Ρεγκέιρο: «Κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα»

Ένα νέο ξεκίνημα σηματοδοτεί για τον Άρη η νίκη επί του Ολυμπιακού όπως επεσήμανε ο Μάριο Ρεγκέιρο σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Yellow». Ο Ουρουγουανός άσος δήλωσε ότι η ψυχολογία των «κιτρινόμαυρων» έχει αλλάξει και ότι για να έχει νόημα η επιτυχία απέναντι στους «ερυθρόλευκους» πρέπει να συνεχίσουν με νίκες και στα υπόλοιπα παιχνίδια.

«Η νίκη που πετύχαμε κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν πολύ σημαντική. Όταν κερδίζεις μεγάλους αντιπάλους και μάλιστα αποδίδοντας καλό ποδόσφαιρο, δεν κερδίζεις μόνον βαθμούς αλλά και καλύτερη ψυχολογία για τη συνέχεια. Πιστεύω λοιπόν ότι η νίκη αυτή θα σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για την ομάδα. Για να έχει πάντως νόημα η επιτυχία κόντρα στον Ολυμπιακό, πρέπει να συνεχίσουμε με νίκες. Το παιχνίδι με τη Λάρισα είναι εξίσου σημαντικό και πρέπει να το κερδίσουμε οπωσδήποτε. Είναι αλήθεια ότι δεν κάναμε το ξεκίνημα που περιμέναμε και θα αντιστοιχούσε στις δυνατότητες της ομάδας. Όπως βλέπετε όμως, το πρωτάθλημα είναι αρκετά ανταγωνιστικό και δεν υπάρχουν εύκολα ματς για καμία ομάδα. Οι περισσότερες βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους στην βαθμολογία ενώ και οι ομάδες που θεωρούνται φαβορί για τον τίτλο χάνουν βαθμούς τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι εύκολο να δημιουργηθούν δεδομένα που δεν ανατρέπονται. Μπορεί να μην είμαστε ικανοποιημένοι από την βαθμολογική μας θέση αλλά έχουμε και το χρονικό περιθώριο και την ποιότητα ώστε να ανακάμψουμε και να βρεθούμε σύντομα κοντά στην κορυφή. Εννοείται βέβαια ότι για να συμβούν όλα αυτά θα χρειαστεί σκληρή δουλειά από όλους μας».

Στη συνέχεια ο 30χρονος άσος τόνισε ότι με τη βοήθεια του κόσμου η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών. Επιτυχίες που θα έρθουν μόνα αν αποδώσουν οι παίκτες καλύτερα και βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας. «Ο κόσμος του Άρη είναι φανταστικός και το αποδεικνύει σε κάθε παιχνίδι. Είναι πολύ όμορφο να παίζεις ποδόσφαιρο σε ατμόσφαιρα όπως αυτή που δημιούργησαν οι οπαδοί μας στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Η ευθύνη όμως για την πορεία της ομάδας δεν ανήκει στον κόσμο, αλλά σε εμάς. Εμείς πρέπει να δουλέψουμε σκληρά ώστε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας και να ανταμείψουμε έτσι τον κόσμο για την στήριξη που μας παρέχει, ακόμη κι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στην προσπάθεια πάντως για την εκπλήρωση των στόχων είμαστε όλοι ένα. Παίκτης, προπονητές, διοίκηση και φίλαθλοι, δουλεύουμε από κοινού για φτιάξουμε μια μεγάλη ομάδα».

Αναφερθείς στους τραυματισμούς που είχε στο ξεκίνημα της σεζόν, ο έμπειρος μεσοεπιθετικός, ισχυρίστηκε ότι τον άφησαν πίσω, αλλά πλέον είναι έτοιμος να αναλάβει ηγετικό ρόλο μέσα στον αγωνιστικό χώρο. «Είχα κάποιες ατυχίες αλλά και οι τραυματισμοί είναι μέρος του ποδοσφαίρου. Τώρα είμαι καλά και θα κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου. Πιστεύω ότι όλοι οι παίκτες, ανεξαρτήτως ονόματος και ιστορίας, πρέπει να αισθάνεται ικανοί να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Καταλαβαίνω πάντως ότι από μένα και κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές στους οποίους η ομάδα έχει επενδύσει, ο κόσμος, η διοίκηση και το τεχνικό τιμ περιμένουν περισσότερα. Σε στιγμές που τα πράγματα δεν εξελίσσονται θετικά, πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας κι εγώ είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ σε αυτόν τον ρόλο, λειτουργώντας πάντα ως μέρος του συνόλου και όχι ένας ξεχωριστός παίκτης».

Όσο για το σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του, ξεχωρίζει μία με τη φανέλα της εθνικής Ουρουγουάης. «Εχω ζήσει μεγάλες στιγμές σε επίπεδο συλλόγων και Εθνικής ομάδας αλλά σίγουρα ξεχωρίζω μια. Ηταν ένα παιχνίδι που δώσαμε με την Εθνική Ουρουγουάης για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2002 στο οποίο τελικά προκριθήκαμε. Παίζαμε την πρόκριση με την Αυστραλία και στο πρώτο ματς είχαμε χάσει 1-0. Στον επαναληπτικό, το γήπεδο είχε γεμίσει ώρες πριν από χιλιάδες φιλάθλους. Ηταν κάτι σαν εθνική γιορτή. Θυμάμαι ότι ήμασταν μέσα στο πούλμαν και μόλις πλησιάσαμε στο γήπεδο είδαμε χιλιάδες ανθρώπους να μας περιμένουν. Πολλοί από αυτούς έκλαιγαν. Εκείνη τη μέρα ο κόσμος μας έκανε να αισθανθούμε πολύ σημαντικοί. Ηταν σαν να είχαμε μια ολόκληρη χώρα στις πλάτες μας. Τελικά κερδίσαμε 3-0 και πήραμε την πρόκριση για το Μουντιάλ».

Όσο για το ίνδαλμά του, ακούει στο όνομα, Ρούμπεν Σόζα, με τον οποίο είχε την τύχη να συνεργαστεί στην εθνική ομάδα της χώρας τους. «Η Ουρουγουάη είναι μικρή χώρα και φτωχή χώρα αλλά έχει μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο. Η πατρίδα μου έχει βγάλει μεγάλους παίκτες και οι προτιμήσεις του καθενός έχουν να κάνουν και με την ηλικία του. Οι παλιοί θυμούνται τον Σκιαφίνο, οι νεότεροι τον Φραντσέσκολι, τον Φονσέκα, τον Σόζα. Εγώ θαύμαζα πάντα τον Σόζα και είχα την τύχη να παίξω μαζί του στην Εθνική ομάδα. Παίζαμε στην ίδια σχεδόν θέση και μου έδινε συμβουλές για το πώς θα γίνω καλύτερος. Μπορώ να πω ότι… έκλεψα και κάποιες από τις κινήσεις του. Είναι σημαντικό να έχεις πρότυπα που σου δείχνουν το δρόμο για να γίνεις καλύτερος, διατηρώντας πάντα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου».

Η άποψή του για το μεγάλο ερώτημα για το ποιος από τους Πελέ ή Μαραντόνα ήταν ο καλύτερος; «Τον Πελέ δεν τον πρόλαβα και ό,τι έχω δει είναι από αφιερώματα σε αυτόν. Τον Μαραντόνα τον είδα να παίζει και ζωντανά επομένως έχω καλύτερη εικόνα για τις ικανότητές του. Είναι και οι δύο τεράστιες προσωπικότητες αλλά ο καλύτερος που έχω αντιμετωπίσει είναι μακράν ο Ζινεντίν Ζιντάν. Βρέθηκα αντίπαλός του στην Πριμέρα Ντιβισιόν και είδα από κοντά τι μπορούσε να κάνει με την μπάλα στα πόδια. Ηταν ένας απίστευτος παίκτης, σίγουρα ο αγαπημένος μου, αν εξαιρέσει κανείς τους Ουρουγουανούς».

Κλείνοντας ο Μάριο Ρεγκέιρο αναφέρθηκε και στη ζωή του στη Θεσσαλονίκη. «Δεν έχω δει ακόμη πολλά από τη Θεσσαλονίκη, αλλά γενικά μου αρέσει πολύ ο τρόπος ζωής. Είμαι ήρεμος άνθρωπος και η Θεσσαλονίκη μου προσφέρει την ηρεμία που χρειάζομαι για να αποδίδω καλά και στη δουλειά μου. Μου αρέσει πολύ και η ελληνική κουζίνα. Στην Ουρουγουάη είμαστε κρεατοφάγοι και όπως διαπίστωσα μεγάλο μέρος της δικής σας κουζίνας στηρίζεται στο κρέας. Οπου κι αν έχω πάει, το φαγητό ήταν καταπληκτικό. Πάντως στο θέμα της κουζίνας είμαι τυχερός. Και στην Ισπανία η κουζίνα είναι εξαιρετική. Γενικά, έχω την τάση να ζω σε χώρες… καλοφαγάδων. Είπα και πριν ότι μου αρέσει η ζωή στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα στην Ελλάδα. Αυτό που μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει είναι ότι ο κόσμος δεν τηρεί τους κανόνες ευγένειας στην καθημερινή συναναστροφή του με τους άλλους. Βγαίνεις το πρωί από το σπίτι σου και δεν σου λέει κανείς καλημέρα, περιμένεις κάπου σε μια ουρά και ο άλλος είναι ικανός να περάσει από πάνω σου για να σου πάρει τη θέση. Το ίδιο συμβαίνει συχνά και στην Ισπανία. Οι λέξεις καλημέρα, καλησπέρα, δεν είναι και πολύ συνηθισμένες. Στην Ουρουγουάη κρατούμε περισσότερο τους τύπους και ο κόσμος φέρεται με περισσότερη ευγένεια. Όλα αυτά πάντως δεν αλλάζουν την γενική εικόνα που έχω για την Ελλάδα. Είναι μια όμορφη χώρα και μου αρέσει να ζω σ’ αυτήν».

Επιμέλεια: Κώστας Ιωάννου