Η φάση-απάντηση στο λάθος του 0-1 και ο… διακόπτης στις στατικές φάσεις του Ολυμπιακού

· Μπορεί να είμαστε απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα, αλλά δεν πρέπει να είμαστε άδικοι με τον Ολυμπιακό. Οι παίκτες του Μαρτίνς έκαναν πράγματι σοβαρά λάθη, αλλά έκαναν και πολλά ωραία πράγματα στο παιχνίδι.

· Για παράδειγμα έβγαλαν πολύ σωστά δομημένες επιθέσεις.

Η ΦΑΣΗ της λόμπας του Βαλμπουενά (40’) ήταν υπόδειγμα ανάπτυξης επίθεσης ομάδας επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Κέρδισε μία μπάλα πίσω στην άμυνα ο Σεμέδο, την έδωσε στον Ραφίνιa, αυτός «ελευθέρωσε» με την γρήγορη πάσα του τον Μπουχαλάκη, ο αρχηγός του Ολυμπιακού την πέρασε ακόμη καλύτερα στον Χολέμπας, εκείνος έφυγε ωραία μπροστά, την κατάλληλη στιγμή έδωσε στον Μασούρα κι ο αριστερός εξτρέμ με καλή σέντρα βρήκε τον δεξί εξτρέμ (Ραντζέλοβιτς) στην περιοχή, όπως ακριβώς έπρεπε να είναι. Ακόμη και το γύρισμα από το Σερβάκι στον Βαλμπουενά ήταν πολύ σωστό. Ο μοναδικός που δεν το έκανε 100% όπως έπρεπε ήταν ο Ματιέ-δεν ήταν το πλασεδάκι του εκτέλεση για γκολ.

Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ που βρήκε ο Φορτούνης να σουτάρει στο 57’ ήταν προϊόν έξοχης ομαδικής ενέργειας: Ελ Αραμπί, Φορτούνης, Μπουχαλάκης, Βαλμπουενά έκαναν ιδανική κυκλοφορία μπάλας και κάπως έτσι ο Φόρτου βρέθηκε σε θέση βολής. Ατυχώς οι αμυντικοί της Πόρτο βγήκαν πάνω του σαν καμικάζι και κόντραραν το σουτ στέλνοντας την μπάλα κόρνερ.

ΠΕΝΤΕ λεπτά αργότερα πάλι καλή ανάπτυξη που ξεκίνησε από πίσω (Σισέ) και συνεχίστηκε μπροστά, με Βαλμπουενά, Φορτούνη, Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά και τον Ματιέ αντί να σουτάρει η, να δίνει έγκαιρα την μπάλα στον Χολέμπας που περίμενε σε επίκαιρη θέση για σουτ, να του κάνει την πάσα καθυστερημένα, με συνέπεια οι Πορτογάλοι να κλέψουν την μπάλα.

Η ΔΕ μεγάλη φάση του Χασάν ήταν αποτέλεσμα μίας πολύ καλής κίνησης της ομάδας, που παρά την πίεση που άσκησαν τέσσερις παίκτες της Πόρτο σε τρεις του Ολυμπιακού, πέρασε με τρόπο ιδανικό την μπάλα στην επίθεση: Σα, Σεμέδο, Εμβιλά, Σεμέδο, Ραφίνια, Πέπε, Ραφίνια, Φορτούνης, Εμβιλά άλλαξαν εκπληκτικά οκτώ φορές την μπάλα, μέχρι που ο Εμβιλά την έβγαλε υποδειγματικά στον Μπρούμα, που συνδυάστηκε με τον Βινάγκρε, για να διώξει τη σέντρα του η άμυνα και να δώσει στη συνέχεια ο Φορτούνης την ασίστ στον Χασάν.

· Η δε αυτή φάση (πολύ κρίμα που δεν υπάρχει και βίντεο για να το δείτε και να το καταλάβετε καλύτερα) αποτελεί και τη μεγαλύτερη απάντηση για το αν μπορεί ο Ολυμπιακός να αντιδράσει στην πίεση ψηλά της αντίπαλης ομάδας και να βγάλει σωστά την μπάλα από το δικό του ένα τρίτο του γηπέδου η, πρέπει να διώχνει την μπάλα ο Σα με τα πόδια για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Όταν γίνεται αυτό που πρέπει να γίνει κι αυτό στο οποίο έχει δουλέψει η ομάδα στην προπόνηση, όλα γίνονται πιο εύκολα. Όταν ο Μπουχαλάκης, ο κάθε Μπουχαλάκης, χωρίς πίεση (κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, το «χωρίς πίεση») δίνει πάσα στον αντίπαλο μέσα στην περιοχή του Σα, αυτό είναι «κάτι άλλο»…

· Ο Ολυμπιακός στην ευκαιρία του Χασάν στο 87’ κράτησε την μπάλα στα πόδια του από το 86.04 όταν έγινε ένα φάουλ πάνω στον Φορτούνη, μέχρι το 86.57 όταν έδιωξε ο Εμπεμπά με κεφαλιά την (όχι καλή) σέντρα του Βινάγκρε, δηλαδή για σχεδόν ένα ολόκληρο λεπτό, αλλάζοντας 20 πάσες χωρίς παίκτης της Πόρτο να ακουμπήσει την μπάλα! Τέτοια πράγματα στο Τσάμπιονς Λιγκ βλέπεις μόνο σε ομάδες με φοβερή ικανότητα στην κατοχή της μπάλας, όπως η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Σίτι.

· Το μεγάλο ζήτημα για την ομάδα του Μαρτίνς όταν παίζει έξω από το Καραϊσκάκη είναι η αδυναμία της να μετατρέπει σε γκολ τις ευκαιρίες που της προκύπτουν από αυτή την καλή κυκλοφορία και την κατοχή μπάλας. Για όποιον δεν το αντιλήφθηκε, στο α΄ ημίχρονο η κατοχή μπάλας για τον Ολυμπιακό ήταν 51-49 και στο β΄ ημίχρονο 61-39!!! Οι τελικές ήταν 11-11 (εντός εστίας 5-3) και τα κόρνερ 9-4. Με αυτά τα στατιστικά δεδομένα, το τελικό 2-0 μοιάζει μαγική εικόνα.



· Για άλλη μία φορά δε φτάνουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ο Ολυμπιακός είναι πολύ αδούλευτη ομάδα στις στημένες φάσεις, στο επιθετικό κομμάτι. Να κερδίζεις εννιά κόρνερ και δύο φάουλ γύρω από την περιοχή της Πόρτο και ο απολογισμός σου να είναι δύο κεφαλιές του Σεμέδο, που αποδείχθηκαν εντελώς ακίνδυνες, πρόκειται για κάτι πραγματικά θλιβερό. Γράφω και ξαναγράφω από πέρσι ότι αυτό είναι το πιο μεγάλο μειονέκτημα αυτής της ομάδας, η απογοητευτική αξιοποίηση των στατικών φάσεων που με τόσο κόπο κερδίζει.

· Πέρσι, πριν σταματήσει το ποδόσφαιρο λόγω της πανδημίας, ο Ολυμπιακός είχε βρει κάποια σημαντικά γκολ από κόρνερ και φάουλ: του Σισέ στο Λονδίνο με την Άρσεναλ, του Σεμέδο στο Λονδίνο με την Τότεναμ, επίσης του Σεμέδο στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα και στο Καραϊσκάκη με την Πλίζεν και την Μπασάκσεχιρ, αλλά και τα δύο γκολ του Γκιγιέρμε με την Πλίζεν! Πώς διάολο μετά την επιστροφή της ομάδας από την πανδημία δεν μπορεί να πάρει ένα γκολ από μία στατική φάση, είναι αδιανόητο. Λες κι έπεσε ο διακόπτης! Η, μήπως υπάρχει εξήγηση: Μήπως έχουν καταλάβει οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού πώς τα κτυπάει ο (αποκλειστικός εκτελεστής) Βαλμπουενά και πώς κινείται ο Σεμέδο και η αντιμετώπιση τους είναι πια πολύ πιο απλή κι εύκολη…

· Τέλος πάντων, εγώ ελπίζω κι εύχομαι αυτή η ήττα, και η έκταση της, που κατά την γνώμη μου ήρθε πρωτίστως από τα πολύ σοβαρά λάθη του Μπουχαλάκη στο 1-0 και του Χασάν στο 87’ (όχι πάσα σε Ελ Αραμπί και Μπρούμα, που θα έμπαιναν με την μπάλα στα δίκτυα), σε συνδυασμό με τις εντελώς άκαιρες αλλαγές (Βινάγκρε, Μπρούμα, Πέπε) του Μαρτίνς, να μην αποδειχθεί τόσο επώδυνη όσο η περσινή της 2ης αγωνιστικής, το 1-3 από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι, τότε που είχαν μείνει στον πάγκο τρεις βασικοί, ο Ποντένσε, ο Γκιγιέρμε κι ο Ομάρ…

· Κι ενώ το παιχνίδι του Σαββάτου (31/11, 15:00) με Απόλλωνα οδεύει σε ομαλή διεξαγωγή, η βαθμολογία των «ερυθρολεύκων» για τον αγώνα της Τρίτης σύμφωνα με το goalpoint.pt.