Ο Ολυμπιακός, η Άρσεναλ, η… Εστερσουντ (!) και τα ημίχρονα που τα δείχνουν όλα!

• Πώς μπορεί να ανατραπεί ένα σκορ όπως το 1-3 στο Ολυμπιακός-Άρσεναλ; Πολύ απλά, μάλλον δεν μπορεί να ανατραπεί!

• Επειδή, όμως, μιλάμε για την Άρσεναλ, ας έχουμε υπόψιν μας τι είχε συμβεί πριν μόλις τρία χρόνια, τον Φλεβάρη του 2018. Ήταν τότε τα πρώτα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ κι οι Άγγλοι είχαν κληρωθεί με την Έστερσουντ, μία άσημη σουηδική ομάδα, που λίγους μόλις μήνες πριν είχε αποκλείσει τον ΠΑΟΚ στα προκριματικά της διοργάνωσης. Η Άρσεναλ, του Βενγκέρ ακόμη τότε, πήγε λοιπόν στο πρώτο ματς στη Σουηδία και το καθάρισε με 3-0 (από το 25ο λεπτό ήταν 2-0). Η ρεβάνς στο Λονδίνο λοιπόν είχε θεωρηθεί, λογικά, διαδικαστικού χαρακτήρα, αλλά οι Σουηδοί είχαν άλλη άποψη και προηγήθηκαν 2-0 στο ημίχρονο, με δύο γκολ μέσα σε δύο λεπτά (22-23)! Η Άρσεναλ είδα το χάρο με τα μάτια της, αλλά στο β΄ ημίχρονο μείωσε το σκορ σε 1-2 με γκολ στο 47’ και πήρε την πρόκριση, αν κι έμεινε ως τελικό αποτέλεσμα το 1-2.

• Βέβαια, τώρα είναι δύσκολο να αιφνιδιάσει πάλι ο Ολυμπιακός την Άρσεναλ μετά το περσινό 2-1 και την πρόκριση του στην παράταση. Ο Αρτέτα ξέρει ότι θα πρέπει να…αυτοκτονήσει απόψε αν αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό. Κι η ομάδα του είναι σε καλή κατάσταση. Αν και πρέπει να θυμηθώ ότι και πριν το περσινό Άρσεναλ-Ολυμπιακός 1-2 η Άρσεναλ είχε σούπερ αποτελέσματα σε 10 παιχνίδια σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Γιουρόπα Λιγκ: έξι νίκες και τέσσερις ισοπαλίες!

• Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει απόψε στο Έμιρεϊτς για να εξαντλήσει το 10% πιθανοτήτων που έχει. Αν μπορεί μέσα στο παιχνίδι, σταδιακά, να τις κάνει 20%, 30% κλπ, κλπ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι από εκεί και πέρα, να προσπαθήσει κι αν δεν προκριθεί, να κερδίσει. Κι αν δεν κερδίσει, να φέρει ισοπαλία. Κι αν δεν φέρει ισοπαλία, να χάσει με ψηλά το κεφάλι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι ότι τέτοια ματς ελλοχεύουν και ήττες με βαριά σκορ, αν δεν είσαι έτοιμος να τα παλέψεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

• Για παράδειγμα, υποτίθεται ότι ο πιο εφικτός στόχος του Ολυμπιακού είναι να κάνει κι αυτός ένα 3-1 και να πάει το ματς στην παράταση, υπό την έννοια ότι θεωρητικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην βάλει ένα γκολ η Άρσεναλ μέσα στο σπίτι της. Άρα, και να προηγηθεί η Άρσεναλ, για τον Ολυμπιακό δεν θα είναι καταστροφή-πάλι ένα θαύμα για τρία γκολ θα ψάχνει! Αν όμως τον πάρει αποκάτω, άμα φάει πρώτος γκολ, μετά θα είναι πραγματικά μεγάλο το πρόβλημα.



• Γενικά, πάντως, ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, με τον Μαρτίνς στον πάγκο, τα παλεύει τα παιχνίδια του στην Αγγλία: φέρνει 1-1 και περνάει την Μπέρνλι, χάνει 2-4 από την Τότεναμ έχοντας προηγηθεί 2-0, κερδίζει 2-1 την Άρσεναλ, χάνει 0-1 από τη Γουλβς με εγκλήματα από τη διαιτησία. Ακόμη και στο φετινό 0-3 από τη Σίτι, ο Ολυμπιακός έχανε 0-1 στο Μάντσεστερ έως το 81ο λεπτό κι είχε τις ευκαιρίες του να ισοφαρίσει.

• Εάν επιχειρήσουμε δε μία ανατομία των εκτός έδρας αγώνων του Ολυμπιακού στην Ευρώπη με τον Πέδρο στην τεχνική ηγεσία του θα βρούμε κάποια πραγματικά ενδιαφέροντα, έως και…περίεργα δεδομένα!

ΠΡΩΤΟΝ, όποτε ο Ολυμπιακός πήγε στο ημίχρονο προηγούμενος στο σκορ, στο τέλος έχασε! Όχι μόνο από την Τότεναμ 2-4 (2-1 ημίχρονο), αλλά και από τη Μίλαν 1-3 (1-0 ημίχρονο) κι από τον Ερυθρό Αστέρα 1-3 (1-0 ημίχρονο) και από τη Μαρσέιγ φέτος 1-2 (1-0 ημίχρονο)! Μοναδική εξαίρεση, που απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα το εύκολο ματς στην ελβετική Λουκέρνη (3-1, με ημίχρονο 1-0).

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, όποτε ο Ολυμπιακός πήγε στο ημίχρονο ισόπαλος, πήρε στο τέλος το αποτέλεσμα που ήθελε! Κράτησε το 0-0 στην Βικτόρια Πλίζεν και στην Ομόνοια και είχε δύο προκρίσεις, έφερε 1-1 στην Μπέρνλι (0-0 ημίχρονο) κι επίσης προκρίθηκε, κέρδισε 1-0 την Μπασάκσεχιρ στην Κωνσταντινούπολη (0-0 ημίχρονο) και προκρίθηκε, κέρδισε και την Άρσεναλ 2-1 στο Λονδίνο (0-0 ημίχρονο) και προκρίθηκε, κέρδισε και την Κράσνονταρ 2-1 (ημίχρονο 1-1) και πέρασε! Έξι προκρίσεις σε νοκ άουτ παρτίδες, με έξι ισοπαλίες στο ημίχρονο!!! Εξαίρεση που απλά επιβεβαιώνει κι εδώ τον κανόνα, το 0-2 από την Μπάγερν στο Μόναχο, με 0-0 ημίχρονο.
ΤΡΙΤΟΝ, όποτε ο Ολυμπιακός χάνει στο ημίχρονο, χάνει και στο τέλος! Από την Μπέτις 0-1, από την Ντινάμο Κιέβου 0-1, από τη Γουλβς 0-1, από την Πόρτο 0-2 (ημίχρονο 0-1), από τη Μάντσεστερ Σίτι 0-3 (ημίχρονο 0-1) κι από την PSV 1-2 (ημίχρονο 0-2).



• Συμπέρασμα, πέραν των προφανών: σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, ένα καλό ημίχρονο δεν φτάνει. Κι ο Ολυμπιακός συνήθως έχει ένα καλό ημίχρονο…Νομίζω ότι θα είναι καλύτερα να ψάξει την ισορροπία του και στα δύο ημίχρονα, παρά να έχει ένα καλό και στο άλλο να είναι εμφανώς κατώτερος. Ίσως δηλαδή είναι πιο αποδοτικό να έχεις δύο καλούτσικα ημίχρονα, παρά να έχεις ένα καλό κι ένα κακό…

• Παρεμπιπτόντως, έχει μεγάλη σημασία για τον Ολυμπιακό να πάρει βαθμό η, βαθμούς σήμερα ανεξαρτήτως της υπόθεσης πρόκρισης. Ήδη, στο ranking της ΟΥΕΦΑ τον ξεπέρασε η Ντινάμο Ζάγκρεμπ που είναι 35η. Και κάθε θέση στο ranking μετράει πάρα πολύ. Και στις κληρώσεις, αλλά και στα λεφτά. Πάνω από ένα εκ. Ευρώ δίνει κάθε παραπάνω θέση στην κατάταξη…

Άσχετο: Διάβασα μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του προέδρου του Ατρόμητου, του Σπανού.

Για τον τελικό του Κυπέλλου του 2011 που κέρδισε η ΑΕΚ την ομάδα του είπε: «Aυτός ο τελικός ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Ήταν ο πρώτος τελικός που συμμετείχε η ομάδα στην ιστορία της. Από πλευράς ΕΠΟ δεν είχαν παρθεί τα κατάλληλα μέτρα. Στεναχωριέμαι γιατί ένας κορυφαίος διαιτητής, ο Τάσος Κάκος δεν εφάρμοσε τους κανονισμούς. Δεν έληξε αυτό το ματς. Από το 86΄ είχαν μπει οι οπαδοί της ΑΕΚ, είχαν χτυπήσει και τον κύριο Κάκο στα αποδυτήρια και ζητάει από εμένα την ευθύνη να βγούμε να παίξουμε, γιατί αν δεν βγούμε θα είχαμε περισσότερα έκτροπα, θα κινδυνεύσουν ζωές κτλ. Εγώ αν ήθελα η ομάδα μου θα τον έπαιρνα στα χαρτιά. Παραβιάστηκαν οι κανόνες του παιχνιδιού. Ενώ μπορούσαμε να πάρουμε τον τελικό στα χαρτιά. Μας ένοιαζε η ασφάλεια των φιλάθλων. Αναγκαστήκαμε να βγάλουμε χτυπημένους παίκτες για 2-3 λεπτά μέχρι να τελειώσει το ματς».

Και σκεφτόμουν: αν ο άλλος φιναλίστ εκείνου του τελικού ήταν ο Ολυμπιακός, ακόμη θα το συζητούσαν και θα καυτηρίαζαν και θα έλεγαν για τελικό της ντροπής κλπ, κλπ. Τώρα, μόνο ο Σπανός το θυμάται.