυτό τον καιρό στα καλύτερα τους. Δεν παίζουν στα δικά τους στάνταρ. Όμως, «είναι εκεί», ακόμη και σε μία μάλλον μέτρια φόρμα τους. Δίνουν τις μάχες τους, τους νιώθει ο αντίπαλος.

• Ειδικά για τον Ελ Αραμπί, που σαν γκολτζής «τρέφεται» από το γκολ, είναι τώρα μία πεντάδα αγώνων στους οποίους έχει μόλις ένα γκολ, το νικητήριο στο Αγρίνιο.
Δεν σκόραρε στην Τρίπολη, στην Τούμπα, στο Περιστέρι και με τον ΠΑΣ, παιχνίδι στο οποίο είχε δοκάρι στην ίδια φάση που κέρδισε το (χαμένο από τον Βαλμπουενά) πέναλτι! Μετά από οκτώ γκολ στα έξι προηγούμενα παιχνίδια του, ο πρώτος σκόρερ του φετινού, αλλά και του περσινού πρωταθλήματος, έχει χάσει εσχάτως τη ρέντα του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που του συμβαίνει φέτος-κάποια στιγμή είχε οκτώ παιχνίδια χωρίς γκολ! Αλλά το ξεπέρασε, βέβαια, βρίσκοντας τον δρόμο προς τα δίκτυα, κάτι που ασφαλώς θέλει να κάνει και τώρα. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα και για τον Ολυμπιακό!



• Ένας άλλος έμπειρος και απολύτως βασικός παίκτης του Ολυμπιακού, ο Εμβιλά, δεν ήταν επίσης στην καλύτερη του κατάσταση στο Περιστέρι. Και για τον ίδιο ισχύουν τα ίδια-θα την βοηθήσει την ομάδα και όταν δεν είναι σε ημέρα. Με τον Ατρόμητο είχε ένα επικίνδυνο σουτ, πήγε να περάσει μία ασίστ στον Καμαρά, μπλόκαρε ένα σουτ αντίπαλου, έδιωξε όταν χρειάστηκε με τάκλιν. Αλλά γενικά δεν ήταν στα καλά του. Δεν μπόρεσε να αλλάξει το παιχνίδι, να παίξει κάθετα και έχασε και μπάλες. Έχω την αίσθηση ότι αν είναι αυτή την στιγμή να παίξει με δύο κεντρικά χαφ ο Πέδρο Μαρτίνς, κι όχι με τρία, ο Μπουχαλάκης με τον Καμαρά είναι πιο φορμαρισμένοι.

• Από την άλλη, ο Μαντί τις επιπολαιότητες δεν τις σταματάει εύκολα-όπως αυτή να μην αφήσει την μπάλα στον Μπρούμα για να κάνει το 2-0 στο 55’ και να τελειώσει το παιχνίδι. Γενικά, ήταν πρόβλημα τα άσχημα τελειώματα των παικτών του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Ένα ματς που ήταν εύκολο για μίνιμουμ 3-0 κι έληξε με το πιο μικρό σκορ, το 1-0, δίνοντας έτσι μεγαλύτερο πάτημα στους προπαγανδιστές των αντιπάλων του νταμπλούχου Ελλάδας να μιλήσουν περί διαιτησίας. Από την στιγμή που μπορείς να βάλεις και τρία και τέσσερα γκολ, βάλτα και μετά ό,τι κι αν πουν θα μετράει δέκα φορές λιγότερο…

• Γενικά είναι ένα θέμα η επιπολαιότητα κάποιων παικτών του Ολυμπιακού. Τι δουλειά είχε ο Μπα να πάει να κλοτσήσει την μπάλα πάνω στον Μάτιτς! Τον ξέρουμε από το παιχνίδι του α΄ γύρου, στο Καραϊσκάκη, όταν κι είχε αποβληθεί, ότι ο συγκεκριμένος παίκτης προβοκάρει μέσα στο παιχνίδι, κτυπάει, κλοτσάει κλπ, κλπ. Προς τι η αντίδραση του Μπα;

• Αυτό που μου άρεσε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ήταν η παρουσία του Ραντζέλοβιτς ως αλλαγή, έστω για 15 λεπτά. Είχε φανεί από το Αγρίνιο ότι αρχίζει πάλι να ανεβάζει στροφές. Το έκανε και στο Περιστέρι. Πέρασε καλή σέντρα, κέρδισε φάουλ σε εξαιρετική θέση για απευθείας εκτέλεση, έκλεψε μπάλες, χώθηκε για να κάνει γκολ κι όταν έχασε μία φορά την μπάλα γύρισε αμέσως πίσω κι έκοψε.



• Η παρουσία του Φορτούνη για 30 λεπτά στον αγώνα με τον Ατρόμητο ήταν σίγουρα ποιοτική. Με δύο πολύ καλά σουτ από τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν ισάριθμα γκολ, με μία πολύ καλή σέντρα σε φάουλ, με ωραίες ενέργειες και συνεργασίες. Για να είμαι ειλικρινής, πάντως, περίμενα περισσότερα από τον Φόρτου κι όχι π.χ. να τον πάρει στο σπριντ ο Γούτας. Περισσότερα τρεξίματα, περισσότερη ενέργεια.

• Και μία κουβέντα για τον Σα. Ο Ατρόμητος δεν απείλησε τον Ολυμπιακό. Δεν είχε καθαρή ευκαιρία. Αλλά ο Σα ήταν σε πλήρη ετοιμότητα κι αυτό ήταν πολύ ευχάριστο. Όταν χρειάστηκε σηκώθηκε και μάζεψε τις μπάλες σε ψηλές σέντρες, ενώ βγήκε χαμηλά και πολύ γρήγορα κι αποφασιστικά και μπλόκαρε την μπάλα, σε φάση από αυτές που λέμε ότι «ο γκολκίπερ προλαβαίνει, ώστε να μην γίνει ευκαιρία».

Παρεμπιπτόντως, παίζει πολύ μακριά από την εστία του κι αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους αντιπάλους του. Ο Λάζαρος, που τον ξέρει κι από το Ρέντη, πήγε προχθές να το εκμεταλλευθεί σουτάροντας πίσω από τη σέντρα, αλλά αστόχησε. Βλέπω, όμως, ότι κι άλλοι παίκτες άλλων ομάδων το έχουν δει. Πρέπει νομίζω να είναι πιο προσεκτικός, για να μην βρεθεί «κρεμασμένος», όπως σε εκείνο το φιλικό στο Ρέντη με τον Ατρόμητο, από το σουτ-γκολ του Λάζαρου από τη σέντρα.

Άσχετο: Η γκρίνια δεν αρέσει σε κανέναν «αρμόδιο» στο Ρέντη. Και οδήγησε, όπως είδατε, και σε αποχωρήσεις…