Η δυσκολία του Ολυμπιακού στο πρες ψηλά κι ο ρόλος του Ραφίνια

• Είχαμε δει από την τηλεόραση το πρόσφατο φιλικό του Ολυμπιακού στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο. Η ομάδα του Κάναντι είχε κερδίσει με 1-0 (με ένα γκολ στο 29’) και δεν έχω και πολλές αμφιβολίες ως προς το πώς θα παίξει και το Σάββατο στο Καραϊσκάκη. Περίπου όπως είχε παίξει και τότε.

• Τι μου είχε κάνει μεγαλύτερη εντύπωση; Ο τρόπος με τον οποίο πίεζε ψηλά τον Ολυμπιακό σε διάφορα χρονικά σημεία του παιχνιδιού, με αποκορύφωμα στα πρώτα λεπτά του αγώνα. Με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν πρόβλημα στην αντιμετώπιση του πρέσινγκ. Με τον Ατρόμητο να έχει τρεις ευκαιρίες για γκολ στο πρώτο 20λεπτο, πριν δηλαδή προηγηθεί στο 29’.

• Γιατί στέκομαι σε αυτό το κομμάτι; Γιατί πολύ απλά από πέρσι είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο ο Ολυμπιακός να μην έχει την καλύτερη αντίδραση όταν τον πιέζουν καλά κι οργανωμένα ψηλά, εκεί που ξεκινάει δηλαδή τις επιθέσεις του, από την άμυνα του. Θα λέγαμε μάλιστα ότι το είδαμε αυτό το φαινόμενο σε εξαιρετικά επώδυνο βαθμό μόλις στο τελευταίο επίσημο παιχνίδι της ομάδας, στα Γιάννινα. Εκεί που ο ΠΑΣ πίεζε πολύ ψηλά και πολύ επίμονα τον Ολυμπιακό. Σε τέτοιο σημείο που στα πρώτα τέσσερα λεπτά, κι ενώ ο ΠΑΣ προηγήθηκε στο 5ο λεπτό, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ήδη τρεις λάθος πάσες, βγάζοντας ήδη κι έναν εκνευρισμό μέσα από «ανεξήγητα» γλιστρήματα παικτών τους στον αγωνιστικό χώρο.

• Ο συνδυασμός αυτών των δύο αγώνων, του φιλικού στο Περιστέρι, αλλά και του επίσημου στα Γιάννινα, νομίζω ότι θα πρέπει να έχει προβληματίσει τους ανθρώπους της ομάδας σε αυτή τη διακοπή του πρωταθλήματος, ενόψει του αγώνα μεθαύριο με τον Ατρόμητο. Εντάξει, άλλο Καραϊσκάκη κι άλλο Περιστέρι η, Γιάννινα, ωστόσο αν ο Ολυμπιακός ξανά δεν ανταποκριθεί καλύτερα σε αυτή την πίεση ψηλά που θα του βάλει ο Κάναντι, και πάλι θα προκύψουν προβλήματα.

• Η παρουσία πολύ έμπειρων παικτών σε αυτούς τους χώρους (Ραφίνια, Σεμέδο, Χολέμπας, Εμβιλά, Μπουχαλάκης) υποτίθεται ότι θα έπρεπε να λειτουργούσε καταλυτικά. Καθώς, εκτός των άλλων, όλοι τους (άντε βάζοντας τον Χολέμπας πιο πίσω) έχουν καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, ξέρουν δηλαδή μπάλα κι έχουν καλή μεταβίβαση. Όμως, ιδιαίτερα καλό αποτέλεσμα δεν βλέπουμε και μάλλον είναι πιο λίγες οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες πράγματι οι «ερυθρόλευκοι» βγάζουν υποδειγματικά την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση τους όταν πιέζονται, παρά εκείνες στις οποίες προβληματίζονται, χάνουν την μπάλα, δίνουν επιθέσεις στον αντίπαλο κλπ.



• Φαντάζομαι ότι ο Μαρτίνς κι οι συνεργάτες του θα το δουλέψουν περισσότερο αυτό το κομμάτι, που βέβαια για κάθε ομάδα κι όχι μόνο για τον Ολυμπιακό έχει δυσκολίες. Απλά, ίσως περιμέναμε και τον Ολυμπιακό κάποιες φορές να πιέσει ο ίδιος πιο πολύ στο ξεκίνημα του αγώνα, παρά να δέχεται την πίεση των αντιπάλων του…

• Κι είναι αλήθεια ότι επειδή πλέον μιλάμε για ομάδα τριετίας, ο Ολυμπιακός σε κάποια σημεία «διαβάζεται» από τους αντιπάλους του. Για παράδειγμα, εκείνες οι κάθετες πάσες του Σεμέδο από θέση δεξιού στόπερ προς τα χαφ και την επίθεση, είδαμε να κόβονται πλέον αρκετά πιο εύκολα.

• Από εκεί που σίγουρα η ομάδα μπορεί να πάρει περισσότερες βοήθειες είναι νομίζω ο Ραφίνια. Διότι ο Βραζιλιάνος και έχει την δυνατότητα να βγει μπροστά και να αποτελέσει ένα καλό μοχλό επιθετικά, όπως π.χ. είδαμε στη φάση του γκολ του Ελ Αραμπί στα Γιάννινα. Διότι, όλοι μένουμε στην όντως ωραία σέντρα του Φορτούνη προς τον σκόρερ, αλλά η μπάλα στον Φόρτου έφτασε από ωραιότατο γύρισμα του Ραφίνια, που είχε βγει σε θέση εξτρέμ κι είχε υποδεχθεί μία σέντρα του Βαλμπουενά από την άλλη πλευρά, την αριστερή.

• Το κακό είναι ότι η συγκεκριμένη επιθετική ενέργεια του Ραφίνια ήταν η μοναδική που έφερε ουσία, αφού τρεις άλλες σέντρες του από καλές θέσεις ήταν πολύ κακές και μία ακόμη δεν της έλεγες και την καλύτερη δυνατή. Θύμισε λίγο…Ομάρ ο Ραφίνια! Κι ο Ομάρ έβγαινε ωραία από δεξιά, αλλά οι σέντρες του συνήθως δεν ήταν και οι…καλύτερες. Νομίζω, πάντως, ότι ο Βραζιλιάνος μπακ έχει καλύτερη τεχνική από τον Νορβηγό. Δεν ξέρω αν έχει τη δυνατότητα να ανέβει τόσες πολλές φορές ψηλά, όμως θα περίμενα οι τελικές του να είναι πιο ποιτικές, κάτι που όχι απλά θα εξισορροπούσε την κατάσταση, αλλά και θα έκανε διαφορά.

• Ίσως και να είναι και θέμα χημείας με τους άλλους συμπαίκτες του, ίσως και να μην του έχουν βγει ακόμη πολλά πράγματα, αλλά ο Ραφίνια το κυνηγάει να βοηθήσει επιθετικά. Και σε θέση βολής βρέθηκε κάποια στιγμή στα Γιάννινα, αλλά το σουτ που έκανε μπλόκαρε ένας αμυνόμενος, και σπρίνταρε για να δεχθεί μία πάσα άσχετα αν δεν πρόλαβε, κι ωραία άνοιξε την μπάλα από δεξιά προς τα αριστερά με 40άρα πάσα.

• Έκανε και τα λάθη του στις πάσες κι αυτός, ενώ ανασταλτικά μου φάνηκε ότι ναι μεν έβγαλε δύο καλές άμυνες, αλλά σε δύο περιπτώσεις δεν είχε καλή συμπεριφορά κι έτσι οι παίκτες του ΠΑΣ σούταραν με καλές προϋποθέσεις. Όπως σε εκείνη στο δοκάρι, σε μία φάση που ξεκίνησε μάλιστα από λάθος μπαλιά του άλλου ακραίου μπακ, του Χολέμπας.

• Η αίσθηση που έχω, πάντως, είναι ότι και ο Ραφίνια και ο Χολέμπας σταδιακά πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν ανάσες. Τρία παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα για 35άρηδες και 36άρηδες και δη σε τέτοιες θέσεις, που πρέπει να πηγαίνεις πάνω κάτω, δεν είναι και το…ιδανικό. Όσο πιο γρήγορα μπουν στο κόλπο, προσαρμοστούν κλπ, κλπ, ο Ντρέγκερ κι ο Βινάγκρε, τόσο καλύτερο. Ακόμη δε κι ο Μπρούνο σαν μπακ δεν θα ήταν κακή ιδέα, παρά να παίζουν συνέχεια Σάββατο-Τετάρτη-Σάββατο τα άλλα δύο παιδιά.