Τα ίδια ήταν στον Ολυμπιακό με το γκολ, σε Γουλβς ΑΕΚ, Ομόνοια και ΠΑΣ!

• Θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι στενοχωρημένος μετά το 0-0 του Ολυμπιακού στην Κύπρο με την Ομόνοια, παρά την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πολύ απλά, γιατί θεώρησα πολύ αρνητικό κομμάτι την απώλεια «δεκάδων» ευκαιριών στο τέλος του παιχνιδιού από πλευράς των πρωταθλητών Ελλάδας.

• Γενικά ήταν ασόβαρο σε 29 τελικές (!!!) να μην τελειώσει ο Ολυμπιακός το ματς έστω με ένα γκολ. Αλλά ειδικά αυτό που έγινε μετά το 60-65, όταν οι Κύπριοι δεν άντεξαν άλλο να πιέζουν τους «ερυθρόλευκους» κι η ομάδα του Μαρτίνς δημιουργούσε την μία καθαρή ευκαιρία μετά την άλλη (τουλάχιστον εφτά καθαρές ευκαιρίες για γκολ), ήταν πραγματικά στενάχωρο.

• Διότι το ποδόσφαιρο έχει κανόνες. Κι όταν δεν τους σέβεσαι, θα τιμωρηθείς. Κι ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε τέσσερις ημέρες αργότερα, στα Γιάννινα, με την ισοπαλία που έφερε με τον ΠΑΣ. Γιατί δεν ήταν μόνο τα διαιτητικά λάθη που κόστισαν την απώλεια των δύο βαθμών. Όταν ο Χασάν κι ο Ελ Αραμπί τρεις φορές φάτσα απέναντι στον αντίπαλο γκολκίπερ δεν μπορούν να σκοράρουν (ο ένας σουτ στις μπεκάτσες κι ο άλλος αρχικά αδυναμία να πλασάρει η, να περάσει τον Χουτεσιώτη και στη συνέχεια σουτ στο δοκάρι), δεν είναι θέμα διαιτητή…

• Όμως, όταν παίζεις την Κυριακή και την προηγούμενη Τρίτη έχεις επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας σε επίπεδο χαμένων ευκαιριών, δεν είναι τόσο απλό να γυρίσεις το τσιπ μέσα σε λίγες ημέρες. Όταν, για να το πούμε αλλιώς, ξεμαθαίνεις να σκοράρεις, αυτό θα το βρεις μπροστά σου.

• Στον δε Ολυμπιακό πρέπει να αναλύσουν κάποια πράγματα (ακόμη) καλύτερα, γιατί μόνο έτσι θα προχωρήσει η ομάδα (ακόμη) καλύτερα. Γιατί είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα ότι μακριά από το Καραϊσκάκη (ενίοτε και μέσα στο Καραϊσκάκη) η ομάδα σκοράρει συχνά με πολύ μεγάλη δυσκολία. Ας δούμε ότι στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της μακριά από το σπίτι είχε το 0-1 από τη Γουλβς, το 1-0 επί της ΑΕΚ, το 0-0 στην ομόνοια και το 1-1 στα Γιάννινα. Άρα, σκόραρε μόλις δύο φορές.

• Κι ας θυμηθούμε κι ότι και στον τελικό του Κυπέλλου, στον ουδέτερο Βόλο, ο Ολυμπιακός όπως ακριβώς συνέβη και στην Κύπρο, είχε βρει στο β΄ μισό του β΄ ημιχρόνου ένα σωρό ευκαιρίες-και δεν αξιοποίησε ποτέ, καμία. Με αποκορύφωμα το κακοκτυπημένο πέναλτι του Αραμπί. Υπήρχε, όμως, ένα τελευταίο δεκάλεπτο στον τελικό, με την ΑΕΚ να έχει παραδοθεί πλήρως και τον Ολυμπιακό σε βαθμό πραγματικά εκνευριστικό να αποτυγχάνει παταγωδώς να βάλει ένα δεύτερο γκολ για να σκοτώσει το παιχνίδι.

• Με τους παίκτες της ΑΕΚ να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο έξω από τη δική τους περιοχή, αλλά τον Αραμπί να φεύγει μπροστά κι αντί να πασάρει δίπλα του στον αμαρκάριστο Καμαρά, να σουτάρει πάνω στην αγκαλιά του Τσιτώντα…Και τον Καφού να βγαίνει στην αντεπίθεση και να μην μπορεί να κάνει μία σωστή πάσα στον Αραμπί…

• Θα πουν κάποιοι, τα ζητάμε όλα τέλεια; Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ζητάμε κάποια απλά πράγματα από μία ομάδα που δουλεύεται πλέον τρίτο χρόνο κι όχι, ειδικά σε αυτό το σημείο της σεζόν, να βλέπουμε να χάνεται το τόπι από φοβερούς συνδυασμούς η, να πρεσάρει η ομάδα σαν τρελή ψηλά. Βεβαίως κι ήταν επιτυχία η κατάκτηση του Κυπέλλου, βεβαίως κι ήταν επιτυχία η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κλείσουμε τα μάτια στην αδυναμία της ομάδας να καθαρίζει ένα παιχνίδι ενώ μπορεί τόσο εύκολα να το κάνει.

• Αποτελεί μία πραγματικότητα ότι ο Ολυμπιακός στα περισσότερα από τα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια του δεν έχει την αποφασιστικότητα που πρέπει να έχει στο γκολ. Έτσι ώστε να τα καθαρίσει τα παιχνίδια του και να μην τα αφήσει να κρέμονται σε μία κλωστή ως το τελευταίο λεπτό. Και, βεβαίως, να μην την πατάει όπως στα Γιάννινα. Πάνω απ΄ όλα δε, να μην μένει εκτός Φάϊναλ 8 Γιουρόπα Λιγκ από τη Γουλβς, ενώ όλοι είδαμε ότι την «είχε».

• Βάλτε λίγο το μυαλό σας να σκεφθεί. Τι είχε γίνει τότε, μέσα Αυγούστου, στο Μολινό; Ό,τι ακριβώς είδαμε στον τελικό με την ΑΕΚ, αλλά και στην Κύπρο και στα Γιάννινα!!! Ο Ολυμπιακός στο β΄ ημίχρονο έφτιαχνε κι έχανε ευκαιρίες! Το κακό γύρισμα του Ελ Αραμπί από κοντά, το κακό σουτ πάλι του Ελ Αραμπί από κοντά, το σουτ του Γκιγιέρμε ελάχιστα άουτ, η κεφαλιά του Χασάν που έσωσε ο γκολκίπερ Ρουί Πατρίσιο. Ε, πόσες ευκαιρίες πρέπει να κάνεις στο Γουλβς για να βάλεις ένα γκολ;

• Άραγε, είναι τυχαίο ότι σε όλα αυτά τα παιχνίδια ο Ολυμπιακός κέρδισε μόνο όταν σκόραρε στην αρχή του αγώνα, στο 9’, κόντρα στην ΑΕΚ; Κι ότι έχασε από τη Γουλβς δεχόμενος γκολ στο 8’ και έχασε και δύο πόντους στα Γιάννινα δεχόμενος γκολ στο 5’; Μήπως δεν είναι η καλύτερη επιλογή να φτάνει στο σημείο να κυριαρχεί ο Ολυμπιακός στο φινάλε των αγώνων, όπου το άγχος είναι μεγάλο και ουσιαστικά παίζει με τη φωτιά, έχοντας όμως «χάσει» προηγουμένως μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού;

• Οι ερωτήσεις, με αυτά που έχουμε δει, φαίνεται να παίρνουν τον χαρακτήρα «ρητορικών»…

Άσχετο: Δύο λόγια για τον Βρουσάϊ.



Ο Μαρτίνς τον κράτησε στο ρόστερ, αλλά ακόμη δεν τον έχουμε δει ούτε σε φιλικό (!), αφού δεν είχε δικαίωμα να παίζει έως και τον τελικό του Κυπέλλου, αλλά κυρίως αφού όλο λείπει με την Εθνική Ελπίδων. Τέλος πάντων, έστω μέσα από αυτή τη διαδικασία της συμμετοχής του στην Κ21 ο Μάριος παίζει λίγο μπάλα! Και είδα λίγο τα στιγμιότυπα του από το β΄ ημίχρονο στο οποίο έπαιξε μεσοβδόμαδα, στην ήττα 0-1 από την Κροατία στη Λεωφόρο, σε έναν αγωνιστικό χώρο χωράφι. Το πρώτο που κατάλαβα είναι πόσο του λείπει ο ρυθμός. Ενώ ξεκίνησε καλά, με ωραίες ενέργειες και συνεργασίες, στη συνέχεια σαν να κόλλησε. Και δεν περνούσε πάσες, κόβονταν κλπ. Το καλό είναι ότι πήρε πρωτοβουλίες.

Ο Τζολάκης είχε μία σταθερά καλή παρουσία απ΄ ότι είδα στα στιγμιότυπα του από τα δύο παιχνίδια της Ελπίδων. Σε ένα σύνολο 12 σουτ που πήγαν προς την εστία του είχε εννιά επεμβάσεις και καμία ευθύνη στα τρία γκολ που δέχθηκε. Βγήκε αρκετές φορές μακριά από την εστία του και καθάρισε σέντρες και στημένα και γενικά απέδειξε και σε…εθνικό επίπεδο ότι είναι σε καλή κατάσταση και άξια παίζει στην Κ21 παρότι τώρα θα γίνει 18!