Όταν ο Κούμαν σκούπισε τον κ@λο του με τη φανέλα της Γερμανίας

Ο Ρόναλντ Κούμαν ήταν ανέκαθεν ένας τύπος με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ουδείς, ωστόσο, αμφιβάλει πως ο νυν -ακόμη- προπονητής της Μπαρτσελόνα υπήρξε ένας σπουδαίος αμυντικός, που ζήλευαν μέχρι και οι... επιθετικοί!

Μην ξεχνάμε πως ο Ρόναλντ Κούμαν ήταν ο πιο γκολτζής αμυντικός όλων των εποχών, έχοντας σε 763 επίσημα ματς 253 γκολ!

Έτσι, ενδεικτικά, ο Κούμαν πέτυχε σε μία σεζόν με την Αϊντχόφεν 26 γκολ, ενώ είχε σημειώσει δύο φορές 19 τέρματα σε μία αγωνιστική περίοδο (1989/90 και 1993/94) με την Μπαρτσελόνα. Φυσικά, το μεγαλύτερο γκολ της καριέρας τους ήταν το παρακάτω:

Ο Κούμαν, αν μη τι άλλο, λοιπόν, αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην ένδοξη ιστορία της εθνικής Ολλανδίας και της Μπαρτσελόνα. Αυτό το κεφάλαιο, όμως, περιλαμβάνει, όχι μόνο γκολ και τίτλους, αλλά και μια καταπληκτική ιστορία, που έχει να κάνει με τον... πισινό του!

Γράφει ο Νίκος Ράλλης

Το ότι το ποδόσφαιρο είναι, καλώς ή κακώς, παραπάνω από ένα άθλημα είναι περιττό να το πούμε. Ο θρυλικός Μπιλ Σάνκλι έλεγε «κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είμαι απογοητευμένος με αυτή την άποψη. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτό». Υπερβολική ή όχι, η συγκεκριμένη άποψη υπάρχει, επιβεβαιώνεται και ενίοτε επικρατεί. Άλλο παράδειγμα, στο εξαιρετικό ''Football Against the Enemy'' ο Σάιμον Κούπερ γράφει ότι «το ποδόσφαιρο παρέχει κλειδιά, προκειμένου να καταλάβουμε τον κόσμο».

Τι σχέση έχουν τα παραπάνω... ψαγμένα με τον πισινό του Κούμαν; Θα καταλάβετε. Αλλά για να καταλάβετε, πρέπει να ταξιδέψουμε 40 χρόνια πριν από εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όπου ο Ολλανδός αποφάσισε να βγάλει όλο του το άχτι, με μία από τις πιο εμβληματικές κινήσεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου και δη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Πρέπει να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατοχή και αντίσταση

H Ολλανδία, όπως και το Βέλγιο φυσικά, ήταν από τους πρώτους στόχους των Ναζί, καθώς βρίσκονται αμφότερες οι χώρες στα σύνορα με τη Γερμανία. Βέβαια, στη Δύση δεν το ήξεραν ούτε το περίμεναν ακόμη ότι στο παρανοϊκό μυαλό του Χίτλερ υπήρχε η σκέψη για επίθεση και στη δυτική Ευρώπη.

Αλλά τα απειλητικά σημάδια υπήρχαν και φανέρωναν ότι τα χιτλερικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να περάσουν σε ενεργό δράση και στο δυτικό μέτωπο. Μέχρι τότε Άγγλοι, Γάλλοι και λοιποί Δυτικοί επαναπαύονταν στην -κατάπτυστη- Συμφωνία του Μονάχου, υπολογίζοντας ότι η ναζιστική Γερμανία θα στραφεί αποκλειστικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Ήταν 10 Μάη του 1940, λοιπόν, όταν οι Γερμανοί χτύπησαν, χωρίς να κηρύξουν τον πόλεμο προηγουμένως, την Ολλανδία και το Βέλγιο και κάπως έτσι άρχισε η γενικευμένη επίθεση στη Δύση. Την επομένη, δε, η πόλη του Ρότερνταμ ισοπεδώθηκε από τον ανηλεή βομβαρδισμό της γερμανικής αεροπορίας. Μόλις ξεκινούσε στην Ολλανδία η πενταετής κατοχή των Ναζί, αλλά, παράλληλα, ξεκινούσε και μία ένδοξη αντίσταση από τους Ολλανδούς.

«Έχουμε τα ποδήλατά μας»

Αμβούργο, 21 Ιουνίου 1988.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Πόλεμος τελείωσε, αλλά στην Ολλανδία, όπως και σε άλλες χώρες, οι κτηνωδίες των Ναζί δεν ξεχάστηκαν -όπως ξέχασε η δικαιοσύνη να τιμωρήσει καμπόσους από δαύτους.

Στον ημιτελικό του Euro των Γερμανών, λοιπόν, η οικοδέσποινα Γερμανία υποδέχεται την Ολλανδία. Και εκείνη η καταπληκτική ομάδα, του ανθρώπου που άλλαξε για πάντα το ποδόσφαιρο, Ρίνους Μιχελς, κάνει το... μπαμ και μάλιστα με τρόπο ηδονικό!

Ο 27χρονος Λόταρ Ματέους ανοίγει το σκορ με πέναλτι στο 55'. Σχεδόν 20 λεπτά αργότερα, στο 74', ο Κούμαν φέρνει στα ίσα τον ημιτελικό επίσης από την άσπρη βούλα και στο 88' ο σπουδαίος Φαν Μπάστεν ολοκληρώνει την επική ανατροπή. Η Ολλανδία περνάει στον τελικό και στη χώρα επικρατεί ντελίριο.



Περιττό να πούμε πως το παιχνίδι ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα... παιχνίδι! Οι «οράνιε», άλλωστε, πάντα έλεγαν και λένε «μπορείς να χάσεις από οποιονδήποτε, αλλά όχι από τη Γερμανία». Παραμονές του ημιτελικού, τα Μέσα στην Ολλανδία, ο κόσμος, όλοι, βλέπουν το ματς σαν μια υπέροχη ευκαιρία για «εκδίκηση» όσων έζησαν 40 χρόνια πριν. Και η εκδίκηση ήρθε.

Σκεφτείτε το εξής εκπληκτικό: Σχεδόν οι μισοί Ολλανδοί ξεχύνονται στους δρόμους της χώρας με τα ποδήλατά τους, τα κρατούν στον αέρα και φωνάζουν «έχουμε τα ποδήλατά μας»! Αναφέρονταν, φυσικά, στο γεγονός ότι οι Ναζί είχαν κατασχέσει τα ποδήλατα των Ολλανδών στη διάρκεια του Πολέμου, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή όπλων. Εξαιρετικό δείγμα του μίσους και του ότι δεν ξεχνούν...

Ο πισινός του Κούμαν

Οι Ολλανδοί αισθάνονταν, λοιπόν, ότι είχαν κερδίσει κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Για αυτούς, το ματς στο Αμβούργο αντικατόπτριζε τη νίκη της Αντίστασης ενάντια στη Βέρμαχτ. Ήταν η νίκη, που δεν κατάφεραν να πετύχουν δεκαετίες νωρίτερα, τελώντας υπό ναζιστική κατοχή για πέντε μαύρα χρόνια.

Ένα είναι σίγουρο: Στο Αμβούργο, το 1988, η Ολλανδία ταξίδεψε πίσω στον χρόνο και άλλαξε την ιστορία. Ήταν η ολλανδική «στρατιά» τώρα, που είχε μπουκάρει στη Γερμανία και την είχε «κατακτήσει». Και δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα της έκστασης, που ένιωθαν οι Ολλανδοί εκείνο το βράδυ, από την κίνηση του 25χρονου τότε Ρόναλντ Κούμαν.

Ο Κούμαν ήταν ο μοναδικός από τους «οράνιε», που ζήτησε από Γερμανό παίκτη να ανταλλάξουν φανέλες. Συγκεκριμένα από τον Όλαφ Τον, που μόλις είχε αποκτηθεί για την ιστορία από την Μπάγερν Μονάχου ως αντικαταστάτης του Λόταρ Ματέους, ο οποίος έφευγε για το Μιλάνο και την Ίντερ. Ο Τον, φυσικά και δέχθηκε. Πού να ήξερε...





Ο Κούμαν πήρε τη φανέλα και λίγες στιγμές μετά ο φωτογραφικός φακός τον «συνέλαβε» να σκάει ένα σατανικό χαμόγελο και να σκουπίζει με τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας τον κ@λο του! Προφανώς και η κίνησή του προκάλεσε σάλο στη Γερμανία και άγριο κράξιμο, σε αντίθεση, φυσικά, με την Ολλανδία, όπου ο κόσμος αποθέωνε τον ποδοσφαιριστή της Αϊντχόφεν.

Ο ίδιος, δε, ούτε κρύφτηκε ούτε απάντησε διπλωματικά για την κίνησή του: Παραδέχθηκε ότι πήρε τη φανέλα για να σκουπίσει τον πισινό του στα αποδυτήρια! Δεν ξέρουμε αν όντως το έκανε, τελικά, αλλά ο συμβολισμός έμεινε. Όπως και οι δηλώσεις του Ρίνους Μίχελς και του γκολκίπερ Χανς βαν Μπρέχελεν, αφότου η Ολλανδία νίκησε τη Σοβιετική Ένωση στον τελικό και στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης μέσα στη Γερμανία.

Ρίνους Μίχελς
«Κερδίσαμε τον τίτλο στον τελικό, αλλά όλοι ξέρουμε ότι ο ημιτελικός ήταν ο πραγματικός τελικός»

Χανς βαν Μπρέχελεν
«Αφιερώνω αυτήν τη νίκη στους γονείς μας και στους παππούδες μας που έζησαν τον πόλεμο»