Ένα βουνό, μα τι βουνό

Την δεκαετία του ’90, οιοσδήποτε αντίπαλος φορ έμπαινε στην περιοχή του Παναθηναϊκού, ένα… βουνό υψώνονταν μπροστά του.

Ο Γιόζεφ Βάντσικ, αποτελούσε τον «Κέρβερο» του «τριφυλλιού» από το 1990 μέχρι το 1999 και μια μέρα σαν σήμερα, ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με το τριφύλλι στο στήθος.

Το www.sport-fm.gr επικοινώνησε μαζί του και ετοίμασε ένα αφιέρωμα χάριν της επετείου αυτής.

Του Αλέξη Παπαχρήστου

Η ιστορία στην Πολωνία

Ο Γιόζεφ Βάντσικ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1963 στην πόλη Ταρνόφσκι Γκόρι της Πολωνίας. Τις χρονιές 1982-84 ήταν το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ρουχ Χορζόφ. Το 1985 μετακομίζει στην Γκόρνικ Ζαμπρζεά που είναι η άμεση αντίπαλος της πρώην ομάδας του. Εκεί κατακτά τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα ενώ χρίστηκε διεθνής με την Εθνική Πολωνίας. Τη σεζόν 89-90 η ομάδα του τερματίζει στην τρίτη θέση και τότε, έρχεται το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού που τον αγοράζει το καλοκαίρι του 1990.

Η συνέχεια στην Ελλάδα

Από την περίοδο 1990-91 μέχρι και τις 19 Απριλίου 1999, ο Βάντσικ υπερασπίστηκε 249 φορές με απόλυτη επιτυχία την εστία του Παναθηναϊκού. Και στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και στην Ευρώπη. «Τις περισσότερες χρονιές είχαμε μια πολύ δεμένη ομάδα. Η Παιανία εκείνα τα χρόνια ήταν από τις καλύτερες προπονητικές εγκαταστάσεις στην Ευρώπη. Είχαμε πάντα όσα θέλαμε. Η διοίκηση ήταν κοντά στην ομάδα. Είχαμε χιλιάδες κόσμου σε όποιο γήπεδο κι αν παίζαμε. Φοβερές εποχές» θυμάται συγκινημένος ο Γιόζεφ Βάντσικ.

Το «βουνό των 198 εκατοστών», έφτασε δύο φορές κοντά στο φράγμα των 1000 λεπτών χωρίς να δεχτεί γκολ (988 την πρώτη, 908 την δεύτερη). Με τις φωνές του, ήταν ο στυλοβάτης της αμυντικής λειτουργίας του «τριφυλλιού» την δεκαετία του ’90. Ο Παναθηναϊκός αυτή την περίοδο έκανε δύο μεγάλες πορείες στην Ευρώπη. Η πρώτη, την σεζόν 1991-92 όταν οι «πράσινοι» έφτασαν στους 8 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Αντίπαλοι του «τριφυλλιού» οι πανίσχυρες Σαμπντόρια, Ερυθρός Αστέρας(κάτοχος του τροπαίου) και Άντερλεχτ. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε τέταρτος, έχοντας βέβαια και την καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση!

«Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι οι Ευρωπαϊκές πορείες» εξομολογείται ο Βάντσικ. «Το 1992 όταν παίξαμε απέναντι στον τροπαιούχο Ερυθρό Αστέρα του Πάντσεφ, την μεγάλη Σαμπντόρια του Βιάλι και του Μαντσίνι και την φοβερή Άντερλεχτ. Μόνο ο Ερυθρός Αστέρας κατάφερε να μας κερδίσει. Είχαμε φοβερή ομάδα και τα πήγαμε πολύ καλά απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους».

Κατεβάζοντας τα… ρολά στο Πόρτο, τη χρονιά της μεγάλης πορείας του ’96



Ο Πολωνός ήταν ο βασικός υπεύθυνος και της δεύτερης ανεπανάληπτης πορείας το 1995-96, όταν ο Παναθηναϊκός έφτασε μία ανάσα από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. «Πιο έντονα από κάθε τι, θυμάμαι ολόκληρη την πορεία μας, όταν παίξαμε με τον Άγιαξ στον ημιτελικό το 1996. Φοβερή χρονιά. Είχαμε πολύ καλή ομάδα, είχαμε πάρει και το πρωτάθλημα στην Ελλάδα» θυμάται ο Πολωνός. Και πώς να μην το θυμάται, αφού ο Παναθηναϊκός είχε δεχθεί 4 γκολ σε 11 αγώνες στο Τσάμπιονς Λιγκ, μέχρι να δεχθεί τα τρία τέρματα από τον Αίαντα.

Τρεις διάσημες επεμβάσεις



Ανάμεσα σε πολλά, στα κατορθώματα του «βουνού» συγκαταλέγεται το ρεκόρ των δύο περιπτώσεων με περισσότερα από 900 λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ. 988 και 908 λεπτά αντίστοιχα ήταν οι επιδόσεις του.

Όσο για τον πιο επικίνδυνο επιθετικό που αντιμετώπισε; «Ήμουν πολύ τυχερός. Τον πιο δύσκολο τον αντάμωνα στις προπονήσεις. Ο Βαζέχα ήταν το κάτι άλλο. Ο καλύτερος. Αφού επιμένεις να σου πω κι άλλον, θα σου πω ότι οι Ίβιτς και Νικολαΐδης ήταν πολύ έξυπνοι. Ενώ στο εξωτερικό οι Πάντσεφ του Ερυθρού Αστέρα που ήταν στα χάι του όταν παίξαμε και ο Βιάλι με τον Μαντσίνι της Σαμπντόρια ήταν φοβεροί».