Η αποτυχία του «μισού μηδέν» του Ολυμπιακού - Η Αταλάντα ακόμη βγάζει πάσες στην πλάτη της άμυνας...

• Το πιο κρίσιμο κομμάτι του χθεσινού αγώνα του Ολυμπιακού, που είχε να ηττηθεί με τόσο βαρύ σκορ στο Καραϊσκάκη πάνω από έξι χρόνια, από εκείνο το 0-1 από την Άρσεναλ το Δεκέμβρη του 2015, ήταν σαφέστατα το πρώτο γκολ. Κατά βάση ξέραμε όλοι ότι αν η Αταλάντα άνοιγε το σκορ και πήγαινε στο ημίχρονο μπροστά, η πρόκριση από πάρα πολύ δύσκολη, θα γίνονταν απίθανη.

• Ας σταθούμε λοιπόν στο 0-1, εξέλιξη που βάσει της εικόνας του παιχνιδιού στο α΄ ημίχρονο ήταν αναμενόμενο! Διότι πολύ απλά, οι Ιταλοί ακόμη και τώρα, που λέει ο λόγος, πάσες στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού βγάζουν!!! Πέντε φορές (!!!) το ίδιο πράγμα έκαναν οι παίκτες του Γκασπερίνι, προφανέστατα κατόπιν οδηγίας του προπονητή τους. Καταλάβατε εσείς τους πέντε αμυντικούς του Ολυμπιακού να αντιδράνε όπως έπρεπε; Είδατε τους τέσσερις μέσους να προσπαθούν να σταματήσουν τις μπαλιές των παικτών της Αταλάντα από το κέντρο προς τους συμπαίκτες τους;

• Πέντε φορές το ίδιο πράγμα!...

-Έγινε μία φορά στα πρώτα λεπτά η πάσα στην πλάτη των Παπασταθόπουλου και Σισέ, πρόλαβε και βγήκε ο Βατσλίκ.
-Έγινε δεύτερη φορά στο 15’ στην πλάτη του Παπασταθόπουλου, αλλά έπαιξε σωστά μία φορά το οφσάιντ όλη η άμυνα
-Έγινε τρίτη φορά στο 28’ στην πλάτη του Λαλά κι υποδείχθηκε σε οριακή φάση οφσάιντ ο Μέλε, εκεί που αστόχησε προ του Βατσλίκ.
-Έγινε τέταρτη φορά στο 38’ στην πλάτη του Σισέ κι υποδείχθηκε ξανά οφσάιντ που δεν υπήρχε. Αν ο Ρέαμπτσιουκ δεν έσωζε και σκόραραν οι
Ιταλοί, το VAR θα υποδείκνυε το κανονικό γκολ.
-Έγινε πέμπτη φορά στο 40’ στην πλάτη του Λαλά και ήρθε το γκολ.



• Από τη μία, λοιπόν, είχαμε τις πάσες των Ιταλών στην πλάτη των αμυντικών του Ολυμπιακού, να βγάζουν νοκ άουτ το 3-4-3 η, 5-4-1 πιο σωστά όταν αμύνονταν οι «ερυθρόλευκοι», από την άλλη είχαμε και το πρες της Αταλάντα να μην αφήνει τον Ολυμπιακό να ξεκινάει τις επιθέσεις από πίσω, με τον Εμβιλά, όπως έχει συνηθίσει. Η μόνη απάντηση του Μαρτίνς σε αυτό το κομμάτι ήταν η εντολή να φτάνει η μπάλα με βαθιές πάσες στον Τικίνιο κι αυτός να την σπάει με το κεφάλι, με το στήθος κλπ στους γύρω από αυτόν συμπαίκτες του. Ο Βραζιλιάνος έδωσε φοβερές μάχες, κέρδισε φάουλ, πήρε κεφαλιές, υποδέχθηκε πολλές φορές καλά την μπάλα, έκανε τάκλιν πίσω, έκλεψε, έκανε τακουνάκια κι ωραίες ενέργειες, αλλά δεν είχε μεγάλη συμπαράσταση, κυρίως γιατί ο Αγκιμπού ήταν χθες σε χαμηλό επίπεδο για τέτοια παιχνίδια κι ο Ονιεκουρού ακίνδυνος, όπως μετά κι οι Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί, ενώ ο Μασούρας όταν βρέθηκε σε θέση για γκολ, το έχασε κι ο Φαντιγκά (τι κακή έμπνευση αυτή η αλλαγή) έξι φορές έχασε την μπάλα…



• Ο Μαρτίνς τελικά έκανε τη μία αλλαγή που φαινόταν ότι θα κάνει σε σχέση με την ενδεκάδα του πρώτου αγώνα, με τον Μαντί αντί του Μασούρα. Δηλαδή, παίζοντας εντός έδρας κι ενώ είχε χάσει το εκτός έδρας, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με ένα επιθετικό λιγότερο και με έναν κεντρικό χαφ παραπάνω. Υπό αυτές τις συνθήκες, μην μας παραξενεύει που ο Ολυμπιακός ήταν τόσο «μαζεμένος» στο α΄ ημίχρονο. Τα λέει όλα ότι εκτός από ένα κόρνερ, οι στόπερ του Ολυμπιακού κατέβηκαν στην περιοχή της Αταλάντα μόλις άλλη μία φορά, στο 43’, σε εκτέλεση ενός φάουλ…

• Η τακτική ήταν, «πάμε για το μισό μηδέν», παράταση και βλέπουμε, ωστόσο δεν αποδείχθηκε και η καλύτερη ιδέα-παρεμπιπτόντως, ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη σε τόσα νοκ άουτ παιχνίδια μετά από φάση ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ έχει κρατήσει το μηδέν από το 2012, τότε στο 1-0 με τη Ρούμπιν, με ήρωα τον Κάρολ, του οποίου το όνομα φώναζε όλο το γήπεδο... Στα πρώτα 20 λεπτά ο πρωταθλητής Ελλάδας ήταν καλός, δεν απειλήθηκε και ψιλοαπείλησε, αλλά από το 20λεπτο και μετά η Αταλάντα άρχισε να παίρνει το πάνω χέρι, με το ίδιο έργο να έχουμε δει και στο Μπέργκαμο, στο πρώτο ματς.

• Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν άλλο ένα 20λεπτο τουλάχιστον προσπάθειας, το πρώτο του β΄ ημιχρόνου, αλλά είναι φανερό ότι κόντρα σε τέτοιο αντίπαλο και σε τέτοιο επίπεδο, δεν αρκούν δύο καλούτσικα διαστήματα. Ούτε από πλευράς πλάνου…έσκισε ο Ολυμπιακός, ούτε από πλευράς αντοχών ως ομάδα, ούτε από ατομική απόδοση. Όταν τρως δύο γκολ μέσα σε δύο λεπτά από κόρνερ στο πρώτο ματς κι άλλα δύο γκολ από αντεπιθέσεις στο δεύτερο ματς, τι να λέμε…Κι ήταν και κομπλέ ο Ολυμπιακός, ενώ η Αταλάντα με μείον πέντε παίκτες, ε;…



• Ο Μαρτίνς δήλωσε μετά το παιχνίδι ότι αναλαμβάνει την ευθύνη, μιλώντας παράλληλα για σοβαρά λάθη της ομάδας του, άρα δεν ξέρουμε αν το εννοεί και τι εννοεί. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι για πολλοστή φορά ο Ολυμπιακός απέτυχε παίζοντας κάτι διαφορετικό από το 4-3-3 με τις παραλλαγές του, χωρίς να σημαίνει ότι είμαστε σίγουροι ότι το κυρίαρχο πρόβλημα ήταν ο σχηματισμός, που δεδομένα δεν ταιριάζει στην ομάδα, με αριστερό μπακ π.χ. το Ρέαμπτσιουκ, που σε μία από τις λίγες καλές επιθέσεις του Ολυμπιακού στο α΄ ημίχρονο, σε ωραία υποδοχή του Τικίνιο και καλή πάσα του Αγκιμπού, βρέθηκε σε θέση αριστερού εξτρέμ κι έβγαλε σέντρα τραγική, στο αράουτ απέναντι…

• Αυτό δε με τις αλλαγές: στο πρώτο ματς ετοίμαζε και ξαναετοίμαζε τον Μαντί και τελικά τον έβαλε όχι πριν το 1-1, αλλά μετά το 1-2…Και χθες ενώ ήταν έτοιμοι να περάσουν ο Ελ Αραμπί κι ο Βρουσάι έγινε και το 0-2 και μπήκαν αμέσως μετά. Για να γίνει και το 0-3 «καπάκι». Πάλι καλά που στο τέλος κάποιοι παίκτες του Ολυμπιακού έριξαν μερικές «καλές» κλοτσιές για να κάνουν πίσω οι Ιταλοί και μην πέσει καμιά τεσσάρα η, και παραπάνω.