Σαντ-Ρος: Ένα διαφορετικό προφίλ του νέου παίκτη του Παναθηναϊκού

Ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος είναι εδώ και λίγες ημέρες το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού. Του ήρθαν όλα όπως ήθελε στη ζωή; Πως πέρασε τα παιδικά του χρόνια; Ποιες ήταν οι αγαπημένες του συνήθειες;

Τα πρώτα χρόνια και μία αγάπη

Ο μέχρι πρότινος παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1991, στην Κούβα. Από πολύ μικρός λάτρευε τις φωνές. Τις φωνές γύρω από τα οικογενειακά τραπέζια (αντίστοιχα με αυτά στην Ελλάδα), που δεν προλάβαινε να φάει στο τέλος, γιατί πολύ απλά από τις κουβέντες του κοβόταν η όρεξη.



Μεγάλωσε σ’ ένα πολύ οικογενειακό, με όλη τη σημασία της λέξης, κλίμα-περιβάλλον, αφού η μητέρα του και δη η γιαγιά του, ήταν πάντα στο πλευρό του. Πάντα εκεί για να τον συμβουλεύουν ή και ακόμη να τον μαλώνουν, όταν έπρεπε.

Την γιαγιά του όμως, την αγαπούσε και για ακόμη έναν λόγο. Ήξερε να μαγειρεύει υπέροχα. Ανυπομονούσε να μπει στο σπίτι από το σχολείο και να πάει να δει τι καλό έχει για φαγητό. Καμιά φορά το καταλάβαινε μόνο απ’ τις μυρωδιές.

Όπως λένε, το σκυλί και το παιδί, όπως το μάθεις. Όταν από μικρή κιόλας ηλικία είχε ήδη μάθει το «γιαγιαδίστικο», καλό φαγητό, πως να μην το λατρέψει και να μην έχει μαγειρικές ανησυχίες; Ο ίδιος είχε ως χόμπι την μαγειρική και μάλιστα είχε αποφασίσει να ασχοληθεί κι με αυτό, πηγαίνοντας στην Ιταλία για σπουδές.

Η αλλαγή πλεύσης και το «for the love of the game»
Ο νεαρός Χάουαρντ ζούσε στην Κούβα, εκεί γεννήθηκε εκεί μεγάλωσε. Έζησε κακές αλλά και δύσκολες στιγμές. Αδιέξοδο του; Το μπέιζμπολ. Αυτό εξάλλου ήταν και το πρώτο του άθλημα. Το πρώτο αλλά όχι και το τελευταίο, αφού σε αυτό συνέβαλαν ν οι γονείς του.



Όταν πήρε την απόφαση να μεταβεί στην Ιταλία για σπουδές στη μαγειρική, ένιωθε πως άλλαζε η ζωή του. Ήταν μόλις 15 ετών.

Η μαγειρική όμως δεν θα ήταν ο λόγος, αφού τον ρόλο αυτό τον κατέκτησε το μπάσκετ.

Στην Ιταλία, προσπαθώντας να βρει τα πατήματά του, άρχισε να πηγαίνει απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες σε γηπεδάκια 3on3 και να αρχίζει να παίζει μπάσκετ.

Κάπου εκεί, όλο αυτό έγινε συνήθεια. Μια αγαπημένη συνήθεια που τον έκανε να αφήσει το χρυσό σκούφο, που ίσως θα έπαιρνε μετά από χρόνια, για να πιάσει την πορτοκαλί «θεά» και να πορευτεί μαζί της.

Κάπου εκεί ξεκίνησε το ταξίδι του. Ένα ταξίδι με σταθμό για ακόμη μια φορά την Ελλάδα, το ίδιο γήπεδο, αλλά άλλη ομάδα.