Ο Manimal, ο Home Sweet… Shorts και το μήνυμα της περιφέρειας

Όταν έγινε γνωστό πως ο Παναθηναϊκός θα έφερνε στην Ελλάδα τον Κένεθ Φαρίντ για να γεμίσει το κενό του στη θέση «5», η λέξη που ακούστηκε περισσότερο από όλες ήταν «παλαίμαχος». Η εξαφάνιση του Αμερικανού σέντερ από το ΝΒΑ και η... περιήγησή του από ήπειρο σε ήπειρο τα τελευταία χρόνια οδήγησε πολλούς να πιστέψουν ότι δεν είναι πλέον σε κατάσταση να παίξει μπάσκετ σε ανταγωνιστικό επίπεδο.

Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστα λεπτά στο παρκέ της «Accor Arena», ώστε να γίνει εμφανές ότι ο «Manimal» έχει ακόμη να... δώσει. Σίγουρα, η Παρί δεν είναι ο ιδανικός αντίπαλος για να κριθεί ένας ψηλός, καθώς είναι μία ομάδα που παίζει με κοντά σχήματα. Επίσης, ένα παιχνίδι είναι σαφώς πολύ μικρό δείγμα για να βγουν συμπεράσματα. Αυτά όμως δεν αναιρούν ότι οι «πράσινοι», με έναν κανονικό σέντερ στο παρκέ, έγιναν ξανά... κανονική ομάδα, σε αντίθεση με την κάκιστη εικόνα τους σε Μονακό και Βελιγράδι.

Ο πρώην NBAer μπορεί να μην ήξερε καλά καλά ούτε τα ονόματα των συμπαικτών του (εκτός από του Χουάντσο, που ήταν και παλιά συμπαίκτης του), όμως από τις πρώτες κατοχές έδειξε τεράστια όρεξη να προσφέρει. Πέρα από την εντυπωσιακή του στατιστική, ο Φαρίντ ξεχώρισε κυρίως για το πάθος με το οποίο έβαζε το κορμί του σε κάθε φάση και πάλευε για κάθε κατοχή. Για έναν 36χρονο παίκτη με περίπου 60 εκατομμύρια στην τσέπη από συμβόλαια στο NBA, αυτό μόνο δεδομένο δεν είναι.

Όπως είναι λογικό, η ισχυρή παρουσία στη ρακέτα βοήθησε και τη γενικότερη επιθετική λειτουργία της ομάδας. Η μπάλα κυκλοφορούσε καλύτερα λόγω της ύπαρξης παιχνιδιού «από μέσα προς τα έξω», τα σουτ που βρήκαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήταν στην πλειονότητά τους ελεύθερα, και αυτή τη φορά μπήκαν. Το 12/25 είναι ένα πολύ καλό ποσοστό στα τρίποντα σε σχέση με τη μεγάλη αστοχία των «πράσινων» στις προηγούμενες αγωνιστικές, όμως δεν ήταν θέμα «ρέντας», αλλά της ομαδικότητας μέσω της οποίας φρόντισε η ομάδα να βρει καλές εκτελέσεις.



Στην ίδια «νότα», η περιφέρεια του «τριφυλλιού» έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ενόψει της συνέχειας. Από την αρχή της σεζόν, έχει τονιστεί από τους περισσότερους ότι η καλή βερσιόν της περιφερειακής γραμμής του Παναθηναϊκού είναι ένα επίπεδο πάνω από τον ανταγωνισμό στη Euroleague. Στο Παρίσι, για πρώτη φορά φέτος, όλοι οι γκαρντ της ομάδας έδωσαν πράγματα ταυτόχρονα, και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολύ βελτιωμένη ροή της «πράσινης» επίθεσης.

Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους, αφού ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε το season high του σε ασίστ με 27, oι 23 από τις οποίες ήρθαν από τους Τζέριαν Γκραντ, Κέντρικ Ναν, Κώστα Σλούκα και Τι Τζέι Σορτς. Όλοι οι προαναφερθέντες έδωσαν το κατιτίς για τη νίκη της ομάδας τους. Ο «Τζέι» μπορεί να μην έλαμψε, όμως η παρουσία του βοήθησε πολύ το σύνολο του Αταμάν αμυντικά, ενώ κατάφερε να μοιράσει 4 τελικές πάσες και να ευστοχήσει σε 2/2 τρίποντα. Σε μία σεζόν που η απόδοσή του έχει κινηθεί σε χαμηλά στάνταρ, αυτή η εμφάνιση ήταν μάλλον από τις κορυφαίες του.

Από την άλλη, ο Ναν κινήθηκε με εναλλακτικό τρόπο σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια, και πραγματοποίησε μία από τις κορυφαίες και συνάμα τις πιο «διαφορετικές» εμφανίσεις του. Ο MVP της Euroleague δεν κατέφυγε σε overdribbling ή ανελέητο iso, αλλά αντίθετα σε πολλές επιθέσεις ήταν η κατάληξη και όχι η αρχή, η μέση και το τέλος. Με την επίθεση του Παναθηναϊκού να έχει πολύ καλύτερο flow, η μπάλα συχνά κατέληγε στον Ναν όταν η αντίπαλη άμυνα είχε καταρρεύσει και αυτός έκανε αυτό που ξέρει όσο κανείς στην Ευρώπη, να τη στέλνει δηλαδή στο καλάθι.



Όσον αφορά στον Σλούκα, τόσο εκτελεστικά (3/6 τρίποντα) όσο και δημιουργικά (7 ασίστ) έκανε ένα άρτιο παιχνίδι, το οποίο αποτυπώνεται πλήρως στο +13 που είχε ο Παναθηναϊκός όσο βρισκόταν ο αρχηγός του στο παρκέ, τη μεγαλύτερη σχετική επίδοση του αγώνα. Η σωστή κυκλοφορία προήλθε κατά κύριο λόγο από το δικό του καλό «διάβασμα», καθώς δεν είναι μόνο οι ασίστ, αλλά και οι μπόλικες πάσες με τις οποίες «ξεκλείδωνε» την αντίπαλη άμυνα, χωρίς να καταγράφεται κάτι στην προσωπική του στατιστική.

Τέλος, ο Τι Τζέι Σορτς επέστρεψε μπροστά στους φιλάθλους που «μάγεψε» τα προηγούμενα χρόνια, όμως αυτή τη φορά τους πλήγωσε. Για τρία δεκάλεπτα, ο Αμερικανός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, ωστόσο στην τέταρτη περίοδο ήταν με διαφορά ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού. Ειδικά στην τελική ευθεία του αγώνα, ο βραχύσωμος γκαρντ πήρε την ευθύνη στα χέρια του, πετυχαίνοντας μεγάλα καλάθια και δημιουργώντας κάποια άλλα. Η τελική «σούμα» έγραψε 13 πόντους και 6 ασίστ, όμως το σημαντικότερο είναι ότι ο Σορτς είχε την αυτοπεποίθηση να πάρει στις «πλάτες» του την ομάδα του στα καθοριστικά λεπτά.



Ασφαλώς, υπήρχαν και ζητήματα που δεν πρέπει να αγνοηθούν, κυρίως αμυντικά. Η Παρί εκμεταλλεύτηκε τις δεύτερες επιθέσεις, παίρνοντας 20 επιθετικά ριμπάουντ, ενώ ο Παναθηναϊκός πολλές φορές έπεσε στην παγίδα του... πάνω κάτω των Γάλλων, παίζοντας το παιχνίδι τους χωρίς να χρησιμοποιεί έξυπνα τα φάουλ (μόλις 17 έναντι 26 των γηπεδούχων). Αυτή τη φορά, η επίθεσή του ήταν αρκετή για να κερδίσει, όμως οι 101 πόντοι δεν θα έρχονται κάθε βραδιά, επομένως χρειάζεται δουλειά στην αμυντική προσήλωση, που υπήρξε κατά διαστήματα αλλά όχι με σταθερότητα.

Η εμφάνιση απέναντι στην Παρί έδειξε ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να πιάσει υψηλά στάνταρ ως ομάδα όταν έχει κανονικό σέντερ, συνεργασία στην περιφέρεια και παίκτες που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους στις κρίσιμες στιγμές. Την Πέμπτη, όμως, απέναντι στη Ρεάλ, έρχεται ένα πολύ πιο απαιτητικό τεστ: εκεί θα φανεί αν η βελτίωση στην άμυνα, η ομαδική κυκλοφορία και οι υψηλές «πτήσεις» του Φαρίντ μπορούν να συνεχιστούν απέναντι σε έναν από τους πιο ισχυρούς αντιπάλους της Euroleague.

Υ.Γ.: Θα ήταν άδικο να μη σταθούμε και στον Ντίνο Μήτογλου. Ο Έλληνας φόργουορντ έχει επικριθεί έντονα, και πολλές φορές δικαιολογημένα, για την ασταθή του απόδοση. Στο Παρίσι, ωστόσο, έπιασε τα υψηλότερα στάνταρ του εδώ και πάρα πολύ καιρό. Οι 17 πόντοι χωρίς άστοχο σουτ και οι 28 βαθμοί αξιολόγησης (πρώτος στο παιχνίδι) δείχνουν την αυτοπεποίθηση με την οποία αγωνίστηκε ο 29χρονος διεθνής.