Τελικά έπραξε καλά ο Παναθηναϊκός που δεν πήρε ψηλό;

Το «παράθυρο» ενίσχυσης στην Ευρωλίγκα έκλεισε οριστικά το απόγευμα της Τετάρτης και πλέον όλες οι ομάδες θα πορευτούν με τους υπάρχοντες παίκτες στις εννιά εναπομείνασες αγωνιστικές της regular season και… όπου τους βγάλει η post season. Ο Παναθηναϊκός AKTOR δεν έκανε την έκπληξη της τελευταίας στιγμής και θα μείνει ως έχει ως το τέλος των ευρωπαϊκών του υποχρεώσεων. Κάπως έτσι μπήκε ένα οριστικό τέλος στα σενάρια περί πιθανής απόκτησης σέντερ, που ούτως ή άλλως είχαν εσχάτως ατονήσει αφού διαφαινόταν η πρόθεση να μην υπάρξει έξτρα προσθήκη ψηλού. Έπραξαν όμως ορθώς οι «πράσινοι»;

Η λογική του Αταμάν

Η απόφαση του Εργκίν Αταμάν βασίζεται σε μια λογική σκέψη: η ομάδα του έχει αποκτήσει μια καλή χημεία, οι ρόλοι είναι πλέον ξεκάθαροι και οποιαδήποτε προσθήκη τη δεδομένη στιγμή θα μπορούσε να προκαλέσει ίσως περισσότερα προβλήματα από όσα θα έλυνε. Επιπλέον η αγορά αυτή την περίοδο δεν βρίθει ακριβώς σίγουρων λύσεων κι αντιθέτως σχεδόν κάθε επιλογή θα συνοδευόταν από μεγάλα ερωτηματικά. Ερωτηματικά που θα είχαν να κάνουν για την επάρκεια ενός παίκτη να σταθεί σε αυτό το επίπεδο και την αγωνιστική του κατάσταση, μέχρι την ικανότητά του να προσαρμοστεί γρήγορα και την διάθεσή του να περιοριστεί σε έναν μικρό ρόλο.



Ο Τούρκος προπονητής, άλλωστε, πορεύεται με ένα συγκεκριμένο γκρουπ παικτών, το ροτέισον που κάνει είναι σφικτό γενικότερα και στην Ευρωλίγκα συχνά… ερμητικά κλειστό και θα ήταν δύσκολο στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που διακυβεύονται τόσα πολλά, να μπει στη διαδικασία πειραμάτων. Συν τοις άλλοις, ο Παναθηναϊκός δεν θα ήθελε ένα «μπάλωμα» για 3-4 μήνες, από τη στιγμή που το καλοκαίρι είναι προφανές πως Λεσόρ και Αντετοκούνμπο θα είναι οι δύο σίγουροι της θέσης «5» για την επόμενη σεζόν και για τον τρίτο (όχι στην ιεραρχία αλλά ποσοτικά) θα πάει για… μεγάλα ψάρια, τύπου Έντι Ταβάρες ή Γιαν Βέσελι.

Τον Λεσόρ και τα μάτια τους

Η απόφαση να μη γίνει μεταγραφή ψηλού ασφαλώς και έχει ρίσκο. Κι αυτό γιατί ο Ματίας Λεσόρ κάνει μεν μια πολύ καλή σεζόν, ωστόσο η αλήθεια είναι πως πίσω του δεν υπάρχει ένα back up αντίστοιχης κλάσης, όπως υπάρχει π.χ. ο Πουαριέ για τον Ταβάρες στη Ρεάλ, ο Ερνανγκόμεθ για τον Βέσελι στην Μπαρτσελόνα, ο Μιλουτίνοφ (ή ο Πετρούσεφ) για τον Φαλ στον Ολυμπιακό, ο Ζαϊτέ (ή ο Χολ) για τον Μοτιεγιούνας στη Μονακό και πάει λέγοντας.



Ο Κώστας Αντετοκούνμπο αναμφίβολα έχει κάνει άλματα προόδου φέτος, ωστόσο στο κακό σενάριο πιθανής απουσίας του Λεσόρ έστω κι από ένα σημαντικό παιχνίδι, υπάρχει αμφιβολία για το αν θα μπορούσε να ανταποκριθεί ως βασικός. Ο δε Όλεκ Μπαλτσερόφσκι δεν έχει κερδίσει τον προπονητή του ούτε για τις υποχρεώσεις του πρωταθλήματος. Επιπροσθέτως η μετάθεση του Ντίνου Μήτογλου στο «5» θα μπορούσε μεν να λειτουργήσει για κάποια λεπτά, ωστόσο θα επρόκειτο για λύση ανάγκης, που ταυτόχρονα θα στερούσε τον συγκεκριμένο παίκτη από το «4», όπου ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ δεν έχει ακόμη σταθερή απόδοση, κυρίως στην επίθεση.

Συνεπώς ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να βάλει σε… γυάλα τον Λεσόρ ελπίζοντας να μην πάθει το παραμικρό για το υπόλοιπο της Ευρωλίγκας. Ο Γάλλος έχει αποδειχτεί (μην τον ματιάσουμε) πολύ ανθεκτικός, αγωνιζόμενος σε όλα τα παιχνίδια της Ευρωλίγκας μέχρι τώρα και για 27:53 κατά μέσο όρο, περισσότερο από κάθε άλλον σέντερ στη διοργάνωση (δεύτερος είναι ο Λοβέρν της Βιλερμπάν με 26:08). Ο Αταμάν προσπαθεί να τον προφυλάσσει στο πρωτάθλημα, όπου έχει αγωνιστεί σε μόλις 10 από τα 17 παιχνίδια με τον χρόνο του να περιορίζεται στα 21,5 λεπτά κατά μέσο. Ωστόσο είναι σαφές πως στο υπόλοιπο της σεζόν θα… τρέμει η ψυχή όλων των Παναθηναϊκών μην πάθει τίποτα ο Λεσόρ και λείψει γιατί από εδώ και στο εξής κάθε παιχνίδι είναι «τελικός» και δεν υπάρχει περιθώριο αντικατάστασης.

Ένα υπολογισμένο ρίσκο και ένα «κενό» στην Ευρωλίγκα

Όπως σχεδόν σε όλα τα πράγματα στη ζωή, δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο. Η απόφαση του Παναθηναϊκού να μην αποκτήσει ψηλό είναι ένα ρίσκο, αλλά προφανώς υπολογισμένο από τους ανθρώπους της ομάδας, που δεν θέλουν να διαταράξουν τη χημεία της σε μια τόσο κρίσιμη καμπή με έναν παίκτη αμφιβόλου ικανότητας να προσφέρει ουσιαστικά στα σίγουρα παραπάνω από εννιά (και πιθανώς μέχρι και... 18) παιχνίδια που απομένουν για την Ευρωλίγκα. Κι επειδή κάθε απόφαση πρέπει να κρίνεται με τα δεδομένα που ισχύουν όταν λαμβάνεται, θα ήταν άδικο να κριθεί ορθή αν ο Παναθηναϊκός κλείσει τη σεζόν πετυχημένα στην Ευρώπη και με τον Λεσόρ υγιή ή αντίστοιχα άστοχη αν-χτυπάμε ξύλο-ο Γάλλος χρειαστεί να λείψει από κάποια κρίσιμα ματς και το κενό του δεν μπορεί να αναπληρωθεί.

Αυτό στο οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι, είναι πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως νόημα στην Ευρωλίγκα να κλείνει το «παράθυρο» ενίσχυσης των ομάδων στις 7 Φεβρουαρίου. Με το πρόγραμμα περισσότερο από ποτέ άλλοτε εξαντλητικό, την καταπόνηση των παικτών εμφανή και τους τραυματισμούς να πλήττουν όλες τις ομάδες ανεξαιρέτως, είναι εντελώς παράλογο να μην δίνεται η δυνατότητα στις ομάδες να καλύψουν κάποια κενά μέχρι τουλάχιστον τον Απρίλιο.