Όπως είχε πει και ο μέγας Λάγιος Ντέταρι…

•Τα καλά και τα άσχημα του παιχνιδιού του Σεμπά τα ξέρουμε.

•Αλλά επειδή δεν λέει κανείς μία καλή κουβέντα κι επειδή κάθε φορά που κάνει μία χαζομάρα σε ένα παιχνίδι (και σήμερα έκανε δύο-τρεις…) υπάρχει μουρμούρα, σε εξέδρα και… κομπιούτερ, ας «πω» εγώ μία καλή κουβέντα για τον Βραζιλιάνο!

•Γιατί από τα πόδια του Σεμπά, σήμερα με τον Πλατανιά, δεν ξεκίνησε μόνο το πρώτο γκολ του Ολυμπιακού, αλλά και οι πέντε καλύτερες φάσεις της ομάδας: πέρασε δύο πάσες για γκολ στον Μιραλάς, άλλες δύο στον Τζούρτζεβιτς και μία στον Χατζισαφί. Το ότι χάθηκαν τα πέντε αυτά γκολ, δεν μειώνει τη δική του προσφορά.

•Το πρόβλημα με τον Σεμπά είναι ότι τον έχει πάρει από κάτω στην υπόθεση γκολ. Έχει να σκοράρει πλέον πάνω από ένα χρόνο (διάστημα πραγματικά τεράστιο και απαράδεκτο για κυνηγό) και κάθε φορά που τελειώνει φάση βγάζει άγχος. Κι όταν είναι αγχωμένος ένας παίκτης δεν μπορεί ούτε να πηδήξει όχι να βάλει γκολ, όπως μου είχε πει κάποτε ο μέγας Λάγιος Ντέταρι…

•Μπορεί και να πέφτω έξω, αλλά εγώ θα τον κρατούσα στο ρόστερ του Ολυμπιακού τον Σεμπά. Δεν βλέπω άλλο παίκτη από τους ακραίους καλύτερο του. Ούτε τον Πάρντο, ούτε τον Ανδρούτσο, που κατά βάση νομίζω δεν έχει νόημα να παίζει πλάγια, αφού το παιδί δεν κάνει για εξτρέμ.

•Ο Ανδρούτσος επανειλημμένως μας έχει δείξει ότι μπορεί να παίξει είτε 8άρι (εσωτερικός η, δίπλα στο 6άρι), είτε σε ρόλο μεσοκυνηγού. Από τα πλάγια είναι πολύ δύσκολο, τουλάχιστον τώρα. Ίσως μετά από κάποια χρόνια, με εμπειρία μεγαλύτερη. Κι αυτό ίσως.