Η επανάσταση των «πιτσιρικάδων»

Γράφει ο «Βάλε με μέσα»

Στείλτε τα σχόλια σας στο valememesa@yahoo.gr

Θεωρώ πως η μεγαλύτερη χαρά για όλους μας, μιας και από το τρισάθλιο ποδόσφαιρο που είδαμε και αυτή την αγωνιστική δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι, είναι να βλέπουμε πως υπάρχουν ορισμένα παιδιά που πλέον θα περάσουν στο προσκήνιο. Αυτό θα συμβεί αν πάψουμε να αναζητάμε μεταγραφές που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν στην Ελλάδα, γιατί απλά δεν γίνεται και να βάλουν οι σύλλογοι ότι καλύτερο έχουν από πιτσιρικαρία. Αυτό που αναγκαστικά έκανε η ΑΕΚ, αυτό που υποχρεωτικά πράττει ο ΠΑΟΚ έχοντας ως πολυτιμότερη περιουσία του, αυτό που θ’ αρχίσει να κάνει και ο Μουνιόθ στον Παναθηναϊκό θ’ αρχίσουν να ακολουθούν και όλες οι ομάδες. Διότι ο αγανακτισμένος από το φρικιαστικό θέαμα φίλαθλος, ίσως να κάνει τον κόπο να σηκωθεί από τον καναπέ του, αν ξέρει ότι θα πάει να δει και πέντε πιτσιρικάδες να την κλωτσάνε σε έναν αγώνα, από το να πάει να δει τον κάθε φούφουτο που μας παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ σαν ο μάγος, μεσσίας, θηλαστικό της ζούγκλας, αλλά όταν έρθει η ώρα να την κλωτσήσει δεν θα την πετύχει καν.
Ο Σωτήρης Νίνης σίγουρα ήταν το κεντρικό πρόσωπο. Έδειξε καλά στοιχεία, μία θρασύτητα και ένα ρίσκο στο παιχνίδι του που και αρέσει στον φίλαθλο, αλλά και μπορεί να δώσει σε μία ομάδα που της λείπει η φαντασία φέτος κάτι παραπάνω. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον Βαγγέλη Μάντζιο που ελπίζει πως μετά από αυτή την εμφάνιση θα μπορέσει να πάρει μπρος και να βοηθήσει τους «πράσινους». Καλός μετά από καιρό ήταν και ο Ίβανσιτς. Τα τραγικά χάλια στην άμυνα πάντως παραμένουν για τον Παναθηναϊκό και αυτό είναι κάτι που πρέπει άμεσα να διορθωθεί.
Για τον Ολυμπιακό το ματς στην Ξάνθη ήταν απλά μία αγγαρεία από ένα σημείο και μετά. Αφού στο καλό του διάστημα στο πρώτο μέρος δεν μπόρεσε να σκοράρει με τον αέρα που του έδινε το γεγονός πως η δεύτερη της βαθμολογίας είχε χάσει, είπε να συμβιβαστεί με την ισοπαλία μιας και έτσι ακόμα θα αύξανε την διαφορά. Η Σκόντα κατά την προσφιλή της συνήθεια στα εντός με τους μεγάλους ήταν καλύτερη στο δεύτερο μέρος, αλλά φλύαρη και δεν μπόρεσε ν’ απειλήσει σοβαρά. Ο Ολυμπιακός είχε μια κάπως καλή ανάπτυξη από τα άκρα στο πρώτο μέρος, όμως η έλλειψη δύναμης πυρός στα εκτός έδρας όταν λείπει ο Κωνσταντίνου ήταν εμφανής.
Για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν πολλά παράσημα. Ήταν η πρώτη ομάδα στο πρωτάθλημα που έβαλε δύο γκολ στην ΑΕΚ, ήταν ο μοναδικός ως τώρα που την μπλόκαρε και στα δύο ματς και στα 180 λεπτά, αν βάλω και το ματς στο ΟΑΚΑ, είναι εκείνος που κατάφερε να σταματήσει την επιθετική μηχανή της «Ένωσης», αφήνοντας την να κάνει ελάχιστες ευκαιρίες. Πέρα από τον Ηλιάδη του οποίου οι δυνατότητες είναι γνωστές, πολύ καλός ήταν ο Αραμπατζής και ανανεωμένοι φάνηκαν οι Χαραλάμπους και Χαραλαμπίδης που έκαναν ένα εξαιρετικό ματς. Για την «Ένωση» χτύπησε καμπανάκι και αν αρχίσει τα περσινά με περίπου παρόμοιο πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο (με τη διαφορά ότι έχει εντός τα ντέρμπι) δεν μπορεί να απειλήσει για πρωτιά αν πρώτον δεν προσθέσει ποικιλία στο παιχνίδι από τον άξονα, αν ο Φερέρ επιμένει ακόμα και σε πολύ δύσκολα ματς μόνο στο ρόμβο και δεν βάζει κι έναν βοηθό αν δεν είναι παρών ο Ζήκος και τρίτον αν δεν πάρει ένα καλό φορ.
Από τους υπόλοιπους ο Πανιώνιος σημείωσε σπουδαία νίκη κυρίως γιατί προσέθεσε στο δυναμικό του έναν παίκτη που μπορεί να τη βάζει με σχετική ευκολία στα δίχτυα αν έχει τα κέφια του. Αυτός είναι ο Ρέφικ Τζιμπούρ και νομίζω πως η διοίκηση του Πανιωνίου έκανε διάνα με την κίνηση απόκτησης του. Η Καλαμαριά και ο Εργοτέλης σημείωσαν νίκες χρυσάφι, με την πρώτη να εκμεταλλεύεται και πάλι έναν από τους σπεσιαλίστες στις στημένες φάσεις, τον Ορφανό. Ο Ογκνιένοβιτς έβαλε την πινελιά του στη νίκη των Κρητικών μέσα στην Νεάπολη, σε μία επικράτηση που θα φανεί πολύ χρήσιμη. Πάντως η μάχη της ουράς θα πάει σε αρκετά υψηλό δείκτη πόντων φέτος και ουδείς ως και τον πέμπτο ΟΦΗ που συνέχισε πάντως να πείθει ότι φέτος θα είναι μέσα στην εξάδα δεν μπορεί να είναι απόλυτα ήσυχος. Όσο για τον Άρη και την Λάρισα έφεραν ένα αποτέλεσμα που ήταν καρμπόν με του πρώτου γύρου, αλλά για τους γηπεδούχους είναι σαφές πως υπήρχε ένας εκνευρισμός χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Για τις «χασογκολιές» του Χαβίτο έχω αναφερθεί και στο παρελθόν.