Ματσούκας: «Μεγάλη βοήθεια για μένα οι έμπειροι συμπαίκτες μου»

Ο Λευτέρης Ματσούκας γνωρίζει αρκετά καλά τα αποδυτήρια του Ρέντη, μια και βρίσκεται χρόνια τώρα στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού. Εδώ και αρκετό καιρό ο νεαρός επιθετικός δούλευε καθημερινά πολύ σκληρά, με ένα και μοναδικό στόχο: Να του δοθεί μια ευκαιρία να καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα των «ερυθρολεύκων». Συχνά πυκνά ακούγονταν κολακευτικά σχόλια για την αξία του, αλλά μέχρι εκεί. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε φέτος για τον 17χρονο ποδοσφαιριστή, όταν ο Τάκης Λεμονής αποφάσισε να τον πάρει στο Ζέεφελντ για το βασικό στάδιο προετοιμασίας του Ολυμπιακού. Ο Ματσούκας έσκυψε το κεφάλι στην προετοιμασία και έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, ενώ άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στις πρώτες φιλικές αναμετρήσεις της ομάδας του. Στη χθεσινή (26/7) του συνέντευξη αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, ότι είναι φανατικός οπαδός της ομάδας του Πειραιά, ενώ μίλησε και για τις εντυπώσεις του από τους διάσημους συμπαίκτες του και την πρώτη του καλοκαιρινή προετοιμασία με την ομάδα.

Αναλυτικά η συνέντευξη του νεαρού άσου του Ολυμπιακού:

• Λευτέρη, πρώτη προετοιμασία σου με τον Ολυμπιακό. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα; Δύσκολα;

«Οι πρώτες πέντε-έξι ημέρες είχαν άγχος, αλλά το κλίμα είναι πάρα πολύ φιλικό, μας μιλάνε όλοι σαν να ήμασταν χρόνια στην ομάδα. Ένιωσα πως ανέβηκα από τη δεύτερη ομάδα στην πρώτη, δεν ένιωσα σαν να πηγαίνω σε μια ομάδα ξένη. Συνέχισα να φοράω την ίδια φανέλα. Είναι ωραίο αυτό το συναίσθημα».

• Πού οφείλεται το γεγονός ότι αυτό δεν το κατάφεραν πολλά παιδιά;

«Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω τον λόγο. Σίγουρα θα υπήρχαν κι άλλοι παίκτες. Δεν είμαι μόνο εγώ, ο Μενδρινός, ο Παπαδόπουλος και ο Φακίνος».

• Πόσο ζήλεψες εσύ και τα παιδιά της γενιάς σου το παράδειγμα του Νίνη;

«Πριν από δύο χρόνια, όταν είχε έρθει ο Φακίνος στον Ολυμπιακό και είχε γίνει ντόρος γύρω από το όνομά του, δεν είχα ζηλέψει, διότι τον ήξερα. Απλώς αισθανόμουν αδικία –σε εισαγωγικά–, διότι ήμασταν τόσα παιδιά που περιμέναμε. Φοβήθηκα μη χαθώ, αλλά τώρα είναι όλα καλά. Για τον Σωτήρη (σ.σ. Νίνη) έγιναν όλα απότομα, έπαιζε και σε άλλη ομάδα, έπεσαν όλα τα φλας πάνω του».

• Δεν απογοητεύεσαι εύκολα, πάντως…

«Όχι, δεν απογοητεύομαι. Δεν περιμένω να παίξω με τη μία επειδή έπαιξε ο Νίνης. Υπάρχουν τόσα μεγάλα ονόματα, ο Νέρι (σ.σ. Καστίγιο), ο Μιχάλης (σ.σ. Κωνσταντίνου), θα το θεωρήσω λογικό να περιμένω».

Το πρώτο του γκολ με τα «ερυθρόλευκα»…

• Πώς ένιωσες στο φιλικό με την Πλζεν, στο οποίο πέτυχες το πρώτο σου γκολ;

«Εκείνη η στιγμή ήταν περίεργη. Μόλις έβλεπα την μπάλα να πηγαίνει στα δίχτυα ένιωθα όπως όταν σκόραρα με τους ερασιτέχνες. Όταν έφτασα στη σέντρα, ύστερα από λίγο, σκέφτηκα και είπα: "Όπα, τι έκανα εδώ πέρα;". Στην ηλικία μας είναι σημαντική και η ψυχολογία, άρα με βοήθησε αυτό το γκολ».

• Στη δεύτερη φάση τσαντίστηκες, σε αυτό που σου έβγαλε ο τερματοφύλακας;

«Περίμενα το γκολ, πίστευα ότι θα μπει, θεωρώ ότι πλάσαρα όμορφα, αλλά…».

Το χαμένο στοίχημα με τον Ραούλ Μπράβο

• Σε παλιότερες φωτογραφίες σε είχαμε συνηθίσει με πολλά μαλλιά. Ισχύει τελικά ότι έχασες στοίχημα από τον Ραούλ Μπράβο;

«Ναι. Ήμασταν ένα απόγευμα στο δωμάτιο μαζί με τον Φακίνο και είχα την εντύπωση ότι είχε παίξει μαζί με τον Αρουαμπαρένα. Δεν ήξερα ότι έχει βγει από τις ακαδημίες ο Μπράβο, δεν το ήξερα, νόμιζα πως ήταν στην Ταραγόνα. Αυτός με τσάντιζε, μου έλεγε "μπορεί να έχουμε παίξει, μπορεί και όχι". Βάλαμε το στοίχημα και το τίμημα ήταν τα μαλλιά...».

• Για τα οποία θα έπεσε και… χέρι από την Αθήνα.

«Ναι, από την Αθήνα έπεσε χέρι. Τηλεφωνικά…».

• Τι στοίχημα θα έβαζες αν έλεγες ότι έως το τέλος του πρωταθλήματος θα παίξεις και θα βάλεις και γκολ;

«Θα ξύριζα τα μαλλιά μου, αλλά αυτό το έκανα. Ίσως να τα αφήσω μακριά, ξέρω κι εγώ;».

«Με βοηθάνε πολύ οι πιο έμπειροι συμπαίκτες μου»

• Είναι τελικά τόσο απλός ο Ραούλ Μπράβο; Μην ξεχνάς πως είναι ένας παίκτης που έρχεται από τη Ρεάλ Μαδρίτης στον Ολυμπιακό και είναι δίπλα στα νέα παιδιά.

«Ναι, έκανε εντύπωση και σε εμένα αυτό. Είναι πάρα πολύ απλός, μου κάνει εντύπωση πραγματικά, όπως και πέρυσι με τον Ριβάλντο. Και αυτός ήταν πολύ απλός. Παίκτες σταρ και να είναι πάρα πολύ απλοί. Δεν μας υποτιμούν, ασχολούνται μαζί μας, μας συμβουλεύουν, μας ενθαρρύνουν, μας βοηθούν στην προπόνηση. Υπάρχει πολύ καλό κλίμα, όλα είναι μια χαρά. Όπως συνέβη και με τον Πατσατζόγλου, μου μίλαγε πέντε λεπτά πριν αρχίσει το τελευταίο φιλικό. Μου έλεγε "και να κάνεις λάθος, δεν θα γίνει τίποτα". Αυτό είναι πολύ καλό».

• Είχες φανταστεί ποτέ ότι έστω και σε προπόνηση θα μπορούσες να παίξεις μαζί με τον Κοβάσεβιτς;

«Όχι, δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Πριν από τρία χρόνια έβλεπα τον Ριβάλντο στο Μουντιάλ, να παίζει με Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, να γίνεται τόσος ντόρος, και σκεφτόμουν πως τέτοιους παίκτες ίσως δεν τους δω ποτέ από κοντά, ίσως μόνο από την τηλεόραση. Καμία φορά, όμως, η τύχη τα φέρνει έτσι που μπορεί να είσαι και στο ίδιο δωμάτιο μαζί τους».

• Ποιους παίκτες είχες αφίσα στο δωμάτιό σου;

«Τον Ζιοβάνι και τον Ζάχοβιτς παλιά».

• Σε παιχνίδια του Ολυμπιακού ως φίλαθλος πήγαινες; Αν ναι, θυμάσαι κάποιο;

«Ναι, πάντα. Θυμάμαι αυτό με τον Παναθηναϊκό, τότε που με το φάουλ του Ριβάλντο στον Χαλκιά νικήσαμε 1-0. Ήμουν μέσα στην 7 τότε. Το θυμάμαι καλά αυτό. Δεν μπήκα από την είσοδο με τις ακαδημίες, είχα πληρώσει εισιτήριο».

«Yστερώ σε τεχνική κατάρτιση»

• Την Εθνική Νέων πώς τη βλέπεις;

«Με τα περισσότερα παιδιά έχω παίξει μαζί. Είμαι σημαντική η επιτυχία τους, θυμίζει πολύ το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Έχουν νικήσει μεγάλες ομάδες και μακάρι να το κατακτήσουν, τους το εύχομαι».

• Αυτή η νέα φουρνιά έχει τελικά τόσο ταλέντο;

«Ναι, πιστεύω πως ναι. Ποτέ τόσα παιδιά δεν είχαν παίξει στην Α' Εθνική. Ο Παπασταθόπουλος, ο Πλιάτσικας, ο Νίνης, ο Ιωαννίδης, ο Παπαδόπουλος, δεν έχει ξαναγίνει αυτό».

• Από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού ξεχωρίζεις κάποιον;

«Ο Άρης Λώττας, ο Δημήτρης Θανόπουλος, ο Νίκος Γκεμίσης, είναι καλοί παίκτες».

• Αν είχες ένα «εισιτήριο» για την πρώτη ομάδα, ποιον θα έπαιρνες;

«Τον Νίκο Γκεμίση πιστεύω. Τον Βασίλη Λαμπρόπουλο ίσως».

• Πού θεωρείς ότι χρειάζεσαι βελτίωση;

«Εγώ πιστεύω ότι υστερώ στην τεχνική κατάρτιση, στην επαφή με την μπάλα. Μου το είπε και ο κ. Ίβιτς αυτό και ο κ. Λεμονής. Όταν ακούς παίκτες όπως ο Κοβάσεβιτς και ο Κωνσταντίνου να λένε "όσο ζω μαθαίνω", τότε τι να πω εγώ, ότι είμαι έτοιμος;».