Καρυπίδης: «Δεν το μετάνιωσα»

Την απόφασή του να εγκαταλείψει το ελληνικό πρωτάθλημα σχολίασε ο Χρήστος Καρυπίδης. «Αν ήταν του χεριού μου, θα επέλεγα μια καταξιωμένη ευρωπαϊκή καριέρα και να ολοκληρώσω –ει δυνατόν– την καριέρα μου στον ΠΑΟΚ», τόνισε ο 26χρονος αριστερός μπακ. Ο πρώην άσος του «Δικέφαλου του Βορρά» τόνιζει: «Η ψυχολογία μου είναι ανεβασμένη. Εχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Απαλλαγμένος από τα προβλήματα τραυματισμού, πάω για προπόνηση και το χαίρομαι».

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Καρυπίδης στη «SportDay»:

Η δική σου ιστορία είναι πιο πρόσφατη σε σχέση με τον Στάθη. Φθάνεις μέχρι σε σημείο να χαρίσεις λεφτά στον ΠΑΟΚ προκειμένου να ζήσεις την ευρωπαϊκή περιπέτεια. Επιδίωξη για κάθε ποδοσφαιριστή που σέβεται τον εαυτό του...

«Η αναφορά σου δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το θέμα είναι ότι η πρόταση της Χαρτς ήρθε σε σωστό timing. Για μένα άνοιξε η πόρτα του εξωτερικού και από την άλλη αποχώρησα από τον ΠΑΟΚ, βοηθώντας παράλληλα την ομάδα να ανασάνει οικονομικά από τα λεφτά της μεταγραφής μου».

Οι συγκυρίες όμως δεν άφησαν εσένα να... ανασάνεις. Αποκλεισμός σε Τσάμπιονς Λιγκ και ΟΥΕΦΑ, η Χαρτς παραπαίει εντός συνόρων, εσύ ξεκινάς ως αμυντικός χαφ και μετά εξαφανίζεσαι. Πώς αντέδρασες σε όλες αυτές τις δυσκολίες;

«Ρωτήστε τον Στάθη για το τι πέρασα (σ.σ.: γελάει). Ολα πήγαιναν στραβά και ανάποδα. Συνάντησα πολλές δυσκολίες. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στο κομμάτι της προσαρμογής μου στο Εδιμβούργο, αλλά στο αγωνιστικό σκέλος. Εκτός ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ από την ΑΕΚ, το ίδιο στο ΟΥΕΦΑ από τη Σλάβια Πράγας. Το "αφεντικό", ο Βλαντιμίρ Ρομανόφ, προχώρησε σε εκκεντρικές αποφάσεις, επιλογές προσώπων. Σε προσωπικό επίπεδο ένιωθα και ήμουν αδικημένος. Δεν μου έδωσαν τις ευκαιρίες που άξιζα. Πάλι καλά που υπήρχε η γυναίκα μου και οικεία μου πρόσωπα που στάθηκαν στο πλευρό μου, με "ξύπνησαν" και με βοήθησαν να ορθοποδήσω».

Πάνω σε αυτή τη στιγμή αδυναμίας η ιδέα του επαναπατρισμού στριφογύρισε στο μυαλό σου...

«Εχω μάθει να σκέφτομαι θετικά και γι' αυτό δεν πισωγύριζα. Οι συνθήκες εργασίας στη Χαρτς ήταν καλύτερες συγκριτικά με την Ελλάδα. Το επίπεδο των προπονήσεων πιο ανταγωνιστικό. Οι απαιτήσεις υψηλότερες. Εβλεπα βελτίωση πάνω στον εαυτό μου. Σε συνδυασμό με την οικονομική κάλυψη που μου παρείχε η ομάδα, δεν έβαζα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Παράλληλα, στην Ελλάδα δεν υπήρχε και κάτι για να με συγκινήσει. Εχω στενή επαφή με τα τεκταινόμενα στην πατρίδα και δεν νομίζω ότι έχω χάσει κάποιο επεισόδιο. Ειλικρινά δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή!».

Δηλαδή αν το περασμένο καλοκαίρι –εν μέσω του αγωνιστικού παροπλισμού σου– ερχόταν μία ομάδα να σε ζητήσει, θα έλεγες και... ευχαριστώ;

«Δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα πραγματικά να υπάρξει ένας σύλλογος που να ενδιαφερθεί για μένα. Απλώς να μου προσφέρει την ευκαιρία να αγωνιστώ. Προσπάθησα, αλλά από τη στιγμή που δεν ήρθε κάτι που να με καλύπτει, έβαλα κάτω το κεφάλι. Είπα: "Δουλειά και υπομονή"».

Η γλώσσα, οι σχέσεις σου με τον Τύπο...

«Οπως και να το κάνεις, στην αρχή η παρουσία του Τάκη Φύσσα μου παρείχε μία "ασυλία". Στα αποδυτήρια, στην καθημερινότητά μου. Δεν γινόταν όμως να... λουφάρω. Εκανα εντατικά μαθήματα, βελτίωσα το επίπεδο των αγγλικών μου. Να σου πω την αλήθεια, όσο για τον Τύπο ακόμα και τις στιγμές του παραγκωνισμού μου δεν τον λησμόνησα. Το τελευταίο εξάμηνο που παίζω σε μόνιμη βάση με έχουν... θυμηθεί. Ασχολούνται μαζί μου και δεν έχω κάποιο πρόβλημα συνεργασίας».

Κάνοντας μια αναφορά στους επιθετικούς που έχεις αντιμετωπίσει, σε ποια ονόματα θα έβαζες άνω τελεία;

«Από τους Ελληνες ο Λυμπερόπουλος με έχει δυσκολέψει αφάνταστα. Εχει τον τρόπο του να "βασανίζει" τον αντίπαλο. Στη Σκωτία ο Νταρσβίλ της Ρέιντζερς είναι ένα πλήρες πακέτο επιθετικού. Πονηρός, γρήγορος, δυναμικός και με επαφή με τα δίχτυα».

Κάποια στιγμή να σε περιμένουμε στα μέρη μας; Υπάρχει αυτή η προοπτική;

«Αυτά τα πράγματα αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Ποτέ δεν μπορείς να τα καθορίσεις. Αν ήταν του χεριού μου θα επέλεγα μια καταξιωμένη ευρωπαϊκή καριέρα και να ολοκληρώσω –ει δυνατόν– την καριέρα μου στον ΠΑΟΚ».

Αν και περίμενες 1,5 χρόνο για να ακούσεις εγκωμιαστικό σχόλιο, πλέον έχεις περάσει στην άλλη άκρη. Η θέση σου στην 11άδα είναι ανέγγιχτη, ο κόσμος σού έχει δώσει μόνιμη θέση στο MVP των εντός έδρας αγώνων και η Χαρτς σε πλησιάζει για να επεκτείνετε τη συνεργασία σας. Τελικά άξιζε τον κόπο η... ταλαιπωρία. Ο Χρήστος τι αποζητεί απ' το καλοκαίρι που διανύουμε;

«Οπως το λέει και ο λαός: κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Εδώ και έξι μήνες νιώθω ποδοσφαιριστής. Η ψυχολογία μου είναι ανεβασμένη. Εχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Απαλλαγμένος από τα προβλήματα τραυματισμού, πάω για προπόνηση και το χαίρομαι. Σηκώνομαι το πρωί και νιώθω άλλος άνθρωπος. Σε αυτό ρόλο έπαιξε και ο ερχομός της κόρης μου στη ζωή. Οσο για την επιθυμία του Χρήστου αυτό το καλοκαίρι είναι να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Χαρτς και να βρούμε μία αμοιβαία συμφέρουσα λύση για την αναπροσαρμογή –και σε οικονομικό περιεχόμενο– του συμβολαίου μου. Αυτό σε συνδυασμό με μία "γεμάτη" χρονιά αποτελεί το ιδανικό σενάριο ώστε το επόμενο καλοκαίρι να "χτυπήσω" μία μεταγραφή σε πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Κακά τα ψέμματα, το μονοπώλιο των Σέλτικ, Ρέιντζερς και το "φτωχό" ποιοτικό επίπεδο στη Σκωτία κουράζουν».

Η καθημερινότητα του Χρήστου στο Εδιμβούργο

Ούτε αυτός αποφεύγει την αγαπημένη συνήθεια των πρωινών προπονήσεων των ευρωπαϊκών ομάδων. Μεσημεριανό είτε σπίτι είτε σε κάποιο ρεστοράν που είναι «βουτηγμένο» στο... πράσινο των πλατειών του Εδιμβούργου. Χαλάρωση σπίτι με την Κατερίνα, μια και η νεογέννητη κορούλα τους (τριών μηνών) ακόμα δεν έχει πάρει γεύση από Σκωτία. Απογευματινό καφεδάκι. Κυρίως με τον Πορτογάλο συμπαίκτη του Ζοσέ Γκονσάλβες. Αν «κάτσει» η παρέα, δεν λέει όχι σε ένα ποτάκι στο πόδι (όποτε αυτό επιτρέπεται). Η (βραδινή) επιστροφή στο σπίτι συνοδεύεται από ενημέρωση, μουσικό χαλάρωμα, προτού αφεθεί στον ελκυστικό κάλεσμα του ύπνου...