Αναστασίου: «Εκείνη τη νύχτα...»

Την απoχώρησή του από την ενεργό δράση ανακοίνωσε μέσω της «SportDay» ο Γιάννης Αναστασίου. Ο 35χρονος επιθετικός της Σπάρτα Ρότερνταμ, παρότι έχει ζήσει υπέροχες στιγμές στην καριέρα του, θυμάται με συγκίνηση τη 18η Οκτωβρίου 2005, όταν είχε αναδειχθεί MVP στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League.

«Υπάρχει μια στιγμή στα 18 χρόνια καριέρας που θα τη θυμάμαι για πάντα. Λες και είναι τώρα. Ιδιαίτερα ξεχωριστή, μια και σε ηλικία 33 ετών αναδείχθηκα MVP της 3ης αγωνιστικής του Τσάμπιονς Λιγκ. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: ήταν Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2005. Παίζαμε με τη Χέρακλες για το ολλανδικό πρωτάθλημα. Ο τότε προπονητής του Αγιαξ, Ντάνι Μπλιντ, με βάζει μέσα με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα και στο ημίωρο που αγωνίστηκα έκανα πολύ καλό παιχνίδι. Κάλυψα τις απαιτήσεις του προπονητή μου, ασχέτως αν το παιχνίδι έληξε ισόπαλο. Στην προπόνηση της Δευτέρας με ρωτάει ο Μπλιντ πώς αισθάνομαι και του απαντάω μονολεκτικά: "Σούπερ!". Μέχρι το απόγευμα της Τρίτης δεν μου είχε ξαναμιλήσει. Δύο ώρες πριν από τον αγώνα με την Τουν ανακοινώνει την 11άδα και είμαι μέσα. Δεν το πίστευα! Ημουν 33 ετών και εκείνη την περίοδο υπήρχε στον Αγιαξ έντονος συναγωνισμός στην επίθεση. Υπήρχαν ακόμα Χαριστέας, Μπάμπελ, Ρόζενμπεργκ. Ο Μπλιντ δεν μπήκε στη διαδικασία να νιώσει τον σφυγμό μου. Με επέλεξε διότι ήξερε ότι ήμουν έτοιμος να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του αγώνα. Το καλύτερο όμως ακολουθεί. Ανοίγω το ντουλαπάκι στα αποδυτήρια και εκεί με περίμενα μία ευχάριστη έκπληξη. Ενα σημείωμα από τον γυμναστή της ομάδας, τον Ρενέ Βορνχάου. Μαζί του, από την αρχή της σεζόν, έκανα extra ατομικό πρόγραμμα για να καλύψω τα κενά της αγωνιστικής απραξίας μου. "Φίλε μου, καλή επιτυχία και όταν σκοράρεις θα σε περιμένω πίσω από τα γκολπόστ", μου έγραφε. Οπως και έγινε. Μόλις σημείωσα το 1-0 έτρεξα και τον αγκάλιασα. Με το που έβαλα το δεύτερο γκολ, απλώς... παραλήρημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκείνο το βράδυ είχα 240 κλήσεις στο τηλέφωνό μου και 80 sms. Από την Αυστραλία μέχρι τον Κανάδα! Ούτε που μπορούσα να το φανταστώ. Εκείνη η βραδιά δεν συγκρίνεται με άλλη...».

Εκεί στην ξενιτιά

Αντερλεχτ (1999-2000)

«Ήταν η πρώτη ομάδα μου εκτός Ελλάδας και από εκεί κρατάω το καλό κλίμα, αλλά και το πολύ υψηλό επίπεδο. Στο Βέλγιο βελτιώθηκα πάρα πολύ, τόσο στη νοοτροπία όσο και στη φυσική κατάσταση. Ήταν ένα σχολείο που με βοήθησε τα μέγιστα στη μετέπειτα καριέρα μου στην Ολλανδία».

Ρόντα (2000-2004)

«Από τα τέσσερα χρόνια μου εκεί έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Ηταν τα πλέον παραγωγικά, σε μία ομάδα που ήταν αληθινή οικογένεια. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό και αυτό έβγαινε στο γήπεδο. Η αγάπη του κόσμου ήταν πραγματικά κάτι το εκπληκτικό».

Αγιαξ (2004-2006)

«Εκεί δεν είχα συνεχή παρουσία στην ενδεκάδα, αλλά εκ μέρους των ανθρώπων του Αγιαξ υπάρχει μεγάλος σεβασμός και εκτίμηση προς το πρόσωπό μου. Ακόμα και σήμερα, δύο χρόνια μετά τη φυγή μου, όλοι με ευχαριστούν για όσα έδωσα και τυγχάνω μεγάλης εκτίμησης από τεχνικό επιτελείο, παράγοντες και οπαδούς του Αγιαξ».

Σπάρτα Ρότερνταμ (2006-07)

«Ιδιαίτερη περίπτωση. Ηταν μία σχέση που ξεκίνησε ιδανικά, αλλά δεν τελείωσε έτσι. Νιώθω ότι εκεί δεν προσέφερα ούτε το 10% από αυτά που θα μπορούσα. Εντούτοις, υπάρχει δικαιολογία, διότι το στυλ της ομάδας ήταν τελείως διαφορετικό με το δικό μου... Δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή».

Ομνιγουόρλντ (2007-...)

«Προπονητής και πρόεδρος μου ζήτησαν βοήθεια και εγώ βρήκα μία ομάδα να προπονούμαι, με απόλυτη κατανόηση προς το πρόσωπό μου και τα θέλω μου. Μία ομαλή προσγείωση πριν από το φινάλε της καριέρας μου».

«Παίκτης-υπόδειγμα»

«Πρόκειται για τον πλέον συνεπή επαγγελματία που έχω γνωρίσει στην καριέρα μου. Ο ρόλος του στον Αγιαξ ήταν πολύ συγκεκριμένος και μπορεί να μην προϋπέθετε την παρουσία του στη βασική ενδεκάδα, ωστόσο η συμπεριφορά του στις προπονήσεις, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε στα αποδυτήρια, ήταν αυτά ακριβώς που ζητούσαμε προκειμένου να αποτελέσει το παράδειγμα για τους νεαρότερους συμπαίκτες του. Διόλου τυχαίο το ότι αυτοί του κόλλησαν το παρατσούκλι papa (σ.σ.: πατέρας). Αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για το ολλανδικό ποδόσφαιρο και είμαι σίγουρος ότι θα αξιοποιηθεί, έχοντας ανάλογη επιτυχία σε ό,τι κι αν τελικά καταπιαστεί».

* Tεχνικός του Αγιαξ κατά τη θητεία του Αναστασίου στον «Αίαντα» και νυν εκτελεστικός διευθυντής της Σπάρτα Ρότερνταμ.

Ο Αναστασίου με… αριθμούς

1+1 τίτλοι

Είναι ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα σε δύο διαφορετικές χώρες. Το 2000 στο Βέλγιο με την Άντερλεχτ και τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ολλανδία με τον Άγιαξ.

100 τα γκολ του σε 323 αγώνες πρωταθλήματος με τις επτά διαφορετικές ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε.

19 τα γκολ που σημείωσε στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του, 2000-01, στην παρθενική χρονιά του με τη φανέλα της Ρόντα, στην οποία αναδείχθηκε 3ος σκόρερ της Eredivisie.

Πηγή: SportDay