Λιλιάν Τουράμ: Ένας ήρωας από το πουθενά

Ο θρίαμβος της Γαλλίας με 3-0 επί της Βραζιλίας και οι «σκιές» για το τι πραγματικά συνέβη στη «σελεσάο» που παρουσιάστηκε αγνώριστη στον τελικό είναι αυτά που έχουν μείνει στο μυαλό όλων από το Μουντιάλ του 1998.

Όμως η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά, αν δεν υπήρχε ο Λιλιάν Τουράμ. Ο άνθρωπος που άλλαξε τις ισορροπίες στον ημιτελικό και τελικά ήταν πολυτιμότερος στο τουρνουά από κάθε Ζιντάν, Ντεσαγί ή Βιεϊρά.

Από μοιραίος… ήρωας

Η Γαλλία είχε φτάσει δια πυρός και σιδήρου στον ημιτελικό του «Σεν Ντενί» το 1998 έχοντας απέναντί της την εντυπωσιακή Κροατία. Μετά από ένα άγονο πρώτο ημίχρονο, χωρίς κλασικές ευκαιρίες εκατέρωθεν, η ψυχρολουσία ήρθε για τους οικοδεσπότες. Ο Ασάνοβιτς, που προ Μουντιάλ είχε υπογράψει στον Παναθηναϊκό, βρήκε με καταπληκτική μπαλιά στην πλάτη της άμυνας τον Σούκερ που με ένα εύκολο για την κλάση του τελείωμα έδινε προβάδισμα στην ομάδα του. Τα τηλεοπτικά replay «εξέθεταν» τον Τουράμ, ο οποίος ήταν ο… ξεχασμένος αμυντικός που κρατούσε για αρκετά μέτρα σε κανονική θέση τον τότε άσο της Ρεάλ.

Πριν καν αρχίσει η κουβέντα περί μοιραίου, ο Τουράμ το πήρε προσωπικά. Σχεδόν με τη σέντρα, «κατάπιε» ολόκληρο Μπόμπαν, έκανε το 1-2 με τον Τζορκαέφ και με πλασέ που θα ζήλευε και ο… Σούκερ, ισοφάρισε. Και δεν έμεινε εκεί αλλά ρέφαρε με… τόκο την γκάφα του στο 70’. Αυτή τη φορά πήρε το πορτοφόλι του Γιάρνι και λίγο έξω από την περιοχή εξαπέλυσε ένα απίθανο σουτ με το αριστερό (!) που σήκωσε μια ολόκληρη χώρα στο πόδι. Η Γαλλία ήταν στον τελικό και ο δεξιός της μπακ ήταν ο νέος εθνικός ήρωας. Και λίγες μέρες μετά ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής, μέλος της καλύτερης ενδεκάδας, αλλά και τρίτος καλύτερος παίκτης του τουρνουά, πίσω μόνο από Ρονάλντο και Σούκερ.

Δύο γκολ από το… πουθενά

«Ο Ντεσαγί με ρωτούσε ‘Ρε φίλε, τι κάνεις!’ κι εγώ του απαντούσε ‘Δεν ξέρω, πραγματικά!’. Η πιθανότητα να σκοράρω ήταν μηδαμινή. Δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι καν στη θέση εκείνη. Αν μου έλεγαν πως θα βάλω γκολ, θα νόμιζα πως μου κάνουν πλάκα. Και τελικά έβαλα δύο, το ένα με το αριστερό. Δεν ξέρω καν να σουτάρω με το αριστερό», έλεγε μετά το ματς ο Τουράμ.

Και δεν υπερέβαλε! Τα δύο αυτά γκολ ήταν τα μοναδικά στις 142 συμμετοχές με την εθνική Γαλλίας, όπου είναι ρέκορντμαν ακόμη και σήμερα. Αλλά και σε συλλογικό επίπεδο, μετά τα 11 γκολ που πέτυχε στην εξαετία του με τη Μονακό ως το 1996, πέτυχε άλλο ένα με την Πάρμα και ένα με τη Γιουβέντους ωσότου να αποσυρθεί το 2008.

Η λιποθυμία της μητέρας και η… εμφάνιση του πατέρα

Μέχρι και η μητέρα του στις κερκίδες λιποθύμησε βλέποντας τον κανακάρη της να γίνεται λυτρωτής όλης της Γαλλίας. «Δεν πίστευε όταν κατάλαβε ότι έβαλα το πρώτο γκολ και όταν έβαλα και το δεύτερο, δεν άντεξε και έχασε τις αισθήσεις της», αποκάλυψε χρόνια μετά για τη γυναίκα που τον μεγάλωσε μόνη της δουλεύοντας ως καθαρίστρια.



Ο πατέρας του, που είχε εγκαταλείψει για χρόνια την οικογένειά του, «εμφανίστηκε» εκείνες τις μέρες θέλοντας προφανώς να πάρει κάτι από τη δόξα (και ίσως όχι μόνο) του γιου του. Όμως ο Λιλιάν τον έβαλε στη θέση του. «Είμαι γιος του, αλλά δεν τον αναγνωρίζω ως πατέρα μου. Για μένα η πατρότητα είναι κάτι διαφορετικό. Ένας πατέρας πρέπει να μεγαλώνει το παιδί του, πρέπει να του δίνει συμβουλές και να του ανοίγει το μονοπάτι της ζωής. Για μένα όλα αυτά τα έκανε η μητέρα μου», είχε δηλώσει.

Ο ίδιος στο προσεχές Μουντιάλ θα καμαρώσει τον δικό του γιο, Μάρκους, με τη φανέλα των «τρικολόρ». Ο 25χρονος επιθετικός της Γκλάντμπαχ ήταν η τελευταία κλήση του Ντιντιέ Ντεσάν στους παγκόσμιους πρωταθλητές και θα συνεχίσει την κληρονομιά του σπουδαίου Λιλιάν.