Ρεάλ Μαδρίτης: Ιστορική αναδρομή

Το ημερολόγιο στην Μαδρίτη έδειχνε 6 Μαρτίου 1902. Ένα γκρουπ από φανατικούς του ποδοσφαίρου ιδρύουν στην Μαδρίτη το «Foot Ball Club Madrid» και δημιουργείται και το πρώτο διοικητικό συμβούλιο με πρώτο της πρόεδρο τον Ενρίκε Βαρέλα. Δύο χρόνια αργότερα οι υπεύθυνοι συγκεντρώνονται για να επιλέξουν τα χρώματα της ομάδας. Αυτά ήταν: άσπρα σορτσάκια και μπλούζες, μπλε κάλτσες και καπέλο και μια μοβ λωρίδα στο μπράτσο της φανέλας…

Ο «αρχιτέκτονας»: Σαντιάγκο Μπερναμπέου

Στις 31 Οκτωβρίου, 1912 η Foot Ball Club Madrid παίρνει στην ιδιοκτησία μια αρκετά μεγάλη περιοχή που της έδινε το δικαίωμα να φτιάξει γήπεδο. Την ίδια χρονιά στους μερένγκες αγωνίζεται για πρώτη φορά ένας πιτσιρικάς, που ονομαζόταν Σαντιάγκο Μπερναμπέου.

@2@To 1920 είναι μια ιστορική χρονιά για τον σύλλογο. Ο Βασιλιάς της Ισπανίας δίνει το τίτλο Real (Βασιλική) στην ομάδα και πλέον το όνομα αλλάζει τελείως. Η Foot Ball Club Madrid μεταμορφώνεται σε Real Madrid.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1943 ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου μετά από μια πετυχημένη για τους καιρούς πορεία σαν ποδοσφαιριστής γίνεται πρόεδρος της ομάδας και οι καλύτερες στιγμές, μόλις αρχίζουν για τον σύλλογο. Από τον πρώτο κιόλας χρόνο της προεδρίας του ο Μπερναμπέου θέλει να αλλάξει πολλά, και πρώτα από όλα το γήπεδο και οι εργασίες ξεκινούν αμέσως.

Το 1948 όλα τα μέλη του συλλόγου αποφασίζουν να ανακυρύξουν τον Σαντιάγκο Μπερναμπέου επίτιμο πρόεδρο της Ρεάλ για την «πολύτιμη προσφορά του στον σύλλογο».

Το απλησίαστο ρεκόρ: Η ομάδα της δεκαετίας του ‘50

Τι δημιουργεί αλήθεια έναν θρύλο; Συνήθως τα αξεπέραστα κατορθώματα. Η Ρεάλ έχει 9 κύπελλα Πρωταθλητριών στην συλλογή, αλλά τα 5 συνεχόμενα είναι ένα απλησίαστο ρεκόρ. Πρώτο τρόπαιο 1956 με την ομάδα να δένει και κάθε χρόνο να πλαισιώνεται από ένα αστέρι. Ένα χρόνο μετά και με τον Κοπά στην σύνθεση της η Ρεάλ κάνει 2 τα τρόπαιά τους. 1957, 58, 59, 60 η ίδια ιστορία και ο Θρύλος μένει για πάντα στην ιστορία.

Οι θρύλοι του παρελθόντος: Ντι Στέφανο, Πούσκας, Κοπά, Χέντο

Τι άλλο να ήθελε κανείς; Όταν έχεις στην επίθεση σου τους Ντι Στέφανο, Πούσκας και Κοπά. Ο ένας έδεσε ως δεξί εξτρέμ. Ο Γάλλος συμβιβάστηκε να παίξει την θέση αυτή για να χωρέσει στην 11αδα. Ο άλλος έδεσε γρήγορα με τον Ντι Στέφανο. Ο Ούγγρος, Φέρεντς Πούσκας πήγε στην Ρεάλ στα 32 του και έκανε… όργια με τον Ντι Στέφανο. Ο τέταρτος της παρέας ήταν και ο πιο ουσιώδης. Ο Φρανθίσκο Χέντο, ο πιο γρήγορος μπακ στον κόσμο έμεινε στην ομάδα για 18 ολόκληρα χρόνια, έζησε όλες τις καλές στιγμές της ομάδας και το 1972 βραβεύεται από την ομάδα.

Η αρχή του τέλους: Το τέλος του Μπερναμπέου

Στις 2 Ιουνίου του 1978 ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου αφήνει την τελευταία του πνοή και μια ολόκληρη πόλη πενθεί. Για 35 χρόνια ήταν ο άνθρωπος κεφάλαιο για την Ρέαλ Μαδρίτης, της έφτιαξε το γήπεδο που κατοικεί μέχρι σήμερα και έζησε τις ωραιότερες στιγμές του. Ο Μπερναμπέου έφυγε ακριβώς όπως ήρθε. Δεν πήρε τίποτα μαζί του. Από εκείνο το σημείο μετά η Ρεάλ θα κάνει αρκετό καιρό για να ορθοποδήσει…

Η νέα εποχή: Σάντσεθ, Μπουτραγένιο, Βαλντάνο, Ραούλ

Τα χρόνια πέρναγαν και η Ρεάλ δεν μπορούσε να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο ξανά. Οι Σάντσεθ και Μπουντραγένιο είχαν συνθέσει ένα εκπληκτικό επιθετικό δίδυμο και είχαν καταφέρει να κατακτήσουν τα δύο κύπελλα UEFA. Την δεκαετία του 90 ήταν η σειρά του πιτσιρικά Ραούλ. Ο πιτσιρικάς έγινε αρχηγός και μαζί του η Ρεάλ έφτασε σε ακόμα 3 κύπελλα Πρωταθλητριών, με πιο σημαντικό αυτό του 2002. Η Βασίλισσα έκλεινε 100 χρόνια ιστορίας και μπορεί να έχασε το Copa Del Rey μέσα στην έδρα της από την Ντεπορτίβο, αλλά το γκολ του Ζιντάν στο τελικό του Champions League έκλεισε μια 100ετια με τον καλύτερο τρόπο...