Σαραβάκος: «Μεγάλη μέρα για μένα»

Πανευτυχής για την αποψινή του βράβευση από τον Παναθηναϊκό για την πολυετή προσφορά του στο σύλλογο δηλώνει σε συνέντευξή του στη Sportday ο Δημήτρης Σαραβάκος. Ο μεγάλος «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου θα βρεθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο και στο περιθώριο του φιλικού αγώνα με τη Σαραγόσα θα τιμηθεί από τους «πρασίνους» για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον σύλλογο. Ο ίδιος δηλώνει ανυπόμονος και… ήδη συγκινημένος:

«Για μένα η μέρα αυτή είναι πολύ μεγάλη. Είμαι ήδη συγκινημένος και ευχαριστώ τον Παναθηναϊκό για την τιμή που μου κάνει. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να βρεθώ και πάλι στο ΟΑΚΑ. Θα βραβευτώ από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Ο "καπετάνιος" ήταν ένας πρόεδρος που πρόσφερε πολλά στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα η συγκίνηση εκείνη την ώρα θα είναι πολύ μεγάλη. Ο κ. Βαρδινογιάννης είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο ζήσαμε μεγάλες στιγμές. Μακάρι να έχει κόσμο και απ' ό,τι ακούω θα έχει. Περιμένω πώς και πώς να χαιρετίσω ξανά τον κόσμο και να ακούσω το όνομά μου να γίνεται και πάλι σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Η βράβευση συνδυάζεται και με την επιστροφή της ομάδας στο ΟΑΚΑ και πιστεύω πως αυτά τα δύο "δένουν" πολύ. Στο ΟΑΚΑ έζησα μεγάλες στιγμές και αξέχαστες. Ο Παναθηναϊκός ήταν η πρώτη ομάδα που έπαιξε εκεί. Φοβερό γήπεδο. Τότε ήταν συνέχεια γεμάτο, αφού είχαμε και πάρα πολύ καλή ομάδα. Θυμάμαι πως σ' ένα φιλικό που είχε γίνει το καλοκαίρι, προς τιμήν του Μίμη Δομάζου, ήταν κατάμεστο. Οι φίλαθλοι δημιουργούσαν εκπληκτική ατμόσφαιρα. Σίγουρα κάθε ποδοσφαιριστής που έχει προσφέρει πολλά σε μια ομάδα περιμένει μια τέτοια στιγμή. Μπορεί να άργησε να γίνει, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τελικά φαίνεται πως όλοι μας θέλαμε αυτή τη στιγμή. Τώρα έφτασε η ώρα. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού με αγαπάει και το ίδιο τον αγαπώ κι εγώ. Με έχει στηρίξει σε πολλές δύσκολες στιγμές και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω. Ακόμα και τώρα με βλέπουν στον δρόμο και με χαιρετούν σαν να είμαι δικός τους άνθρωπος. Πριν από λίγες μέρες ήμουν στη Ρόδο για διακοπές και όλοι μου έλεγαν πως θα έρθουν στο Ολυμπιακό Στάδιο για να βρεθούν στη βράβευση. Είναι απίστευτο. Τους αγαπούσα, τους αγαπώ και θα τους αγαπώ».

Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν

Στα δέκα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα ο Σαραβάκος έζησε πολλές μεγάλες στιγμές. Ποιες όμως ξεχωρίζει εκείνος;

«Έπαιξα περίπου για δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό και πέτυχα πολλά πράγματα. Πιστεύω πως η πιο όμορφη χρονιά για μένα ήταν η ευρωπαϊκή πορεία τη σεζόν 1984-85. Ηταν η πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό, μετά τη μεταγραφή μου από τον Πανιώνιο. Κάναμε μια εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, όταν αποκλειστήκαμε από τη μεγάλη τότε Λίβερπουλ. Ηταν μια απίστευτη χρονιά. Από την πρώτη χρονιά καθιερώθηκα. Αυτό είναι αλήθεια. Δεν είχα άγχος. Θυμάμαι μόνο που είχα λίγο τρακ στην "πρώτη" της ομάδας, στα αποδυτήρια. Για να πω την αλήθεια, η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό από τον Πανιώνιο με "ταρακούνησε" λίγο, γιατί πήγαινα σε μια μεγάλη ομάδα, με μια πολύ "βαριά" φανέλα. Αυτό που θα σου πω το λένε πολλοί, αλλά εγώ το εννοώ. Οι παίκτες με αγκάλιασαν και ένιωσα από την πρώτη στιγμή μέλος της οικογένειας του Παναθηναϊκού. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Μετά όλοι είδαν πως είχα όρεξη για δουλειά και με αγάπησαν αμέσως. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα προσαρμογής στον Παναθηναϊκό. Έχω παίξει σε πάρα πολλούς αγώνες. Νομίζω πως αυτός που μου έχει μείνει αξέχαστος είναι ο τελικός Κυπέλλου κόντρα στον Ολυμπιακό, το 1986. Νικήσαμε 4-0 και όταν αυτό γίνεται επί του "αιώνιου" αντιπάλου, τότε είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Θυμάμαι πως από 30' το μισό γήπεδο ήταν άδειο, αφού οι οπαδοί του Ολυμπιακού αποχωρούσαν. Είναι λογικό, γιατί φαντάζομαι να γινόταν και το αντίστροφο με τη δική μου ομάδα. Ηταν ένα απίστευτο ματς. Μάλιστα, μετά το τέλος του παιχνιδιού, όσοι φίλοι του Ολυμπιακού είχαν μείνει μας χειροκροτούσαν. Είχαμε μεγάλη ομάδα τότε. Σε όλα τα ματς προσπαθούσα να δίνω τα πάντα. Ομως, είναι αλήθεια πως με τον Ολυμπιακό έπιανα πολύ καλή απόδοση και σκόραρα σχεδόν πάντα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πολλοί μου λένε ότι με τον Ολυμπιακό τα έδινα όλα. Ηταν σαν να είμαι γεννημένος για τέτοια μεγάλα παιχνίδια. Βέβαια, το ίδιο γινόταν και σε παιχνίδια της Ευρώπης».

Ερωτηθείς για το ποια γκολ ξεχωρίζει στην καριέρα του, ο «Μητσάρας» δεν ξέρει ποιο να πρωτοδιαλέξει: «Έχω σημειώσει πολλά γκολ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Νομίζω πως το γκολ με τη Γιουβέντους στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1987 ήταν από τα ωραιότερα. Νικήσαμε 1-0 και έπιασα ένα δυνατό σουτ στην κίνηση έξω από την περιοχή. Επίσης τη σεζόν 1991-92 το γκολ κόντρα στην Γκέτεμποργκ, στη Σουηδία, ήταν όμορφο. Συνήθως δεν πήγαινα στην εξέδρα να πανηγυρίσω. Είχα τον κλασικό τρόπο με τη γροθιά. Οταν πετυχαίνεις ένα γκολ, τότε αυτομάτως γίνεσαι ένα με τον κόσμο. Ειδικά όταν το ΟΑΚΑ ήταν γεμάτο. Υπήρχαν πολλοί καλοί, αλλά και πολλοί σκληροί αμυντικοί. Αυτό που με ενοχλούσε ήταν όταν προσπαθούσαν πολλές φορές να με μαρκάρουν με "βρόμικο" τρόπο. Ξέρεις, πολλές φορές οι αμυντικοί προσπαθούν να σε πιάσουν από κάπου και να μην τους δει ο διαιτητής. Εμένα μου άρεσε να έχω απέναντί μου καλούς αμυντικούς, ώστε ο βαθμός δυσκολίας να είναι μεγαλύτερος».

Ο Δημήτρης Σαραβάκος συνεργάστηκε με πολλούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές, αλλά εκείνος ξεχωρίζει δύο: «Την πρώτη χρονιά που ήρθα στον Παναθηναϊκό ήμουν δίδυμο μαζί με τον Θανάση Δημόπουλο. Τα πήγαμε πολύ καλά. Ομως, πιστεύω πως τα καλύτερα τα έκανα με τον Βαζέχα. Με τον Χρήστο ταιριάζαμε απολύτως και δημιουργήσαμε ένα φοβερό δίδυμο. Το παιχνίδι μας ταίριαζε πολύ και είχαμε μια άψογη συνεργασία. Κατ' αρχάς, πρέπει να πως δεν υπάρχει αυτό που λένε πολλοί ο καλύτερος προπονητής. Σημασία έχει ο προπονητής να μπαίνει στο σύνολο και στο πνεύμα της ομάδας. Για μένα αυτό το έκανε ο Γιάτσεκ Γκμοχ. Δούλευε πολύ στον τομέα της ψυχολογίας και αυτό μας βοηθούσε».

Στην μακρά του πορεία στα γήπεδα ο μεγάλος άσος δεν είχε, όπως ήταν φυσικό μόνο καλές στιγμές, αλλά και κακές. «Νομίζω το πιο δυσάρεστο γεγονός ήταν όταν αποκλειστήκαμε από την Μπριζ, τη σεζόν 1987-88, στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στο ΟΑΚΑ ήρθαμε 2-2 και έξω χάσαμε 1-0. Δεν το πιστεύαμε μετά, επειδή μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο».

Πολλοί ήταν εκείνοι που ακόμη και σήμερα απορούν πώς ο κορυφαίος κατά πολλούς Έλληνας ποδοσφαιριστής της τελευταίας 20ετίας δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποτέ να αγωνιστεί και στο εξωτερικό. Εκείνος απαντά: «Είχα κάνει καλές εμφανίσεις στα Κύπελλα Ευρώπης. Είχαν ακουστεί διάφορα για ενδιαφέρον ιταλικών ομάδων. Σ' εμένα δεν είχε έρθει κάτι επίσημο. Βέβαια, τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν έγινε κάτι και συνέχισα να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον Παναθηναϊκό».

Στο ερώτημα για το αν διακρίνει σήμερα κάποιον ποδοσφαιριστή που να του θυμίζει τον εαυτό του, απαντά: «Υπάρχουν παίκτες που έχουν κάποια στοιχεία. Τώρα, όμως, το ποδόσφαιρο είναι αλλιώς. Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές, αλλά, όπως σου είπα, το ποδόσφαιρο τώρα έχει αλλάξει».

Κλείνοντας, καλεί τον κόσμο στο ΟΑΚΑ: «Είναι σημαντικό που θα μοιραστώ με τον κόσμο που αγάπησα και με αγάπησε αυτή τη μεγάλη στιγμή. Ραντεβού στο ΟΑΚΑ, λοιπόν».

Η καριέρα του Σαραβάκου στον Παναθηναϊκό

1984-85: 23 συμμετοχές, 15 γκολ
1985-86: 29 συμμετοχές, 15 γκολ (πρωτάθλημα, κύπελλο)
1986-87: 23 συμμετοχές, 13 γκολ
1987-88: 26 συμμετοχές, 5 γκολ (κύπελλο)
1888-89: 25 συμμετοχές, 5 γκολ (κύπελλο)
1989-90: 24 συμμετοχές, 11 γκολ (πρωτάθλημα)
1990-91: 30 συμμετοχές, 23 γκολ (πρωτάθλημα, κύπελλο)
1991-92: 33 συμμετοχές, 24 γκολ
1992-93: 14 συμμετοχές, 2 γκολ (κύπελλο)
1993-94: 25 συμμετοχές, 15 γκολ (κύπελλο)
1997-98: 2 συμμετοχές, 0 γκολ

Στην καριέρα του έχει κατακτήσει συνολικά τρία πρωταθλήματα και οκτώ κύπελλα (τα δύο από αυτά με ΑΕΚ και Πανιώνιο). Συνολικά μετρά 443 συμμετοχές και 184 γκολ στην Α’ Εθνική. Επίσης έχει αγωνιστεί σε 54 ευρωπαϊκά ματς (ένατος στη λίστα) και έχει σημειώσει 25 γκολ (δεύτερος σκόρερ). Έχει φορέσει 78 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο (τρίτος σε συμμετοχές) και έχει πετύχει 22 γκολ (δεύτερος σκόρερ).

Είπαν για τον Σαραβάκο

Κ.Βαζέχα: «Με τον Δημήτρη ήμασταν αρκετά χρόνια μαζί και πιστεύω πως ήμασταν το καλύτερο επιθετικό δίδυμο στην Ελλάδα. Η χημεία μας ταίριαζε. Μαζί ζήσαμε καταπληκτικές στιγμές. Ο Δημήτρης ήταν ένας αρχηγός με τα όλα του, τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και έξω από αυτό. Δεν μπορώ να πω ποια ήταν η καλύτερη στιγμή, γιατί πραγματικά ήταν αμέτρητες. Θέλω να πω στους φίλους της ομάδας να γεμίσουν σήμερα το ΟΑΚΑ, γιατί αξίζει σε αυτόν τον κορυφαίο παίκτη. Τότε η ομάδα ήταν μια οικογένεια. Κάναμε πολλή πλάκα με τον Δημήτρη. Οταν όμως ερχόταν η στιγμή της προπόνησης, ήμασταν σοβαροί και κάναμε άψογη δουλειά. Ο Παναθηναϊκός άργησε λίγο να τιμήσει τον Δημήτρη. Ωστόσο τελικά αυτό θα γίνει. Πρέπει να πω πως κάθε πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού που έχει τιμήσει τη φανέλα και την έχει ιδρώσει περιμένει αυτή τη στιγμή. Ελπίζω αυτό να είναι μια αρχή».

Κ.Αντωνίου: «Κατά τη γνώμη μου ο Δημήτρης είναι ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων χρόνων. Αναμφίβολα, του αξίζει μια τέτοια διάκριση από τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που αγάπησε και αγαπήθηκε. Είναι ευτυχές γεγονός το ότι ο Δημήτρης θα τιμηθεί. Μπορεί να άργησε να γίνει αυτό, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Με τον Δημήτρη ζήσαμε πολλές καλές στιγμές στον Παναθηναϊκό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Οι καλύτερες πιστεύω ήταν τη σεζόν 1984-85, όταν κάναμε μια καταπληκτική πορεία στην Ευρώπη. Είναι πραγματικά αξέχαστο αυτό που έγινε τότε».

Στρ.Αποστολάκης: «Η πρωτοβουλία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι πολύ σημαντική. Δεν έχει σημασία αν άργησε να τιμήσει τον Δημήτρη Σαραβάκο, ο οποίος ήταν από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Τέτοιοι παίκτες δεν ξεχνιούνται ποτέ και όλα γίνονται στην ώρα τους. Φυσικά του αξίζει η βράβευση. Αλίμονο αν δεν του άξιζε. Ο Παναθηναϊκός έχει βραβεύσει και στο παρελθόν ποδοσφαιριστές οι οποίοι τίμησαν και με το παραπάνω τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας και πιστεύω πως θα γίνουν και άλλες τέτοιες ενέργειες στο μέλλον. Ειδικά όταν η ομάδα θα έχει το δικό της γήπεδο. Θεωρώ πως οι παλαίμαχοι του Παναθηναϊκού θα βρουν τη θέση που τους αξίζει. Ο Δημήτρης ήταν ένας πολύ μεγάλος παίκτης. Στο παρελθόν πετύχαμε πολλά πράγματα μαζί και πιστεύω πως η πιο συγκλονιστική στιγμή ήταν όταν μπήκαμε για πρώτη φορά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, την περίοδο 1991-92. Αυτό που μου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου ήταν όταν παίζαμε ως αντίπαλοι. Εγώ ήμουν στον Ολυμπιακό και σε κάθε ντέρμπι μεταξύ μας η κόντρα ήταν τεράστια. Προσπαθούσαμε να τον σταματήσουμε. Βέβαια, μετά πήγα και εγώ στον Παναθηναϊκό και δεν υπήρχε τέτοιο πρόβλημα».