«Είμαι εξιλαστήριο θύμα»

Αθώος δηλώνει ο Χρήστος Σακάτης, που έχει καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου στα θλιβερά επεισόδια της Λαυρίου πριν από τέσσερα χρόνια. «Είμαι εξιλαστήριο θύμα», τονίζει σε συνέντευξή του στο «Έθνος» ο 42χρονος, που ελπίζει σε δικαίωση από το Εφετείο Αθηνών που θα εξετάσει την υπόθεση στις 4 Νοεμβρίου. «Έχουν περάσει άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου», πρόσθεσε.

Αναλυτικά, ο Χρήστος Σακάτης μίλησε για:

-την προσπάθεια που κάνει να αθωωθεί: «Πέρασα διάφορα, αλλά τα ξεπέρασα και τώρα ετοιμάζομαι να δώσω τη μάχη μου στο Εφετείο. Είμαι μέσα ήδη μια τετραετία. Όχι ότι δεν έχω ξανακάνει φυλακή, αλλά αυτή τη φορά καταδικάστηκα ισόβια για κάτι που δεν έχω κάνει. Είναι άδικο. Επιδιώκω να αθωωθώ για κάτι που δεν έχω καμία σχέση. Θέλω να δικαιωθώ».

-στην υπερασπιστική γραμμή του: «Ποντάρω στην αλήθεια. Στο ότι δεν ήμουνα εκεί. Στο ότι δεν ασχολιόμουν με τα οπαδικά. Στο ότι είχα σηψαιμία στο πόδι και είχα φτάσει στο σημείο να μου φέρνουν τη μεθαδόνη στο σπίτι μου επειδή δεν μπορούσα να μετακινούμαι κάθε μέρα. Αυτό που θέλω μόνο είναι να με αφήσουν να τους μιλήσω. Να τους πω πράγματα για τη ζωή μου, για την εξάρτησή μου από τα ναρκωτικά, για την κατάστασή μου. Από ό,τι θυμάμαι, ήμουν σε ένα καφενείο δίπλα στο πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Εμένα με συνέλαβαν πολλές μέρες μετά. Με έστησαν. Με επέλεξαν ως εξιλαστήριο θύμα. Τότε εγώ ήμουν με το μισό πόδι στον τάφο. Είχα σηψαιμία στο πόδι από τα ναρκωτικά. Τα εκατό μέτρα έκανα δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα να τα περπατήσω. Όχι να ανέβαινα σε μηχανάκι και να πήγαινα εκεί, να έδινα μάχη σώμα με σώμα ή να χρησιμοποιούσα, όπως λένε, σιδερόβεργες, μαχαίρια και τέτοια».

-την κατάθεση της μητέρας του: «Όταν με πήγαν στο Ανθρωποκτονιών άκουγα από ένα διπλανό δωμάτιο τη μάνα μου. Μετά μου έφεραν ένα χαρτί και μου είπαν ‘διάβασε τι κατέθεσε η μάνα σου’. Η κατάθεση έγραφε πως της είχα εκμυστηρευτεί ότι χτύπησα κάποιον και από τις τύψεις μου της είπα πως ήθελα να πάρω ναρκωτικά. Η μάνα μου είπε πως δεν φορούσε τα γυαλιά της και ότι της έδωσαν να υπογράψει αυτό το χαρτί. Είμαι το εξιλαστήριο θύμα. Βρήκαν έναν άνθρωπο εξαρτημένο από την ηρωίνη για ένα φονικό που δεν έκανε. Κάτι έχει παιχτεί, αλλά δεν ξέρω τι. Στη δικογραφία που έχει σχηματιστεί πριν από τη σύλληψή μου κανείς δεν αναφέρεται σε μένα και δεν βρέθηκε κανένας να με αναγνωρίσει».

-τη σχέση του με την οπαδική βία: «Εγώ είχα πάψει να ασχολούμαι με τα γήπεδα. Βέβαια είχα συλλήψεις στα γήπεδα, αλλά αυτό συνέβη όταν ήμουν πιο μικρός. Το όνομα του Φιλόπουλου το άκουσα όταν έγινε το φονικό και το έμαθε όλη η Ελλάδα. Αυτό που ξέρω είναι πως αυτός ή αυτοί που τον σκότωσαν είναι έξω κι εγώ είμαι μέσα. Αν το είχα κάνει θα το έλεγα, θα δήλωνα μεταμέλεια».

-το τι θα κάνει αν παραμείνει η ποινή του: «Δεν ξέρω τι θα κάνω αν δεν δικαιωθώ. Μου έχουν περάσει άσχημες σκέψεις από το μυαλό. Το πιο εύκολο είναι να βάλεις ένα τέλος. Αλλά πιστεύω πως θα τη σπάσω την ισόβια».

-την επικοινωνία του με την οικογένεια του θύματος: «Τους έστειλα ένα γράμμα στο οποίο τους έγραφα πως λυπάμαι, αλλά δεν σκότωσα εγώ το παιδί τους. Κι αυτοί το έλαβαν ως απειλή και το παρουσίασαν στο δικαστήριο. Κατανοώ τον πόνο τους, αλλά δεν το έκανα εγώ. Αισθάνθηκα σωστό να το ξέρουν από μένα».