Ο «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις Εμβιλά», ο «κάτι έχει Ντρέγκερ» κι η «γριά αλεπού» Ραφίνια

• Ο τίτλος στο άρθρο μου χθες το πρωί ήταν σαφής: «Θέλει νίκη στο ντέρμπι ο Ολυμπιακός; Να πάει στο ημίχρονο μπροστά στο σκορ…»

• Ο Ολυμπιακός πήγε στο ημίχρονο μπροστά στο σκορ και κέρδισε! Έτσι απλά. Γιατί ήμουν τόσο κάθετος και έβαλα αυτό τον τίτλο, από τον οποίο θα μπορούσα να εκτεθώ; Γιατί εδώ και 20 ολόκληρα χρόνια, από 1.12.2001, ο Ολυμπιακός όταν άνοιξε πρώτος το σκορ ως γηπεδούχος με τον Παναθηναϊκό πάντα κέρδισε. Έγινε εννιά φορές και είχε εννιά νίκες από εκείνο το 2-2 στο ΟΑΚΑ, με τον Ολιζαντέμπε να ακυρώνει το προβάδισμα των «ερυθρόλευκων». Εάν χθες έσπαγε αυτό το πράγμα, μετά από 20 χρόνια, θα πήγαινα πάσο…

• Ήταν τυχερός βέβαια χθες ο Ολυμπιακός που είχε κάποιους παίκτες να βγάζουν προσωπικότητα και όλους μαζί να βγάζουν ψυχή. Τυχερός και γιατί έχει και δύο παίκτες που δεν είναι διεθνείς! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δύο που ξεχώρισαν ήταν ο Εμβιλά κι ο Ραφίνια, παρά τα 36 χρόνια του ο δεύτερος. Χωρίς εξτρά επιβαρύνσεις, εκτός από τις υποχρεώσεις που έχουν με το σύλλογο τους, οι δύο σημαντικοί αυτοί άσοι «υπέγραψαν» το ντέρμπι, μαζί με τον καλύτερο Έλληνα παίκτη, τον Φορτούνη και τον καλύτερο γκολκίπερ στο ελληνικό πρωτάθλημα, τον Σα.

• Για τον Εμβιλά προφανώς ισχύει αυτό που λέμε (και) για το ποδόσφαιρο, «ό,τι πληρώνεις παίρνεις»! Ο Γάλλος έχει συμβόλαιο που βρέξει χιονίσει θα του βάλει το λογαριασμό ένα εκ. Ευρώ. Και με τα (εφικτά) μπόνους που έχει, μπορεί να τον εκτοξεύσει στο 1,6 εκ. Ευρώ στο τέλος της σεζόν! Αλλά το παιδί τα βγάζει τα λεφτά του! Τον βλέπουμε πλέον σε 12 παιχνίδια και μετά από ένα λίγο μουδιασμένο ξεκίνημα-προσαρμογή, μοιάζει ολοένα και καλύτερος! Σε βαθμό που να είναι ξεκάθαρα πλέον κομβικός για την ενδεκάδα του Ολυμπιακού.

• Ένας κεντρικός μέσος που κάνει τόσες πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο-και τις κάνει τόσο καλά! Τον είδαμε χθες να καταθέτει κλάση και καρδιά από το 1ο έως το 95ο λεπτό! Και στο τέλος, αποκαμωμένος από την υπερπροσπάθεια, να «κάθεται» εξαντλημένος στο χορτάρι και να σπεύδει να τον σηκώσει ο Σα, θέλοντας να του δείξει έτσι την ευγνωμοσύνη του για όσα έκανε για την ομάδα σε ένα παιχνίδι που τόσο τον είχε ανάγκη.

• Ο Εμβιλά χθες έκοψε και ξαναέκοψε. Πήρε και ξαναπήρε κεφαλιές. Νίκησε σε προσωπικές μονομαχίες. Έβγαλε έξυπνα την μπάλα από την περιοχή του Ολυμπιακού σε στιγμές πρέσινγκ του Παναθηναϊκού. Θυσιάστηκε κι έκανε φάουλ (με συνέπεια να παίζει από το 34’ με κίτρινη) για να καλύψει λάθη που έκαναν οι Ραφίνια, Φορτούνης και Μπουχαλάκης. Πέρασε κάθετες πάσες στους μπροστινούς παίκτες, διευκολύνοντας αφάνταστα την δημιουργία επιθέσεων, ενώ μία πάσα του στον Ραντζέλοβιτς θα μπορούσε να φέρει και γκολ, αν ο Σέρβος ενεργούσε καλύτερα. Άλλαξε υπέροχα το παιχνίδια στα πλάγια τουλάχιστον πέντε φορές και σε μία από αυτές έτσι ξεκίνησε το μοναδικό γκολ. Έκλεψε την μπάλα σε διώξιμο του γκολκίπερ Διούδη! Έβγαλε επιθετικές άμυνες. Πήγε ακόμη και να σκοράρει, πλασάροντας από τα πλάγια σε εκτέλεση φάουλ του Φορτούνη.

• Τι άλλο να ζητήσεις από τον Εμβιλά! Γνώμη μου! Όπως τον είδαμε σε ακόμη πιο υψηλό επίπεδο, στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ δηλαδή, αυτός ο παίκτης έχει δυνατότητες να δώσει κι άλλα, ακόμη περισσότερα στον Ολυμπιακό. Ξεκάθαρα είναι ο τύπος του παίκτη, που ακόμη και σαν εξάρι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μόνο που, φαντάζομαι, ότι χρειάζεται μία διαχείριση. Το να καταπίνει το ένα 90λεπτο μετά το άλλο, τρεις φορές την εβδομάδα, δεν ξέρω πόσο σοφό είναι. Υποτίθεται, άλλωστε, ότι ο σύλλογος πλήρωσε 3 εκ. Ευρώ για να έχει για τη θέση του αμυντικού χαφ και τον Πέπε.

• Έστω σταδιακά ο νεαρός Πορτογάλος πρέπει να αρχίσει να ανταποκρίνεται περισσότερο, να κάνει πιο πολλά πράγματα από δύο-τρεις κομψές, όμορφες κινήσεις που είδαμε και χθες όσο έπαιξε, 18 λεπτά. Να βγάλει μεγαλύτερη ουσία το παιχνίδι του. Χθες π.χ. πέρασε μία φορά μπροστά και κόπηκε υπερβολικά εύκολα. Και χρειάζεται και λίγο παραπάνω τσαγανό ρε παιδί μου.

• Υπάρχουν, όμως, κι οι πιο αθόρυβες, και λιγότερο ακριβές, μεταγραφές. Από τις οποίες επίσης ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει σημαντικές βοήθειες, όπως φαίνεται. Αναφέρομαι συγκεκριμένα, με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι, στον Ντρέγκερ.



• Ο Γερμανοτυνήσιος δεξιός μπακ μας είχε συστηθεί στη μοναδική προηγούμενη εμφάνιση του, κόντρα στον Απόλλωνα, σαν ένας επιθετικογενής ακραίος αμυντικός. Χθες τον είδαμε σε άλλη φάση, πιο αμυντική, προφανώς και λόγω της άλλης δυσκολίας του αγώνα. Κι έβγαλε γενικά μία καλή εικόνα. Επιθετικά αυτή τη φορά δεν βοήθησε-μάλιστα δύο φορές μπερδεύτηκε έχοντας βγει μπροστά κι έχασε την μπάλα, ενώ όλη κι όλη επιχείρησε μία σέντρα, χωρίς σπουδαία τύχη. Αλλά ανασταλτικά βοήθησε, έστω κι αν από την πλευρά του στο β΄ ημίχρονο έβγαλε τις καλύτερες επιθέσεις του-νομίζω όμως ότι δεν βοηθήθηκε κιόλας όσο έπρεπε σε αυτό το διάστημα από τους κουρασμένους Ραντζέλοβιτς (αρχικά) και Φορτούνη (στη συνέχεια).

• Ο Ντρέγκερ κάλυψε καλά, έβαλε καλά το σώμα του όταν χρειάστηκε σε μία δύσκολη φάση, έκοψε, έκλεψε, βγήκε ωραία πρώτος στην μπάλα κερδίζοντας και μία κίτρινη, γενικά δεν έχανε μπάλες, ενώ έχει και καλές πάσες, με συνέπεια να μπορεί η ομάδα να ξεκινάει ωραίες επιθέσεις από πίσω. Δεν έκανε ιδιαίτερα λάθη, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να του μείνει το στίγμα του μοιραίου αν ο Μακέντα δεν αστοχούσε από κοντά στη μεγάλη ευκαιρία στο 77’, στη φάση που ο Ντρέγκερ βρήκε την μπάλα στη σέντρα του Ζαγαρίτη, ωστόσο δεν την έδιωξε «γεμάτα» και έφυγε προς τα πίσω, στην καρδιά της περιοχής. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω κατά πόσο ήταν θέμα ατυχίας η, αν μπορούσε να ενεργήσει καλύτερα ο δεξιός αμυντικός του Ολυμπιακού. ίσως, όμως, χρειάζονταν να μπει στη φάση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα κι αυτός να ήταν πιο χαλαρός απ΄ ότι έπρεπε. Η ουσία είναι ότι «κάτι» καλό βγάζει στο παιχνίδι του ο παίκτης αυτός. Δεν λέμε ότι λάμπει, αλλά σου δίνει μία αίσθηση ότι μπορεί να βοηθήσει. Και τον έχουμε δει μόλις δύο 90λεπτα.



• Το δε επιπλέον καλό είναι ότι ο Ραφίνια επιβεβαίωσε την ικανότητα του να παίξει αποτελεσματικά κι από αριστερά. Έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά και σαν αριστερός μπακ και με το αριστερό πόδι (βλέπε φάση του γκολ), αλλά και παίζοντας με το ανάποδο, το δεξί (βλέπε καλή σέντρα, για κεφαλιά, στον Ραντζέλοβιτς). Η δε εμπειρία του τον βοηθάει να σώζει δύσκολες καταστάσεις όπως εκείνη με τον Μαουρίτσιο στο 85’. Είναι "γριά αλεπού" ο Βραζιλιάνος!

• Εναντίον του επικίνδυνου και τέλος πάντων 12 χρόνια μικρότερου του Χατζηγιοβάννη είχε μία ήττα και μία νίκη σε προσωπικές μονομαχίες. Απλά πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αντιμετωπίσει καλύτερα τις φάσεις με τις πάσες στην πλάτη του. Ίσως να μην έχει ακόμη καλή χημεία-χθες κάποια στιγμή εκεί στο τέλος που βγήκε από πίσω του ο Σάντσεζ αλλά δεν βρήκε την μπάλα, ο Βραζιλιάνος διαμαρτυρήθηκε στον Σα γιατί δεν του μίλησε, για να τον ειδοποιήσει.

• Γενικά, όμως, ο Ραφίνια το έχει αυτό το θέμα. Και στις ευκαιρίες του Χατζηγιοβάννη και του Μακέντα, ήταν μέσα στις φάσεις (κι ο Σισέ στην πρώτη), χωρίς να πάρει τις καλύτερες δυνατές θέσεις, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι κυνηγοί να προλάβουν και να κάνουν αυτοί τις προβολές. Δεν λέω ότι ήταν εύκολες φάσεις για τους αμυντικούς, όμως κάτι καλύτερο θα περιμέναμε. Όπως π.χ. ο Ζαγαρίτης πρόλαβε κι έδιωξε σε μία (όντως όχι ίδια, αλλά) παρόμοια φάση προ του Ραντζέλοβιτς.

• Κάτι τελευταίο: γίνεται κριτική στον Παναθηναϊκό για το πολύ κακό ξεκίνημα του. Μα καλά, χρειάζεται…σοφία για να καταλάβει ο καθένας, ότι τον Παναθηναϊκό τον υποχρέωσε να παίξει τόσο παθητικά ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός δεν τον άφησε να πάρει ανάσα, τον έπνιγε επί 20 ολόκληρα λεπτά. Όπως το ίδιο είχε κάνει π.χ. η Σίτι στον Ολυμπιακό τις προάλλες στο ίδιο διάστημα εκείνου του αγώνα….

Άσχετο: Τι να πω, έπιασε και το γούρι του…καθιερωμένου πια φιλικού με τον Ατρόμητο στις διακοπές του πρωταθλήματος λόγω Εθνικών ομάδων! Όπως και τον Σεπτέμβριο, πριν τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με την Ομόνοια!