Με κάτι σαν deja vu από το… ΟΑΚΑ έμοιαζε η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Κάουνας και μόνο το όνομα, ούτε καν οι εμφανίσεις ή το κατάμεστο γήπεδο, υπήρχαν εκεί για να υπενθυμίζουν πως επρόκειτο για διαφορετικό ματς από τον φετινό «εμφύλιο» με τον Παναθηναϊκό. Ένα σχεδόν τέλεια επιθετικά πρώτο ημίχρονο έκλεισε με «φτωχή» διαφορά και όταν αυτοί με τα πράσινα ανέβασαν την πίεση οι «ερυθρόλευκοι» εμφανίστηκαν πολύ μαλθακοί για να την αντιμετωπίσουν.
Ο Ολυμπιακός έκλεισε το πρώτο ημίχρονο χωρίς λάθος (!), 12 ασίστ και 10/16 τρίποντα. Είχε άριστες αποφάσεις και αποστάσεις στην επίθεση, έτρεξε σε κάθε ευκαιρία, ωστόσο το +8 (40-48), που κι αυτό διαμορφώθηκε με δύο μεγάλα τρίποντα από Παπανικολάου και Στρέλνιεκς στο φινάλε κι αφού η Ζαλγκίρις είχε πλησιάσει στους δύο, ήταν ελάχιστο προβάδισμα βάσει της επιθετικής του εικόνας. Κι αυτό γιατί η άμυνα δεν λειτούργησε το ίδιο αποτελεσματικά. Ασφαλώς οι 40 πόντοι των γηπεδούχων δεν μοιάζει υψηλό νούμερο, αλλά σε ματς που ο αντίπαλός σου δεν κάνει λάθος, δεν δίνει αιφνιδιασμούς ή έξτρα κατοχές ίσως και να είναι τελικά αρκετοί ως… πολλοί.
Στο δεύτερο μέρος ο Ολυμπιακός «μάσησε» από την πίεση της Ζαλγκίρις που έπιασε κόκκινο στην ενέργειά της. Οι παίκτες του Μπλατ συναγωνίστηκαν σε λάθη τις επισκέψεις του (προφανώς λάτρη των «κοντινών») Λαμόνικα στο instant replay, έκαναν 15 σε τρίτη και τέταρτη περίοδο και το ματς «φώναζε» πως γυρίζει πολύ πριν έρθει η προσπέραση στο 30’. Όταν το ματς πήγε στο πάθος και τις επαφές, οι φιλοξενούμενοι αποδείχτηκαν πολύ… δαντελένιοι για να επιβιώσουν. Ο Σπανούλης δέχτηκε πολύ μεγαλύτερη πίεση από όση μπορούσε να διαχειριστεί, τα υπόλοιπα γκαρντ δεν βγήκαν μπροστά, ο Πρίντεζης μετά την εντυπωσιακή του εκκίνηση στο ματς έφθινε και ήταν σταθερά ευάλωτος στην άμυνα, ο Μιλουτίνοφ ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό και παραδόξως οι ΛεΝτέι και Τίμα έμοιαζαν οι πιο ζωηροί, ενώ ο ένας από τους λίγους «σκληρούς», ο Τουπάν, ήταν θεατής στο παλιό του σπίτι.
Ο Ολυμπιακός είναι εμφανές πως-παρά τις ατέλειες και τις ελλείψεις του-προοδεύει. Όμως ταυτόχρονα είναι από τις χειρότερες ομάδες της Ευρωλίγκας στα τρίτα δεκάλεπτα ειδικά και στο δεύτερο ημίχρονο γενικά. Κι επειδή πλέον έχουμε διανύσει 11 αγωνιστικές δεν πρόκειται περί σύμπτωσης. Είναι το σημείο που ο αντίπαλος έρχεται συνήθως από τα αποδυτήρια με αναθεωρημένο πλάνο και πιο αποφασιστικός, την ώρα οι ερυθρόλευκοι δείχνουν σχεδόν μόνιμα απροετοίμαστοι για να ματσάρουν τη δύναμη και να διαχειριστούν την πίεση. Το πρόβλημα ξεκινά, ασφαλώς, από τα γκαρντ που θολώνουν και συνεχίζεται μέχρι το ζωγραφιστό όπου η τροφοδοσία γίνεται σχεδόν ανενόχλητα. Προπονητές σαν τον Γιασικεβίτσιους, που διαβάζουν και χτυπούν αλύπητα το παραμικρό μις ματς, δεν θα έχαναν τέτοια ευκαιρία.
Ασφαλώς δεν μιλάμε για εκτός προγράμματος ήττα, αν και από το Κάουνας έχουν περάσει Ρεάλ, Φενέρ, αλλά και οι Χίμκι, Μπασκόνια και Μπαρτσελόνα. Όμως είναι και μια υπενθύμιση πως παρότι ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις πολύτιμες νίκες, δεν έλυσε όλα του τα προβλήματα. Μία, πιθανώς και δύο, προσθήκες είναι αναγκαίες, ίσως όχι για να έρθει η πρόκριση στα play offs που δύσκολα θα χαθεί και με το υπάρχον ρόστερ, αλλά για να αυξηθούν οι πιθανότητες πλασαρίσματος στο 4-5 και διεκδίκησης με περισσότερες αξιώσεις μιας θέσης στο Final Four.
ΥΓ: Το κοινό της Ζαλγκίρις είναι το πιο μπασκετικό της Ευρώπης μακράν του δευτέρου. Αγαπούν το άθλημα περισσότερο από την ομάδα τους, το κατανοούν απόλυτα και δεν θα ακούσεις ποτέ αποδοκιμασίες για φάσεις λόγω άγνοιας. Απλά respect!
*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
