Η διόρθωση του Μίτσελ, η χρησιμότητα του Σαμασέκου στον Ολυμπιακό και το πρώτο μηδέν του Τζολάκη

· Για 13ο συνεχόμενο παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Άρη είδαμε λοιπόν μία μονομαχία με ρευστή την εξέλιξη της. Με νικητή, όμως, τον Ολυμπιακό, που καταφέρνει έσω οριακά και έχει τη μερίδα του λέοντος και σε αυτά τα 13 παιχνίδια, με οκτώ νίκες (όλες 2-1 η, 1-0), τρεις ισοπαλίες (όλες 1-1) και δύο ήττες (κι οι δυο 1-2).

· Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι οι πέντε από τις έξι τελευταίες νίκες του Ολυμπιακού επί του Άρη, μέσα κι έξω, είναι με το ίδιο σκορ 1-0, με σκόρερ τους Μασούρα (δυο φορές!), Σισέ, Τικίνιο, Γκάρι. Όπως κι είναι εντυπωσιακό ότι οι δύο νίκες του Άρη επί του Ολυμπιακού είναι και οι δύο στο Χαριλάου, όπου θα γίνει η ρεβάνς την προσεχή Τετάρτη, όπερ σημαίνει ότι αν συνεχίσει έτσι, η πρόκριση θα παιχτεί στην παράταση, ίσως δε και στα πέναλτι!

· Στα πρώτα 20 λεπτά χθες, με τους «ερυθρόλευκους» να μην μπορούν να σταθούν στα πόδια τους με τις εννιά αλλαγές στην 11άδα τους, αυτό που σκεφτόμασταν είναι ότι ο Ολυμπιακός θυσιάζει το Κύπελλο, με στόχο να πάει στο 100% για να μπει στην πρώτη δυάδα της βαθμολογίας, που δίνει τα εισιτήρια για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ήρθε, όμως, αυτό το…δουλεμένο στην προπόνηση (ειρωνικά βεβαίως το γράφω) γκολ από το εκπληκτικό σόλο του Ανδρούτσου και άλλαξε την ψυχολογία όλης της ομάδας-και τη δική μας.

· Η δε κατάσταση έγινε ακόμη καλύτερη στο β΄ ημίχρονο, όταν πια ξεκάθαρα ο Μίτσελ άλλαξε θέση στον Χουάνγκ. Ο προπονητής του Ολυμπιακού διόρθωσε το λάθος της αρχικής επιλογής του και βοήθησε την ομάδα. Η επιλογή να βάλει 10άρι τον Κορεάτη πίσω από τον Ελ Αράμπι αποδείχθηκε ατυχής, όχι γιατί ο Χουάνγκ δεν μπορεί να παίξει τη θέση, αλλά γιατί βάζοντας ο προπονητής ως 6άρι ο Σαμασέκου στέρησε από την ομάδα του τη δυνατότητα να χτίζει από πίσω, όπως έχει συνηθίσει να κάνει αυτή η ομάδα, με τον Εμβιλά.



· Ο Σαμασέκου είναι άλλο στιλ κεντρικού χαφ, είναι ικανός στο ανασταλτικό κομμάτι, όμως με τις όχι καλές επαφές που έχει με την μπάλα, δεν μπορεί να παίξει 6άρι σε μία μπαλαδόρικη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Μπορεί, ενδεχομένως, να παίξει σαν 8άρι, σε ρόλο να πιέζει ψηλά, να κλέβει μπάλες, να κόβει, να δίνει μάχες, να μπαίνει στη φωτιά. Όλα αυτά είναι πολύτιμα, αλλά δεν βοηθάνε στο κομμάτι να ξεκινάει η ομάδα τις επιθέσεις της από πίσω. Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός σχεδόν σε όλο το α΄ ημίχρονο έπαιζε με πάσες από τα στόπερ στους επιθετικούς, με συνέπεια μηδέν δημιουργία, αφού οι αμυντικοί του Άρη υπερτερούν σε αθλητικά προσόντα κι έδιωχναν εύκολα τις μπαλιές.

· Ο Μίτσελ ασφαλώς το είδε και πέρασε τον Χουάνγκ πιο πίσω, σε ένα 4-3-3 με δύο εσωτερικά χαφ, τον Κορεάτη και τον Κασάμι, με τον Σαμασέκου πιο πίσω τους, αλλά με τη μεσαία γραμμή πλέον πιο συμπαγή και την μπάλα να περνάει πιο πολύ από τα πόδια του Χουάνγκ, που π.χ. έτσι έβγαλε τον Μασούρα τετ α τετ με τον Κουέστα, σε φάση που υποδείχθηκε οφσάιντ, χωρίς να υπάρχει. Και, στα μέσα του ημιχρόνου, ο Ισπανός τεχνικός γύρισε ακόμη πιο πίσω τον Χουάνγκ, περνώντας τον Χάμες που έπαιξε Νο 10 και βγάζοντας τον Κασάμι. Με τον Χουάνγκ να τελειώνει το παιχνίδι παίζοντας και τρίτη θέση (έξω δεξιά), λόγω του τραυματισμού του Βρουσάι, τον οποίο και…ισοφάρισε έτσι, αφού ο Βρουσάι είχε παίξει αριστερό μπακ, δεξί μπακ και δεξί εξτρέμ!



· Καλή η βραδιά για τον Τζολάκη, που είχε και την τύχη με το μέρος του στο δοκάρι του Καμάτσο, αλλά και τη δύσκολη επέμβαση είχε στην κεφαλιά του Μπράμπετς και βγήκε και μπλόκαρε την μπάλα σε πέντε ψηλές μπαλιές, κάτι που βοηθάει πάντα πολύ τους αμυντικούς ειδικά στα κόρνερ, όπως συνέβη και σε αυτό πριν την επίμαχη φάση με το δήθεν γκολ του Άρη. Του άξιζε του Τζολάκη ένα μηδέν παθητικό μετά από έξι ματς στα οποία χωρίς να ευθύνονταν ο ίδιος είχε φάει πολλά, 12, γκολ (βλέπε Ατρόμητος-Ολυμπιακός 2-2, Ολυμπιακός-Ατρόμητος 4-1, Ολυμπιακός-Ναντ 0-2, Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-2, ΟΦΗ-Ολυμπιακός 1-2, Ολυμπιακός-Γκαραμπάγκ 0-3).