Κοίτα να δεις που ο Γιάννης ήρθε (πάλι) στην Εθνική

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δήλωσε «παρών» στην Εθνική ομάδα και αν είναι γερός θα ηγηθεί της προσπάθειας για επιστροφή της ελληνικής ομάδας στην κορυφογραμμή του διεθνούς στερεώματος μετά από χρόνια.

Κι όμως, αυτή η παρουσία αντιμετωπίστηκε με έκπληξη από πολύ κόσμο, που με περισσή ευκολία προέβαινε σε αβίαστες κρίσεις. «Μπα, μας θυμήθηκε και θα έρθει;», «πώς δεν του το απαγόρευσαν οι Μπακς πάλι;», «μάλλον θέλει να πουλήσει τα παπούτσια του στην Ευρώπη» και άλλα τέτοια πικρόχολα μα παντελώς αβάσιμα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από εκείνους που δήλωναν σίγουροι για την απουσία του. Και που παρότι διαψεύδονται πανηγυρικά από τις εξελίξεις, αντί να λουφάξουν προτιμούν να συνεχίσουν να θρέφονται από κακία, φθόνο και θεωρίες συνωμοσίας.



Η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων-αν δεν ανήκουν σε όσους δυσκολεύονται να χωνέψουν πως ο διασημότερος Έλληνας με παγκόσμια επιρροή είναι ένας μαύρος, γιος προσφύγων από τη Νιγηρία που μεγάλωσε στην Ελλάδα και τη λάτρεψε παρότι εκείνη τον… κυνηγούσε ως λαθραίο μέχρι να γίνει αυτός που έγινε-είναι απλά αδαείς. Γιατί, πολύ απλά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν εγκατέλειψε ποτέ την Εθνική ομάδα. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά τα γεγονότα.

Ήταν παρών στο Ευρωπαϊκό U20 το 2013, λίγες μόνο εβδομάδες αφότου επιτέλους εξασφάλισε χαρτιά που να πιστοποιούν πως είναι Έλληνας και λίγες μέρες πριν επιλεγεί στο ντραφτ που άλλαξε τη ζωή του και τη μοίρα των Μπακς.

Ήταν παρών στο Παγκόσμιο του 2014, όταν βλέποντας τον Νίκο Ζήση να δακρύζει μετά τον αποκλεισμό από τη Σερβία στους «16» δήλωνε «… κατάλαβα τι σημαίνει Εθνική και όποτε με καλεί και είμαι υγιής θα είμαι εκεί».

Ήταν παρών στο Ευρωμπάσκετ του 2015, στο Προολυμπιακό του 2016 και το Παγκόσμιο του 2019, ρισκάροντας λίγους μήνες πριν υπογράψει τα πρώτα δύο τεράστια συμβόλαια της ζωής του, υπομένοντας τρεις μεγάλες απογοητεύσεις αλλά επιμένοντας.

Απουσίασε μόνο το 2017, όταν το λαβωμένο του γόνατο και οι αφόρητες πιέσεις των Μπακς δεν του το επέτρεψαν παρότι ο ίδιος εξάντλησε τις πιθανότητες και αποχαιρετώντας την ομάδα ορκιζόταν πως «… εγώ εδώ θα είμαι για τα επόμενα 15 χρόνια».

Α, απουσίασε και το 2021 από το Προολυμπιακό του Καναδά, όταν κάποιοι απίθανοι είχαν την απαίτηση να παρατήσει τους Μπακς που διεκδικούσαν (και τελικά πήραν) τον τίτλο εν μέσω playoffs.



Οι Μπακς, όπως καμία ομάδα του ΝΒΑ, προφανώς και δεν αφήνει με… χαρά έναν τέτοιο περιουσιακό στοιχείο να βάζει το σώμα του στη φωτιά για διοργανώσεις που για τους Αμερικανούς δεν σημαίνουν τίποτα. Όμως ο Γιάννης έχει το στάτους, λόγω της παρουσίας του που έχει αλλάξει την ιστορία του franchise, να αποφασίζει πλέον για τον εαυτό του. Μα πάνω από όλα έχει την αγάπη για την Ελλάδα και τη θέληση για να προσφέρει, που φυσικά υπερνικά κάθε εμπόδιο.

Ο ίδιος το έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη. «Πήραμε το πρωτάθλημα με τους Μπακς και είδα 200.000 ανθρώπους με χαμόγελα στην παρέλαση. Φαντάζεστε να κάνουμε κάτι σπουδαίο με την Εθνική ομάδα και να δώσουμε χαρά σε 10 εκατομμύρια Έλληνες!», είχε πει θέτοντας μια μεγάλη διάκριση με το εθνόσημο ως τον επόμενο μεγάλο στόχο της καριέρας του. Κι αν δεν τα καταφέρει ούτε φέτος-που το απευχόμαστε-είμαστε βέβαιοι πως δεν θα τα παρατήσει μέχρι να τα καταφέρει. Κι αν δεν τα καταφέρει ποτέ, θα έχει προσπαθήσει και γι’ αυτό δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Εκτός από τους κακοπροαίρετους.

ΥΓ: Τα κομμάτια του παζλ είναι όλα εκεί. Το ρόστερ είναι πληρέστερο από ποτέ, με τον κορυφαίο του κόσμου πιο ώριμο και έτοιμο από ποτέ, πολλούς ακόμη σπουδαίους παίκτες στην κατάλληλη ηλικία, έναν φτασμένο Έλληνα προπονητή πλαισιωμένο εντός κι εκτός παρκέ από εξαιρετικούς συνεργάτες. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και παρότι ο ανταγωνισμός είναι πολύ ισχυρός, με δουλειά και λίγη τύχη το προσεχές Ευρωμπάσκετ μπορεί να βρει και πάλι ψηλά.