«Η άσχημη πλευρά ενός ωραίου αθλήματος»

Μηδενικές αμοιβές, κατασχεμένα διαβατήρια και ζωή που απέχει παρασάγγας από τις βασικές αρχές αξιοπρέπειας. Αυτή είναι η καθημερινότητα εκατοντάδων μεταναστών που ουσιαστικά αποτελούν τους «σύγχρονους σκλάβους» στων οποίων τους ώμους έχει πέσει το βάρος της δημιουργίας των γηπέδων για το Μουντιάλ του Κατάρ.



Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας «Η άσχημη πλευρά του όμορφου παιχνιδιού: εκμετάλλευση εργασίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ 2022", αναφέρει πως μετανάστες εργαζόμενοι στην ανοικοδόμηση του Σταδίου στη Ντόχα, αναγκάζονται να ζουν σε «άθλια στρατόπεδα στην έρημο» και να «πληρώνονται με ψίχουλα (όταν πληρώνονται)» ενώ ασκεί έντονη κριτική για την αδιαφορία της FIFA.



Ο γενικός γραμματέας του θεσμού, Σαλίλ Σέτι καλεί το νέο πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, Τζιάνι Ινφαντίνο να πάρει θέση ενάντια στην κακοποίηση των εργαζομένων: "Η κατάχρηση των εργατών αποτελεί στίγμα στη συνείδηση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου," τόνισε ο Σέτι και συνέχισε: "Για τους παίκτες και τους οπαδούς, ένα γήπεδο Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ένα μέρος ονείρων. Για ορισμένους από τους εργαζομένους οι οποίοι μας μίλησαν, είναι ένας ζωντανός εφιάλτης».



Οι απαιτήσεις των εργατών είναι βασικές και (σε κάποιες άλλες χώρες ίσως) αυτονόητες: έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, σεβασμός, αξιοπρεπής αντιμετώπιση και δικαίωμα να εγκαταλείψουν την χώρα όποτε εκείνοι το θελήσουν. Δυστυχώς για εκείνους, τίποτα από τα παραπάνω δεν φαίνεται εφικτό: «Παρά τις εδώ και 5 χρόνια υποσχέσεις της FIFA, οι συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχουν σταματήσει», καταγγέλει ο Σέτι.



Η έκθεση βασίζεται σε συνεντεύξεις 132 μεταναστών που εργάζονται στην ανακατασκευή γηπέδων και 99 που δουλεύουν στον εξωραϊσμό των χώρων πρασίνου στο αθλητικό συγκρότημα Aspire Zone και αναφέρει πως με εξαίρεση 6 από τους ερωτηθέντες, όλοι εξαπατήθηκαν ως προς το ύψος της αμοιβής τους. Μάλιστα κάποιοι λαμβάνουν ακόμα και λιγότερα από τα μισά απ’ όσα αρχικά τους είχαν υποσχεθεί. Η καταβολή των αμοιβών μπορεί να καθυστερήσει ακόμα και για μήνες ενώ οι εργοδότες δεν δίνουν ή δεν ανανεώνουν την άδεια παραμονής, εκθέτοντας τους εργάτες σε κίνδυνο σύλληψης αλλά και απέλασης.

«Όταν παραπονέθηκα για τις συνθήκες, ο εργοδότης μου φώναξε και με απείλησε πως επαναληφθεί δεν θα φύγω ποτέ από την χώρα. Από τότε είμαι προσεκτικός. Αν μπορούσα να άλλαζα δουλειά ή θα έφευγα από το Κατάρ», δήλωσε ο Ναμπέλ, του οποίου το όνομα έχει αλλάξει για λόγους ασφαλείας.

Ο Ντεπάκ (επίσης ψεύτικο όνομα για τους ίδιους λόγους) αποκάλυψε πως όταν παραπονέθηκε στον εργοδότη του για την κατάσταση εκείνος του απάντησε: «Αν θες μπορείς να διαμαρτυρηθείς, αλλά θα υπάρχουν συνέπειες. Αν θέλετε να μείνετε, καθίστε ήσυχοι και συνεχίστε τη δουλειά. Η ζωή μου εδώ είναι σαν φυλακή».

Οι εργαζόμενοι, είναι κυρίως από το Μπαγκλαντές, την Ινδία και το Νεπάλ και μίλησαν με εκπροσώπους της Αμνηστίας στο Κατάρ τους μήνες μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου του περασμένου έτους. Το ευχάριστο είναι ότι όταν οι ερευνητές της Αμνηστίας επέστρεψαν στο Κατάρ τον περασμένο μήνα, ορισμένοι από τους εργαζομένους είχαν μεταφερθεί σε καλύτερα καταλύματα και τους είχαν επιστραφεί τα διαβατήρια.