Ο Τικίνιο θέλει…τάισμα, ο Ραντζέλοβιτς άρεσε μετά από καιρό κι ο Κουντέ πρόλαβε αρκετά σαν…10άρι!

• Είδαμε λοιπόν για δεύτερο στη σειρά παιχνίδι τον Τικίνιο, αυτή τη φορά για 30 λεπτά, αφού ο Μαρτίνς το γύρισε στο τέλος το σύστημα στο ημίχρονο από 4-4-2 σε 4-4-3 (παρεμπιπτόντως, ταιριάζει πολύ καλύτερα στον Ολυμπιακό κι ενώ φαίνεται ότι γλιτώνουμε το…περίφημο 3-4-3, από το οποίο ήρθε η κατραπακιά στον τελικό του Κυπέλλου).

• Το πρώτο που ισχύει είναι ότι ο Βραζιλιάνος είναι ακόμη βαρύς. Φαίνεται ξεκάθαρα η απουσία του για έξι ολόκληρους μήνες από την δράση, από τα παιχνίδια. Κι όταν ο φορ είναι βαρύς, δεν μπορεί να είναι καλός. Μάλιστα πάλι έκανε λάθη στις πάσες του, χάνοντας μπάλες. Είναι σαφές ότι έχει πολύ μικρό βαθμό στη χημεία του με τους νέους συμπαίκτες του και θα πρέπει να δουλέψει πολύ σε αυτό το κομμάτι, γιατί ο φορ πρέπει να έχει χημεία με τους υπόλοιπους. Κι ειδικά όταν μιλάμε για ένα στιλ φορ όπως αυτό.

• Γιατί έτσι όπως τον βλέπουμε, ο Τικίνιο είναι ο τύπος του σέντερ φορ που θέλει να τον…ταίζεις. Δεν είναι στιλ Ελ Αραμπί, που θα παίξει καλά κι έξω από την περιοχή, θα δημιουργήσει ενδεχομένως και μόνος του, θα βγάλει πολλές ασίστ. Ο Τικίνιο θέλει την καλή σέντρα για να αξιοποιήσει την ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι και το δυναμισμό του, θέλει πάσες για να εκμεταλλευθεί την ικανότητα του να μυριστεί τη φάση.



• Να προσέξουμε ότι ακόμη και στην κατάσταση που είναι τώρα, με παραπανίσια κιλά κλπ, ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε πολύ εύκολα να σκοράρει και στα δύο πρώτα φιλικά του Ολυμπιακού: στο πρώτο είχε την κεφαλιά στο δοκάρι και στο δεύτερο, χθες, θα έβαζε ένα μάλλον πολύ εύκολο γκολ, αν ο Ραντζέλοβιτς του γύριζε την μπάλα όπως έπρεπε να κάνει, αντί να σουτάρει πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ. Ήταν μία έξοχη ενέργεια του Σέρβου, η συνεργασία με τον Αραμπί, αλλά για μία ακόμη φορά δεν τέλειωσε σωστά τη φάση-τόσο ο Τικίνιο, όσο κι ο Βρουσάι περίμεναν αριστερά του απλά μία πάσα κι αυτός δεν το έκανε.

• Παρεμπιπτόντως, ήταν γενικά μία πολύ ενθαρρυντική εμφάνιση αυτή η χθεσινή για τον Ραντζέλοβιτς. Καιρό είχαμε να τον δούμε τόσο δραστήριο, κινητικό, να μπουκάρει, να παίρνει πρωτοβουλίες τόσο από αριστερά, όσο κι από δεξιά. Πραγματικά ήταν επικίνδυνος, ενώ και πίεσε και έτρεξε πολύ. Όμως, πρέπει να προσέξει το εύκολο λάθος, να χάνει δηλαδή από το πουθενά την μπάλα μέσα από τα πόδια του, και κυρίως πρέπει να μάθει να ολοκληρώνει τις ενέργειες του, είτε με καλύτερα σουτ, είτε με καλύτερες πάσες. Γιατί πραγματικά ήταν κρίμα χθες να βγάζει τόση ενέργεια και στο τέλος του αγώνα να αποδεικνύεται ως καλύτερη του ουσιαστική κίνηση μόνο μία καλή σέντρα, την οποία πάντως πρόλαβε κι έδιωξε ο γκολκίπερ.



• Τέλος, μία κουβέντα για τον Κουντέ. Κι αυτός, όπως ο Τικίνιο, επίσης λογικά αφού έχει να παίξει έξι μήνες αν βγάλεις κάποια ματς με την Εθνική του, είναι ακόμη βαρύς, πρέπει να χάσει κιλά, να δουλέψει τέλος πάντων. Όμως, ακόμη και στα μόλις εφτά λεπτά που έπαιξε, είναι τόσο ποιοτικός παίκτης που πρόλαβε πρώτον να συμμετέχει στη φάση του μοναδικού γκολ βγάζοντας στην αντεπίθεση σωστά την μπάλα στον Ελ Αραμπί πριν την ασίστ του τελευταίου στον Σουρλή, δεύτερον να σουτάρει ο ίδιος από τα 22 μέτρα με τον γκολκίπερ να μπλοκάρει την μπάλα και τρίτον να βγάλει πάσα στον Ραντζέλοβιτς κάμνοντας ότι έβλεπε αλλού, για σουτ του Σέρβου από αρκετά καλή θέση (κοντραρίστηκε τελικά από τους αμυντικούς).

• Και μόνο αυτή η διαπίστωση, να έχει τρεις καλές κινήσεις επιθετικά, μέσα σε μόλις εφτά λεπτά, δείχνει πράγματα για τον Κουντέ, που στο μεταξύ πρόλαβε στο ίδιο μικρό διάστημα να κάνει και μία…πατάτα, χάνοντας την μπάλα και ξεκινώντας έτσι φάση για την Κράσνονταρ, με τον Κρίστινσον να είναι θετικός στο σουτ που έγινε. Ας προσέξουμε δε, ότι μπορεί ο Αφρικάνος διεθνής να είναι οκτάρι, αλλά έχει ξεκάθαρα δημιουργικές αρετές κι έτσι ο Μαρτίνς τον έβαλε σε θέση Καμαρά, σαν δεκάρι δηλαδή. Η, αν θέλετε αλλιώς σε θέση…Φορτούνη!