Ατρόμητος: Η αισιοδοξία μετά το 2ο ημίχρονο με Παναιτωλικό και τα... λίγα λόγια και καλά του Ίλιτς

Την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα σημείωσε το περασμένο Σάββατο (28/10) ο Ατρόμητος, ο οποίος… επιτέλους έσπασε το ρόδι για τη φετινή σεζόν. Νίκη (3-2) κόντρα στον Παναιτωλικό, στο ντεμπούτο του Σάσα Ίλιτς στον πάγκο των «κυανόλευκων».

Σ' ένα παιχνίδι που αφήνει παρακαταθήκη και για το μέλλον. Δεν είναι φυσικά μόνο οι τρεις πόντοι. Έχουν κι αυτοί τη σημασία τους. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο της σεζόν, η ανάγκη ήταν περισσότερο ψυχολογική παρά βαθμολογική. Πόσω μάλλον όταν η νίκη έρχεται με ανατροπή (αρχικά) και εν συνεχεία με γκολ στις καθυστερήσεις.

Μια παρακαταθήκη, η οποία προέκυψε και από το… τρίτο ημίχρονο, από τα όσα ακούσαμε από τον νέο τεχνικό του Ατρομήτου. Ο 45χρονος Σέρβος φάνηκε να στέκεται περισσότερο στα κακά διαστήματα της ομάδας του, παρά στα καλά της. Θα τον κατηγορούσε κανείς εάν έκανε το αντίθετο; Μάλλον όχι. Νίκη στο ντεμπούτο του ήταν αυτή και μάλιστα με κατάθεση ψυχής.

Παρόλα αυτά, ο Ίλιτς έδειξε τον… δρόμο για τη συνέχεια ή καλύτερα τον τρόπο σκέψης του: Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Από τις λέξεις/φράσεις που επανέλαβε δύο και τρεις φορές. Ποιες ήταν οι άλλες; Ότι κοιτάει παιχνίδι το παιχνίδι (άρα δεν θέλει και να προτρέχει, πχ. μετά από μία νίκη), ότι το σύνολό του έχει πολλή ποιότητα και πως πιστεύει σ' αυτή και ότι στον επόμενο αγώνα -εν προκειμένω με τον Άρη στο «Κλ. Βικελίδης» την Κυριακή (5/11, 20:15)- η ομάδα του θα εμφανιστεί ακόμα καλύτερη.



Η αλήθεια είναι ότι δεν έμεινε ικανοποιημένος σε σημαντικά κομμάτια του αγώνα με τους Αγρινιώτες. Ιδίως στο πρώτο ημίχρονο, όπου το σύνολό του ψαχνόταν. Πολλά τα παράπονά του σε τακτικό επίπεδο: Στις μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές, στις ελάχιστες κινήσεις στους χώρους, στις δεύτερες μπαλιές που χάνονταν. Σημαντική παράμετρος, φυσικά, ότι ήταν και τα πρώτα του αγωνιστικά λεπτά στον πάγκο της. Όσο… ώθηση και να δίνει συνήθως μια αλλαγή στον πάγκο (μετά από κακό ξεκίνημα), είναι λογικό να μην υπάρχουν στην αρχή οι κατάλληλοι αυτοματισμοί.

Στο δεύτερο βελτιώθηκε η κατάσταση για τον Ατρόμητο. Πίεσε αποτελεσματικότερα, οδηγούμενος σε ανακτήσεις της μπάλας και σε γρήγορες μεταβάσεις, ενώ δημιούργησε και πολλές ευκαιρίες. Συνολικά, ο Ίλιτς έδωσε μια πρώτη γεύση για αγωνιστικά στοιχεία που θέλει να έχει το σύνολό του: Πρέσινγκ, παιχνίδι από τα άκρα (με το κάθετο να το προσφέρει κυρίως ο Καμαρά με τις καίριες μεταβιβάσεις του) και επιθετικούς προσανατολισμούς.

Το δούλεψε πολύ και εκείνος. Ειδικά η αλλαγή στις πλευρές, φέρνοντας (από το φινάλε του πρώτου μέρους) από δεξιά τον Ρομπάιγ, με τον Γάλλο μεσοεπιθετικό να βάζει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του με δύο τέρματα (το πρώτο γκολάρα).

Ένα δεύτερο ημίχρονο που ανέδειξε ότι το ρόστερ του Ατρομήτου μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα σε σχέση με τα όσα είχε παρουσιάσει μέχρι στιγμής. Εξάλλου, προς το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου έγιναν και σημαντικές (μη προγραμματισμένες) επενδύσεις. Έχει δυνατότητες για κάτι πολύ καλύτερο η ομάδα του Περιστερίου. Βεβαίως, πρώτα πρέπει να διορθώσει και αγωνιστικά ζητήματα, κυρίως τα αμυντικά κενά που πληρώνει.



Ένας προπονητής, ο Ίλιτς, που φαίνεται ότι δεν του πολυαρέσει να ανοίγει τα χαρτιά του (του πήρε 3-4 ερωτήσεις για να αρχίσει να… σπάει και να γίνεται συγκεκριμένος τακτικά). Δεν θέλει να αποκαλύπτεται, πόσω μάλλον να λέει μεγάλα λόγια. Πιστεύει όμως πολύ στην ομάδα του και τη δουλειά του. Φαίνεται ότι έχει υψηλές φιλοδοξίες (όπως και παραστάσεις, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του), κάτι που μέτρησε δεόντως και στην επιλογή των Περιστεριωτών.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν μια πρώτη ανάγνωση. Ωστόσο, η εικόνα του β' μέρους με τον Παναιτωλικό σε συνδυασμό με τη δουλειά που «υπόσχεται» ο Σέρβος τεχνικός, επιτρέπουν στον Ατρόμητο να αισιοδοξούν για τη συνέχεια.