Μουνιόθ στα Ισπανικά!

Ο Βίκτορ Μουνιόθ μίλησε στην «El mundo Deportivo» για τις μέχρι τώρα εντυπώσεις του στην Ελλάδα, για τη πίεση που υπάρχει από τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και για τον Σωτήρη… Μέσι, ενώ για την ομάδα του την Μπαρτσελόνα, εντάξει θα ήθελε να την αναλάβει, αν δεν γίνει όμως δεν θα τρελαθεί κιόλας, αφού όπως τόνισε..«αυτό που θέλω είναι να κάνω τη δουλειά μου και αν είναι δυνατόν σε κάποια μεγάλη ομάδα». Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης του Ισπανού τεχνικού, εκεί όπου αναφέρεται σε όλες τις μεγάλες στιγμές της καριέρας του. «Πρόκληση», χαρακτηρίζει την παρουσία του στον Παναθηναϊκό ο Νίλσον. «Κατάφερα να κερδίσω το σεβασμό. Αισθάνομαι ευτυχισμένος εδώ και θέλω να συνεχίσω σε αυτό το δρόμο», δήλωσε ο Ίβανσιτς για τη παραμονή του και τη νέα σεζόν. «Αισθάνομαι πως δε με γνωρίζει ο Μουνιόθ», είπε ο Χαραλαμπίδης στο Σουτ και Γκολ. Φαβορί η Ριζούπολη για να φιλοξενήσει το τελευταίο ματς με την Κέρκυρα(13/5). Διπλή προπόνηση για τους πράσινους σήμερα.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Βίκτορ Μουνιόθ

- Πώς είστε στην Αθήνα;

«Καλά, εξελίσσεται σε μία εμπειρία πολύ πλούσια».

- Είναι διαφορετικό να προπονείτε στην Ελλάδα από ό,τι στην Ισπανία;

«Εγώ είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος, οι παίκτες είναι πειθαρχημένοι, αφομοιώνουν καλά την δουλειά. Υπό αυτή την έννοια, είναι πιο εύκολο από ό,τι στην Ισπανία».

- Υπάρχει πίεση;

«Ναι, είναι μεγάλη, αλλά διαφορετική. Υπάρχει μεγάλη ευθύνη, λόγω της εμπλοκής των οπαδών και επειδή υπάρχουν πολλά μέσα ενημέρωσης».

- Παντού εμφανιζόμαστε εμείς οι δημοσιογράφοι...

«Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί, υπάρχουν δώδεκα αθλητικές εφημερίδες στην Αθήνα. Η συμπεριφορά των Μέσων επηρεάζει με κάποιον τρόπο την ομάδα, αν και αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Εδώ έχω ένα παιδί 16 ετών, τον οποίο με το που έπαιξε δύο παιχνίδια στην πρώτη κατηγορία και έβαλε ένα γκολ τον συγκρίνουν ήδη με τον Μέσι. Κι εγώ λέω: πώς; τον συγκρίνετε με έναν παίκτη που παίζει χρόνια και "καθαρίζει" μόνος του παιχνίδια στη Μπαρτσελόνα. Πάντως στις προπονήσεις δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι και δουλεύουμε πιο ήρεμα».

-Πώς είναι η εβδομάδα πριν από ένα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός;

«Οπως μία εβδομάδα στην Ισπανία πριν από ένα Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης, με τη διαφορά όμως ότι την ημέρα του αγώνα στο γήπεδο υπάρχουν μόνο οπαδοί των γηπεδούχων».

- Περίπου όπως εδώ...

«Οχι, στην Ισπανία οι Μαδριλένοι μπορούν να καθίσουν μαζί με τους φιλάθλους της Μπαρτσελόνα και οι Καταλανοί με τους Μαδριλένους και δεν παθαίνουν τίποτα. Στα ελληνικά γήπεδα αυτό δεν μπορεί να συμβεί».

- Γιατί;

«Για λόγους ασφαλείας. Δεν υπάρχουν εισιτήρια για τους φιλοξενούμενους. Ενα γκρουπ οπαδών του Παναθηναϊκού
δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Ενας οπαδός μεμονωμένα μπορεί να πάει, αγοράζοντας εισιτήριο, αρκεί να πάει χωρίς μπουφάν και σημαίες της ομάδας του».

- Πώς είναι η αίσθηση της ήττας σε ένα τέτοιο παιχνίδι;

«Είναι μία τεράστια απογοήτευση κυρίως για τον κόσμο, γιατί το ποδόσφαιρο βρίσκεται στον δρόμο, επηρεάζει πολύ την κοινωνία της Αθήνας».

- Πώς είναι ο Ριβάλντο;

«Πολύ καλά, είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, έχει προσέξει και παραμένει το μεγάλο αστέρι του ελληνικού πρωταθλήματος».

- Γιατί αποφασίσατε να πάτε στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Γιατί δέχτηκα μία πρόταση από μία μεγάλη ομάδα και γιατί δεν μπορούσα να περιμένω πρόταση από ισπανική ομάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που στοχεύει σε τίτλους και που έχει επιτρέψει να γνωρίσω ένα νέο ποδόσφαιρο, κι αυτό είναι πάντα θετικό. Ηταν μία απόφαση δύσκολη λόγω της γλώσσας και της θυσίας της οικογένειας, αλλά η πρόκληση ήταν ελκυστική. Προηγουμένως είχα απορρίψει προτάσεις μικρότερων ομάδων».

- Δεν ήταν ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα;

«Ισως, αλλά επειδή έφυγα ενισχυμένος από την Σαραγόσαδεν ήθελα να περιμένω. Είμαι προπονητής και μου αρέσει να προπονώ».

- Δεν μπορείτε να μην προπονείτε;

«Οχι για πολύ καιρό, αν και επαναλαμβάνω ότι είχα απορρίψει προτάσεις μικρότερων ομάδων από τον Παναθηναϊκό».

- Δείξατε και ως ποδοσφαιριστής ότι σας αρέσουν οι περιπέτειες. Πρώτα η Ιταλία και μετά η Σκοτία.

«Εγώ είμαι μία ειδική περίπτωση, από την αρχή κιόλας, όταν ακόμη προσπαθούσα να διαμορφωθώ ως άτομο. Κι όταν είχα την ευκαιρία, ήθελα να πάω στην Ιταλία για να συνεχίσω να μαθαίνω. Εκανα το βήμα, γιατί είχα σκοπό μετά να παραμείνω αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο. Η δική μου περίπτωση είναι ειδική, είμαι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις.

- Και τι μάθατε από τον Μπόσκοφ;

«Είχα εργαστεί μαζί του ήδη στη Σαραγόσα. Οι προπονήσεις ήταν πολύ ευχάριστες, πλησίαζε τους παίκτες και γνώριζε πώς να συνυπάρξει με τα Μέσα Ενημέρωσης, είχε πολύ καλή σχέση με τους δημοσιογράφους».

- Μενότι, Λάτεκ, Βέναμπλς, Λουίς Αραγονές... Από την ποδοσφαιρική σας πορεία, ποιον προπονητή κρατάτε;

«Θεωρώ ότι δεν πρέπει να εξιδανικεύουμαι ποτέ κανέναν. Εγώ πάντα κρατώ το καλό, το θετικό. Το αρνητικό το κρατάς και το βάζεις στην άκρη».

- Το όραμά σας είναι να προπονήσετε την Μπαρτσελόνα;

«Εγώ προπονώ αρκετά χρόνια πλέον και τώρα ψάχνω ομάδες μεγάλες. Και η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα μου. Εφτασα
από την Σαραγόσα, έπαιξα στη Μπαρτσελόνα επτά χρόνια, έγινε φίλαθλός της και τώρα η μόνιμη κατοικία μου είναι στη Βαρκελώνη. Δεν ξέρω αν θα έρθει εκείνη η στιγμή, αλλά είμαι προετοιμασμένος. Για τη Μπαρτσελόνα, για άλλες ομάδες, για να πάω στην Ιταλία ή την Αγγλία. Κι αν δεν προπονήσω ποτέ τη Μπαρτσελόνα, δεν θα συμβεί τίποτα. Εγώ είμαι προπονητής και αυτό που θέλω είναι να προπονώ, και γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να φτάσω σε μία μεγάλη ομάδα. Για άλλους είναι πιο εύκολο, εγώ πρέπει να συνεχίσω να κερδίζω παιχνίδια».

- Θεωρείτε ότι είναι ευκολότερο ή δυσκολότερο να προπονήσετε έναν μεγάλο;

«Είναι ευκολότερο στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πολύ δυσκολότερο στην διαχείριση της ομάδας».

- Θα παίζατε με τον ίδιο τρόπο με τους παίκτες που έχει η Μπαρτσελόνα και μ' αυτούς που έχει η Λίβερπουλ;

«Αμεσα όχι, γιατί είναι διαφορετικές ομάδες. Αλλά με τον καιρό αποκτάς τους παίκτες που υιοθετούν το στιλ σου, αν και πρέπει επίσης να λαμβάνεις υπόψιν σου τι απαιτεί ο κόσμος, ο οποίος στη Μπαρτσελόνα για παράδειγμα ζητάει πολλά».

- Και στην Σαραγόσα;

«Κι εκεί επίσης τους αρέσει το καλό ποδόσφαιρο. Στο "Λα Ρομερέδα" είναι πολύ απαιτητικοί, είναι ποδοσφαιράνθρωποι που ανέκαθεν έβλεπαν ποιοτική μπάλα. Αν δεν παίζεις καλό ποδόσφαιρο, ξέχνα το, γιατί εκεί πρέπει να τους δώσεις ζωντάνια. Αλλά κι εμένα μου αρέσουν οι καλοί παίκτες».

- Ποιος είναι ο στόχος σας ως προπονητής όταν υπογράφετε σε μία ομάδα;

«Πρέπει να έχεις ένδεκα παίκτες των εικοσικάτι και να τους πεις: αυτός είναι ο στόχος μας. Να πετύχουμε αυτό, αυτό κι αυτό, και θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μεθοδολογία, και θα προσπαθήσω εσύ που έχεις αυτά τα συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά να τα βγάλεις στο γήπεδο, και να του τα βελτιώσω. Και πρέπει να δώσω ρόλους. Εγώ πρέπει να καταφέρω, εσύ που είσαι μεγάλος παίκτης, να μην φανούν τα μειονεκτήματά σου και να διακριθούν μόνο οι αρετές σου μέσα στην ομάδα. Η μεθοδολογία του προπονητή πρέπει να κατευθύνεται ώστε όλοι οι παίκτες να ξέρουν γιατί παίζουν, ώστε ο τερματοφύλακας και ο επιθετικός να είναι εναρμονισμένοι».

- Οι παίκτες δεν είναι ίσοι. Πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση;

«Αυτοί πολλές φορές σου λένε: "Θέλουμε να φέρεστε σε όλους μας με τον ίδιο τρόπο". Αλλά δεν μπορείς να συμπεριφερθείς σε έναν 32χρονο παίκτη με τον ίδιο τρόπο που θα χειριστείς έναν 18χρονο, ούτε επίσης έναν Καμερουνέζο όπως έναν Σουηδό, γιατί είναι δύο κουλτούρες εξ ολοκλήρου αντίθετες, δεν έχουν τις ίδιες ιδέες».

- Δηλαδή, αν ο Ροναλντίνιο δεν θέλει να προπονηθεί, να μην προπονηθεί...

«Ούτε αυτό είναι σωστό. Στον προγραμματισμό όμως οι παίκτες πρέπει να κάνουν ατομική δουλειά, η οποία δυστυχώς πολλές φορές δεν είναι δυνατή λόγω των πολλών παιχνιδιών και των ταξιδιών με τις εθνικές ομάδες. Ενα παράδειγμα, εγώ πηγαίνω και επιστρέφω από την Ιαπωνία με την εθνική και ένας συμπαίκτης μου παίζει με την εθνική του στη Μαδρίτη. Στην επιστροφή, πρέπει να κάνουμε και οι δύο την ίδια προπόνηση; Οχι».

- Δηλαδή, εσείς λαμβάνετε υπόψιν σας το προφίλ του κάθε παίκτη.

«Προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις τους ίδιους νόμους για όλους, αλλά με μία μεταχείριση διαφορετική, γιατί οι παίκτες είναι διαφορετικοί. Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτοί που φτάνουν πιο ψηλά είναι οι καλύτεροι, οι εκλεκτοί, κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Αυτό σημαίνει διαχείριση της ομάδας, κάτι πολύ περίπλοκο».

- Αν σας έπαιρνε ο Αμπράμοβιτς, ποιους παίκτες-κλειδιά θα επιλέγατε για την ενδεκάδα;

«Πρώτα από όλα τον Κακά. Θα έφτιαχνα την ομάδα μου γύρω από αυτόν και μετά θα έπαιρνα έναν κεντρικό αμυντικό, έναν μέσο κι έναν επιθετικό. Για τη μεσαία γραμμή έναν τύπο με προσωπικότητα, έναν Τζέραρντ ή έναν Ντέκο. Πίσω έναν κεντρικό αμυντικό που να κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα του παιχνιδιού, δυνατό και με χαρακτήρα, όπως ο Τέρι ή ο Πουγιόλ. Και τέλος θα προσπαθούσα να κάνω σωστή επιλογή στον άνθρωπο που βάζει τα γκολ, ο οποίος στο ποδόσφαιρο είναι θεμελιώδης, είναι αυτό που μετράει. Αυτή τη στιγμή θα σας έλεγα τον Ντρογκμπά ή τον Ετό».

- Γιατί είστε τόσο ερωτευμένος με τον Κακά;

«Γιατί μπορεί να παίξει στο στιλ της Μπαρτσελόνα, της Μίλαν και της Λίβερπουλ, και σε οποιαδήποτε θέση της μεσαίας γραμμής ή της επίθεσης. Είναι ένας ολοκληρωμένος παίκτης».

- Και οι δύο Μιλίτο; Θα μπορούσαν να παίξουν στην Μπαρτσελόνα;

«Είναι δύο μεγάλοι παίκτες, με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, γιατί παίζουν σε διαφορετικές θέσεις, αλλά σίγουρα δύο παικταράδες».

- Εσείς τους γνωρίζετε καλά. Τι περισσότερο μπορείτε να μας πείτε γι' αυτούς;

«Ο Γκάμπι έχει ταχύτητα, γρήγορη σκέψη, προσωπικότητα και νοοτροπία νικητή. Ο Ντιέγκο είναι ταχύς, μπορεί να παίξει τόσο σε ομάδα με δύο επιθετικούς ή ως μοναδικός προωθημένος μαζί με δύο εξτρέμ. Δεν γεννήθηκε επιθετικός, έγινε επιθετικός κι αυτό του δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία, γιατί δούλεψε πολύ και γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι να τα καταφέρει. Και επιπλέον είναι πολύ καλός ως συμπαίκτης. Το επίπεδο και των δύο είναι πολύ καλό».

- Εχει κλείσει ένας κύκλος στη Μπαρτσελόνα;

«Είναι πολύ διακινδυνευμένο να το πει κανείς αυτό. Εγώ δεν το πιστεύω, αν και αυτό πρέπει να αναλυθεί λεπτομερώς και εξ αποστάσεως δεν μπορώ να το κάνω. Είναι προφανές ότι δεν έχει παίξει το ίδιο θεαματικά με πέρσι, λόγω διάφορων συνθηκών. Ακόμη μπορεί να κλείσει μία μεγάλη χρονιά με το νταμπλ».

- Αλλά έχει χάσει δύο τελικούς και στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν έφτασαν στα προημιτελικά.

«Δεν είναι τρομερό να αποκλείεσαι από τη Λίβερπουλ. Πρόβλημα θα ήταν να αποκλειστεί στους ομίλους».

- Θεωρείτε ότι υπάρχει κορεσμός στη Μπαρτσελόνα, όπως είπε ο Σάκι;

«Ο Σάκι το είπε αυτό, γιατί είναι πολύ έξυπνος, εγώ όμως δεν μπορώ να το παρατηρήσω εξ αποστάσεως. Μπορούμε επίσης να υπενθυμίσουμε τους τραυματισμούς. Αν ο Μέσι και ο Ετό είχαν αποθεραπευτεί ένα μήνα νωρίτερα, ίσως η Μπαρτσελόνα να είχε φτάσει στο "Ανφιλντ" με περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης».

- Αυτοκτόνησε ο Ράικαρντ παίζοντας με τρεις αμυντικούς;

«Οχι. Μπορείς να παίξεις με τρεις αμυντικούς ανάλογα με το πώς οργανώνεις την ομάδα, αν βοηθούν όλοι, είναι ένα καλό σύστημα. Δεν πρέπει να βλέπουμε αν είναι τρεις, τέσσερις ή πέντε. Προσωπικά θεωρώ ότι με τέσσερις αμυντικούς καλύπτονται καλύτερα οι χώροι πίσω, με τρεις γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι διατρέχεις περισσότερους κινδύνους, αλλά μπορείς επίσης να έχεις μεγαλύτερο πλεονέκτημα στην επίθεση. Εξαρτάται επίσης από τον αντίπαλο και το γήπεδο. Το
3-4-3 μπορεί να είναι καλό σε ένα παιχνίδι και απίθανο σε ένα άλλο».

- Εσείς πάντα χρησιμοποιείτε το ίδιο σύστημα...

«Ναι, έχω εναλλακτικά σχέδια, αλλά πάντα βασιζόμενα σε μία ζώνη, η οποία για μένα είναι ιδανική».

- Θα αλλάζατε το σύστημα της Μπαρτσελόνα;

«Η Μπαρτσελόνα έχει ένα καλό σύστημα, το οποίο της έχει δώσει καλά αποτελέσματα, με μία μεγάλη ποδοσφαιρική ευστροφία. Κυκλοφορεί καλά τη μπάλα και αμύνεται σωστά στην επίθεση, με τους επιθετικούς της να κλέβουν μπάλες. Σ' αυτό το στοιχείο κάνει τη διαφορά και θεωρώ ότι αυτό είναι το στοιχείο που έχει χάσει τη φετινή σεζόν».

- Τότε, αν όχι εσείς, πιστεύετε ότι κάποιος άλλος προπονητής μπορεί να αλλάξει το στιλ που έχει υιοθετήσει η Μπαρτσελόνα τις τελευταίες δύο δεκαετίες;

«Μόνο αν φτάσει η στιγμή να μείνει χωρίς αυτού του τύπου τους παίκτες που χαρακτηρίζουν την Μπαρτσελόνα, τους παίκτες που παίζουν στα πλάγια κι έχουν μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και τους ποδοσφαιριστές της μεσαίας γραμμής που κυκλοφορούν τη μπάλα με ταλέντο και ταχύτητα. Τη μέρα που δεν θα υπάρχουν αυτοί, θα πρέπει να αναζητηθεί άλλη φόρμουλα».

Λευτέρης Καραγιάννης