Μιλώντας για μπάλα με τον Πλατινί

Μία κουβέντα με τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, ειδικά όταν ξεφεύγει από τα τεχνοκρατικά πλαίσια και περνά σε καθαρά ποδοσφαιρικά, γίνεται απολαυστική. Γιατί παραμένει βαθιά μέσα του ποδοσφαιριστής και όχι παράγοντας. Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει στη «SportDay» για τη συνάντησή του με τον ισχυρό άνδρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Μαζί με τον Ανδρέα Δημάτο και τον Βασίλη Σαμπράκο, συναδέλφους που εκτιμώ και αντιλαμβανόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος τι στα αλήθεια είναι το ποδόσφαιρο, βρεθήκαμε μαζί για σχεδόν μιάμιση ώρα με τον Μισέλ Πλατινί. Μόλις η συζήτηση έφυγε από τις ατραπούς που αφορούν το μεγάλο στοίχημα που έχει βάλει από την πρώτη μέρα της προεδρίας του -το financial fair play και για τους πέντε διαιτητές, πείραμα απόλυτα πετυχημένο στο Γιουρόπα Λιγκ, που επεκτείνεται από φέτος και στο Τσάμπιονς Λιγκ- ο Πλατινί διασκέδασε αφάνταστα το κομμάτι που ξέφυγε από το θεσμικό του ρόλου του. Μας είπε ότι σύμφωνα με τον ίδιο, οι παίκτες και όχι οι προπονητές ή τα συστήματα κερδίζουν τους τίτλους και όταν του επισήμανα πως ο Μουρίνιο και ο Φαν Χάαλ θα διαφωνήσουν, ήταν κάθετος. «Δεν νομίζω, γιατί είναι έξυπνοι. Αλλιώς γιατί ο Μουρίνιο δεν δουλεύει στην Οσασούνα ή την Μπάρι και τη Γουίγκαν, αλλά στη Ρεάλ, την Τσέλσι και την Ιντερ; Γιατί έχουν τους καλύτερους παίκτες!». Στο δίλημμα αν σήμερα είναι καλύτερο το παιχνίδι από τότε που έπαιζε ο ίδιος, ήταν ξεκάθαρος. «Nαι, είναι γιατί έχει γίνει πιο γρήγορο και οφείλεις να είσαι πιο έτοιμος στα χαφ, να τρέξεις. Αλλά πάντα ένας καλός παίκτης θα κάνει τη διαφορά», ήταν τα λόγια του πριν μας δώσει και την εκδοχή του στο αν θα μπορούσε να παίξει μαζί με τον Ζιντάν στην ίδια ομάδα: «Φυσικά, αυτό το δίλημμα δεν θα το είχε ένας καλός προπονητής. Θα μας έβαζε μαζί, αλλά όχι δίπλα δίπλα».

Η τεράστια συζήτηση που έγινε για την μπάλα στο Μουντιάλ τον βρίσκει σύμφωνο, αφού όπως λέει «και εγώ με την jabulani δεν θα έβαζα τόσα γκολ με φάουλ όπως τότε», αλλά έσπευσε να συμπληρώσει: «?στόσο θα είχα βάλει πιο πολλά γκολ με μακρινά σουτ».

Φυσικά η κουβέντα έφτασε και στη διαιτησία, ζήτημα πάντα επίκαιρο και ειδικά στη χώρα μας. «Οι διαιτητές κάνουν λάθη, αλλά ο Μπλάτερ επιμένει πως πρέπει να τους δικαιολογούμε επειδή τα λάθη είναι ανθρώπινα. Το καταλαβαίνω. Εχουμε κάποιους ανθρώπους μέσα στο γήπεδο και γύρω τους τριάντα κάμερες που δείχνουν τη φάση από κάθε γωνία», είπε, αλλά διευκρίνισε αμέσως πως «το να καταλαβαίνουμε πως κάνουν λάθη είναι ένα πράγμα και άλλο το να τους δικαιολογούμε. Δεν είμαι σύμφωνος στο να λέμε διαρκώς ότι δεν έγινε και τίποτα. Ομως για να είμαστε δίκαιοι, το να υπάρχει και συζήτηση για τους διαιτητές βοηθάει και τη δουλειά του Τύπου, σε κάθε χώρα! Γεμίζετε σελίδες και εκπομπές με τη συζήτηση αυτή», τόνισε χαμογελώντας!

Η κουβέντα αυτή θα μπορούσε να γεμίσει όχι τη σημερινή στήλη, αλλά σελίδες. Κρατάω για το τέλος τη στιχομυθία που έγινε όταν του θύμισα πως πέρυσι στο Μόντε Κάρλο μού είχε δηλώσει ότι και αυτός θα βουτούσε για να πάρει πέναλτι, ειδικά αν ήταν τελικός του Μουντιάλ και η Γαλλία έπαιζε με τη Γερμανία. Χαμογέλασε, κούνησε το κεφάλι καταφατικά και είπε: «Ναι… φυσικά θα το έκανα! Γιατί είναι μέσα στη φύση του ποδοσφαίρου. Απλώς, στην εποχή μου δεν υπήρχαν κάμερες σε όλα τα ματς και ήταν πιο εύκολο». Τον… προβοκάραμε πάνω σε αυτό, λέγοντας αν είναι σωστό για τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ να λέει ότι ένας παίκτης δεν πειράζει και να βουτάει. Η απάντησή του; Κατηγορηματική: «Ναι, είναι σωστό… γιατί απλά είναι ρεαλιστικό».