Η άνευ λόγου νευρικότητα και το κέρδος της νίκης που ήρθε όταν όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν στραβά

Το ματς που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Παρασκευής στο ΣΕΦ, η αλήθεια είναι ότι δεν θύμιζε σε πολλά παιχνίδι της κορυφαίας ευρωπαϊκής μπασκετικής λίγκας. Ένα παιχνίδι γεμάτο νευρικότητα, λάθη, κακές αποφάσεις, άσχημα σουτ και χαμηλά ποσοστά ευστοχίας, από το οποίο ο Ολυμπιακός μπορεί τελικά να κατάφερε να βγει νικητής, αλλά με την απόδοσή του να μην επιτρέπει πλατιά χαμόγελα.

Σε δεύτερη συνεχόμενη εντός έδρας αναμέτρησή του, η οποία ήρθε μόλις δύο εικοσιτετράωρα μετά την ήττα του από τη Μονακό, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ξανά πάρα πολύ προβληματικός στο επιθετικό του παιχνίδι, καταφέρνοντας τελικά να σώσει την παρτίδα στο φινάλε και να πάρει τη νίκη, χάρη στην άμυνά του, αλλά και στη συμπεριφορά της αντίπαλου του. Το εξαιρετικά δουλεμένο από τον Δημήτρη Ιτούδη σύνολο, έκανε και εκείνο με τη σειρά του το χειρότερο επιθετικό του παιχνίδι και δεν μπόρεσε να τιμωρήσει τους Πειραιώτες, παρότι είχε πολλές ευκαιρίες για να το κάνει.



Από ότι φάνηκε, τα… καμπανάκια που ήχησαν κόντρα στην ομάδα του Σπανούλη δεν ακούστηκαν όπως θα έπρεπε από τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι όχι απλώς δεν παρουσίασαν βελτίωση, αλλά εμφανίστηκαν ακόμα χειρότεροι επιθετικά, κάνοντας τους φίλους τους να ανησυχούν ενόψει της πολύ δύσκολης συνέχειας.

Με μία ανεξήγητη νευρικότητα στο παιχνίδι της και παίζοντας σαν να έχει μια τεράστια πίεση στις πλάτες της, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, είχε πάρα πολλές κακές επιλογές στις επιθέσεις της και σουτ άσχημα εκτελεσμένα, ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που οι προϋποθέσεις ήταν οι κατάλληλες. Η νευρικότητα αυτή, όπως ήταν λογικό μεταφέρθηκε και στις κερκίδες του ΣΕΦ, με τους φίλους του Ολυμπιακού να βλέπουν μια ομάδα που προσπαθούσε, αλλά έμοιαζε εγκλωβισμένη και ανήμπορη να βγάλει στο παρκέ όλα όσα περιμένει να δει κανείς από μία ομάδα που έχει ένα τόσο ποιοτικό ρόστερ και λογίζεται ως μια εκ των βασικών διεκδικητριών του τίτλου.



Χωρίς στοχευμένες επιθέσεις, με το πρόβλημα στον άσο όχι απλώς να οδεύει προς τη λύση του, αλλά να μοιάζει σαν να διογκώνεται παιχνίδι με το παιχνίδι, χωρίς παίκτη ικανό να πάρει την μπάλα στα χέρια του και να προσφέρει σιγουριά και συνεπή δημιουργία, με τους Φουρνιέ και Βεζένκοφ να βρίσκονται μακριά από τα καλύτερά τους και με ορισμένες επιλογές από τον πάγκο να φαίνεται σαν να μπερδεύουν περισσότερο από ότι βοηθούν, ο Ολυμπιακός μοιάζει σαν να έχει μπει σε ένα περίεργο αδιέξοδο, από το οποίο καλείται να βγει το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να γλυτώσει τις δυσάρεστες καταστάσεις γκρίνιας, οι οποίες, ειδικά στη χώρα μας, δεν θέλουν πολύ για να κάνουν την εμφάνισή τους.

Τα προβλήματα τα οποία έχει να διαχειριστεί ο Ολυμπιακός είναι δεδομένα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από κανένα χαλί. Με δεδομένο το ότι βρισκόμαστε τόσο νωρίς στη σεζόν, υπάρχει ακόμα χρόνος για δουλειά, μέσω της οποίας θα διορθωθούν οι ανορθογραφίες. Νίκες σαν αυτή κόντρα στη Χάποελ ή σαν εκείνη κόντρα στη Μακάμπι πριν από δύο εβδομάδες στο Βελιγράδι, οι οποίες έρχονται απρόσμενα, στο άσχημο βράδυ και εκεί που όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, πέρα από το καθαρά βαθμολογικό κέρδος, προσφέρουν επίσης ηρεμία και ψυχολογικό boost, δύο στοιχεία τα οποία στο παρκέ φαίνεται ότι λείπουν πολύ αυτή την περίοδο από τον Ολυμπιακό.



Ο Γουόκαπ μπορεί να μοίρασε τις 5 από τις 16 συνολικά ασίστ που είχαν οι «ερυθρόλευκοι» και να τους έδωσε ουσιαστικά τη νίκη με τις μεγάλες άμυνες που έβγαλε στην «τελική ευθεία», όμως έμεινε ξανά πολύ χαμηλά στο σκοράρισμα (3 πόντοι με 1/4 τρίποντα και με 0 εκτελεσμένα δίποντα). Ο Νιλικίνα, παρότι προσφέρει πολλά αμυντικά, επιθετικά συνεχίζει να μην βοηθάει σχεδόν καθόλου. Ο Ντόρσεϊ αποτέλεσε ξανά την πιο αξιόπιστη επιθετική λύση, αλλά όσο περνούσε η ώρα... κρύωνε, ενώ δεν απέφυγε τα λάθη στο δεύτερο ημίχρονο. Ο ΜακΚίσικ αγωνίστηκε πολύ λίγο, ο Παπανικολάου ούτε δευτερόλεπτο, όπως και ο Λι, ο οποίος παραμένει τελείως εκτός κλίματος και δεν βλέπω πώς μπορεί να παραμείνει στο ρόστερ, ειδικά με δεδομένο το ότι ο Έβανς θα αρχίσει να συμπεριλαμβάνεται στο ροτέισον.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και τα θετικά. Σε ένα από τα χειρότερα βράδια τους όσον αφορά το επιθετικό τους παιχνίδι, οι Πειραιώτες κατάφεραν να βγουν νικητές, χάρη στην άμυνά τους. Κατάφεραν να κρατήσουν την πολύ φορμαρισμένη Χάποελ, η οποία ήταν μόνη πρώτη στην κορυφή της βαθμολογίας με μόλις μία ήττα στις 7 πρώτες αγωνιστικές και είχε την καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση, στους 58 μόλις πόντους. Παρά την αποκρουστική και σε πολλά σημεία του παιχνιδιού ακόμα και εκνευριστική εικόνα που είχε η ομάδα του Μπαρζώκα επιθετικά, στην άλλη πλευρά του παρκέ τα πράγματα ήταν διαφορετικά, με την σκληράδα και τις clatch αμυντικές προσπάθειες στο φινάλε, να φέρνουν τελικά και τη νίκη.



Ο Μιλουτίνοφ ήταν ξανά εξαιρετικός και ο Χολ προσέφερε σημαντικές βοήθειες όταν ο Σέρβος έπρεπε να αποσυρθεί στον πάγκο για να πάρει ανάσες, ενώ ο Γουόρντ ήταν ξανά επιδραστικός, παρά την αστοχία του. Ο Φουρνιέ, είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι καλά, με 1/13 τρίποντα συνολικά στα δύο πιο πρόσφατα παιχνίδια και αρκετές λάθος αποφάσεις, αλλά είναι σίγουρο ότι ένας παίκτης με τόσο μεγάλη ποιότητα και εμπειρία, δεν θα αργήσει να ξαναβρεί τον καλό του εαυτό.

Παρά το γεγονός ότι ακόμα… ψάχνεται, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στα ψηλά πατώματα του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας πάρει σημαντικές νίκες και χωρίς να έχει κάνει κάποια ήττα σαν αυτές που λέμε «εκτός προγράμματος». Την ίδια ώρα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, βρίσκεται στη 16η θέση και στο πιο πρόσφατο παιχνίδι της διασύρθηκε στη Μαδρίτη από τη Ρεάλ, η Εφές παραμένει εκτός δεκάδας και λαβωμένοι από τους πολλούς τραυματισμούς, η Παρτίζαν έχει κάνει ήδη 5 ήττες, η λαμπερή «βασίλισσα» έχει συνεχή σκαμπανεβάσματα και ψάχνει τα πατήματά της, ο Ερυθρός Αστέρας μοιράζεται την κορυφή με Ζάλγκιρις και Χάποελ, αλλά πρώτα χρειάστηκε να αλλάξει προπονητή, πριν καν φτάσουμε στη 10η αγωνιστική.



Το θέμα με τον Ολυμπιακό είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να διορθώσει τα κακώς κείμενα και τις αδυναμίες του, οι οποίες αυτές την στιγμή είναι τρανταχτές και ξεκάθαρες, πριν όλα αυτά τα... σκούρα γκρι σύννεφα που έχουν αρχίσει να μαζεύονται πάνω από το ΣΕΦ, γίνουν καταιγίδα. Χρόνος υπάρχει, αφού τίποτα δεν κρίνεται τόσο νωρίς στη σεζόν, όταν όλες οι ομάδες ακόμα χτίζονται.