Ολυμπιακός: Πώς πέφτεις στην παγίδα και πώς αποφεύγεις την παγίδα…

• Σε ανύποπτο χρόνο είχα σχολιάσει ότι ο Κοστίνια δεν έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν. Και στο ντέρμπι της Λεωφόρου ο Πορτογάλος ήταν αδύναμος κρίκος του Ολυμπιακού σε ένα όχι ασήμαντο κομμάτι του παιχνιδιού.

• Στα πρώτα 18 λεπτά ο Παναθηναϊκός είχε φύγει από την πλευρά του τέσσερις (!) φορές με προϋποθέσεις, με τον Κοστίνια να μην αντιδράει καλά. Όχι ότι τον βοήθησαν όσο έπρεπε ο Ρέτσος, αλλά και ο Στρεφέτσα, για να είμαστε σωστοί στην κριτική μας. Αλλά από τον δεξιό μπακ περιμένεις καλύτερες αντιδράσεις στις πλαγιοκοπήσεις και αν μη τι άλλο να μην χάνει τόσα κοντρόλ.

• Η αλήθεια είναι ότι ο Κοστίνια ήταν καλύτερος στη συνέχεια του αγώνα. Έκοψε μπάλες ψηλά και χαμηλά, κάνοντας και δύο-τρεις καλές επιθέσεις. Αλλά γενικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι από τους μπακ του ο Ολυμπιακός επιθετικά πήρε ελάχιστα πράγματα. Ούτε ο (πιο θετικός αμυντικά) Ορτέγκα βοήθησε ιδιαίτερα μπροστά, αν και νομίζω ότι ήταν υπερβολή που πήρε τρίτο στη σειρά 90λεπτο μέσα σε οκτώ ημέρες, υπάρχοντος του Μπρούνο.

• Αυτός που για δεύτερο συνεχόμενο σημαντικό ματς ήταν σχεδόν άψογος αμυντικά ήταν ο Πιρόλα. Ακόμη καλύτερος και από το 0-0 με την Πάφο, γιατί στη Λεωφόρο χρειάστηκε ακόμη περισσότερες φορές. Έκοβε τα πάντα, έπαιρνε όλες τις κεφαλιές, καθάριζε σέντρες, έβγαινε πλάγια και τελείωνε αντίπαλες επιθέσεις. Καίριες οι τοποθετήσεις του, προδόθηκε και αυτός όπως ο Τζολάκης στη φάση του γκολ από την παιδική επιλογή του Ρέτσου.



• Ο Ιταλός, που προσπάθησε να βγει και μπροστά, θα μπορούσε να βοηθήσει σε μία στιγμή και επιθετικά, αλλά έκανε κακό κοντρόλ στην αντίπαλη περιοχή. Για τέτοια ματς είναι μανούλα και αν ο Ρέτσος βρει πάλι την ισορροπία του θα είναι ένα πραγματικά καλό δίδυμο. Το ζητούμενο για τον αρχηγό του Ολυμπιακού είναι να αποκτήσει επιτέλους μία σταθερότητα, επικεντρώνοντας στα καλά του σημεία, που είναι πολλά και μπορούν να τον αναδείξουν σε αμυντικό ηγέτη.

• Πολύ σημαντική η παράμετρος της προσωπικότητας που βγάζει, να προωθείται με την μπάλα και να γίνεται ο εξτρά χαφ, με πάσες ανάμεσα στις γραμμές, όπως εκείνη στον Στρεφέτσα στο τελευταίο λεπτό του α' ημιχρόνου. Η, να γίνεται επικίνδυνος με μακρινό σουτ, όπως στο 96'. Ή να αλλάζει εκπληκτικά το παιχνίδι, όπως στον Καμπελά στη φάση του κερδισμένου πέναλτι. Είναι κρίμα και για τον ίδιο να κάνει και να ξανακάνει τσαφ, να του κλέβουν την μπάλα, να παίρνει τόσο λάθος αποφάσεις όπως στο γκολ του Ντέσερς, τον οποίο έκανε ήρωα για δεύτερη φορά-πρώτη στην ισοπαλία πέρυσι του Ολυμπιακού με τη Ρέιντζερς στο Καραϊσκάκη, όταν χωρίς λόγο είχε «ξαπλώσει» έξω από την περιοχή κάνοντας τάκλιν.



• Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ρέτσος είναι παίκτης καθοριστικός για τον Ολυμπιακό. Μία φάση αρκεί -στο 94', αμέσως μετά την ισοφάριση, ο Παναθηναϊκός κάνει μία πραγματικά καλή επίθεση, με τον Ρενάτο να βγάζει δεξιά μόνο του ένα συμπαίκτη του, που γύρισε την μπάλα στην περιοχή του Ολυμπιακού προς τον σέντερ φορ. Ο Ρέτσος ήταν αυτός που με υποδειγματική προβολή καθάρισε τη φάση σε κόρνερ. Οφσάιντ ήταν τελικά, υποδείχθηκε, αλλά σημασία έχει η άριστη αντίδραση του Έλληνα άσου.

• Αυτός, βέβαια, που έβγαλε σταθερότητα από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό ήταν ο Τζολάκης, έχοντας ηρεμία και καθαρό μυαλό, κάτι που αποδείχθηκε πάρα πολύ έντονα στη φάση του β' ημιχρόνου που βγήκε ο Σβιντέρσκι στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού και ο φορ του Παναθηναϊκού επιχείρησε να τον ντριμπλάρει. Είναι φάση που δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να γίνει πέναλτι, αλλά ο διεθνής γκολκίπερ μάζεψε έξυπνα τα χέρια του κι απέφυγε την παγίδα. Όπως ο Ρέτσος νωρίτερα είχε πέσει στην παγίδα μιας 30άρας παράλληλης πάσας, που δεν είχε κανένα λόγο να κάνει.



• Ο Τζολάκης έκανε, για άλλη μία φορά, ένα άψογο παιχνίδι, χωρίς να υπάρξει ανάγκη για τη μεγάλη επέμβαση. Πολύ απλά γιατί εκτός των άλλων ο ίδιος ήταν τόσο καλός που «έσβηνε» με τις σωστές αντιδράσεις του (με χέρια, γροθιές, πόδια και κεφάλι ακόμη!) να εξελιχθούν σε επικίνδυνες στιγμές επιθέσεις του Παναθηναϊκού, που δεν ήταν καθόλου κακές. Μάλιστα δεν ξέρω κατά πόσο ήταν… εύκολο να διώξει την μπάλα σε κόρνερ σε εκείνη την πάρα πολύ πονηρή εκτέλεση φάουλ του Ρενάτο στο 81ο λεπτό.