Η ιστορία του είναι συγκινητική και μπορεί να εμπνεύσει πολλούς.
Είναι το παράδειγμα κάθε ανθρώπου, που καταφέρνει να ξεπεράσει κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται και οποιοδήποτε «πρόβλημα» έχει το έκανε στην άκρη. Ο ορισμός της φράσης, πίστευε στον εαυτό σου!
Η εγκεφαλική παράλυση που είχε εκ γενετής τού στέρησε το δικαίωμα να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του: να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής! Κατάφερε, βέβαια, να παίξει ποδόσφαιρο, να συμμετάσχει στην εθνική ομάδα της Βρετανίας και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και να μπει στο Hall Of Fame.
Ο Μάρτιν Σίνκλερ, αδερφός του Σκοτ που έκανε καριέρα στα αγγλικά γήπεδα και συνεχίζει να αγωνίζεται με τη φανέλα της Πρέστον, μιλάει στο sportfm.gr και στον Γιώργο Τσανάκα σε μία διαφορετική συνέντευξη, συγκινώντας με τα λόγια του.
Γεννημένος τη δεκαετία του ‘80 και με τον κόσμο να μην γνωρίζει πράγματα για την αναπηρία του, δεν είχε προβλήματα με την συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά κυρίως εκμάθησης στο σχολείο. Το ξεπερνούσε, όμως, κλωτσώντας το... τόπι.
«Οι άνθρωποι πίσω στο '80 δεν ήξεραν τι είναι μια αναπηρία, ούτε γνώριζαν τι είναι η εγκεφαλική παράλυση που είχα και αυτό διότι ο κόσμος δεν ήταν ενημερωμένος για αυτό το θέμα. Η αντίληψη ήταν ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ο κόσμος δεν είχε αρκετή γνώση και κουράγιο για να μάθει, γιατί φοβούνται κάθε τι διαφορετικό. Δυσκολεύτηκα στο γυμνάσιο, γιατί οι καθηγητές είχαν έναν τρόπο μάθησης και εγώ δεν μπορούσα να αντιληφθώ αυτόν τον τρόπο. Δεν κατηγορώ τους καθηγητές γιατί αυτή ήταν η κοινωνία τη δεκαετία του '80. Τα αθλήματα και το ποδόσφαιρο ήταν η "προστασία" μου όταν δεν τα κατάφερνα στο σχολείο, καθώς όταν γύριζα από εκεί κλωτσούσα μια μπάλα, είτε ήμουν καλός είτε όχι. Πάντως, κανείς δεν κατέκρινε την αναπηρία μου», ανέφερε.
Σαν παιδί, είχε ένα μεγάλο όνειρο: να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Όμως η πάθησή του του το στέρησε: «Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου όταν ήμουν πιο μικρός και βλέποντας τον πατέρα μου να παίζει κάθε Σάββατο, με έκανε να έχω μια φλόγα μέσα μου για να γίνω ποδοσφαιριστης. Όταν μεγάλωσα δεν μπορούσα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής λόγω της αναπηρίας μου, αλλά προσπάθησα να γίνω ο καλύτερος Μάρτιν Σινκλέρ που θα μπορούσα να γίνω», ήταν η αρχική του απάντηση για να συνεχίσει και να δείξει την αισιοδοξία του αλλά και το ότι τίποτα δεν τον βάζει κάτω: «Μια πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει στη ζωή και σου παρουσιάζονται καινούργιες ευκαιρίες».
Ως έφηβος πέρασε δύσκολα χρόνια αφού είχε χτυπήσει στον γοφό του. Αναγκάστηκε να περάσει την πόρτα του χειρουργείου, να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο και να καθίσει σε αναπηρικό καροτσάκι για τρία χρόνια. Πιστεύετε πώς αυτό τον αποθάρρυνε; Αντιθέτως...
«Ναι, μετατοπίστηκε ο γοφός μου και η επιστροφή μου στην κανονικότητα είχε αργή πρόοδο, αλλά αυτό μου έδωσε μεγάλη δύναμη. Η δύναμη δεν έρχεται από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις, αλλά ξεπερνάει τα πράγματα τα οποία θεωρείς αδύνατα. Μπορεί να είμαι αδύναμος στην αριστερή μου μεριά, αλλά έχω κι άλλα σημεία στα οποία είμαι δυνατός. Την οδήγηση, την συγκέντρωση, το πάθος, η συμπεριφορά μου, το να κάνω περισσότερα πράγματα, να είμαι ηθικός, ο χαρακτήρας μου επίσης. Το μυαλό μου είναι η μεγαλύτερη μου δύναμη, που με... ξεβολεύει για να κάνω τα πράγματα τα οποία δεν μπορώ. Η ιστορία μου μπορεί να γίνει έμπνευση για κάποιους, αλλά ο καθένας μπορεί να φτιάξει τη δική του ιστορία. Κάποια κεφάλαια στη ζωή σου μπορεί να είναι δυσκολότερα από κάποια άλλα, ωστόσο αυτές οι δύσκολες ημέρες σου δίνουν εμπειριες και μαθήματα που σε πάνε μπροστά και σε κάνουν έναν δυνατό άνθρωπο», υποστήριξε στο sportfm.gr ο Σίνκλερ.
«Μπορεί η ιστορία μου να εκφράζει πολλούς ανθρώπους, αλλά ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει την δική του ιστορία. Κάποια κεφάλαια στη ζωή σου μπορεί να είναι σκληρότερα από τη ζωή άλλων, αλλά αυτές οι δύσκολες ημέρες θα σου δώσουν εμπειρίες και μαθήματα που θα κουβαλάς μαζί σου και θα σε κάνουν πιο δυνατό σαν άνθρωπο», πρόσθεσε ο Άγγλος Παραολυμπιονίκης.
Ο Μάρτιν Σίνκλερ και ο αδερφός του Σκοτ, κατάφεραν το 2012 να μπουν στο βιβλίο Γκίνες. Έγιναν τα πρώτα αδέρφια που αγωνίστηκαν το ίδιο έτος σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες. Αμφότεροι με την ποδοσφαιρική ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας! Πριν από λίγο καιρό δε, συμπεριλήφθηκε στο Hall Of Fame των ανθρώπων με εγκεφαλική παράλυση. Ένα σπουδαίο επίτευγμα, το οποίο όπως αναφέρει ο ίδιος δεν ήταν το σημαντικότερο της ζωής του: «Η ένταξή μου στην εθνική ομάδας της Βρετανίας για άτομα με εκγεφαλική παράλυση, αλλά και αυτή στο διεθνές ποδοσφαιρικό μουσειο στο hall of fame ναι είναι αρκετά μεγάλα επιτεύγματα για μένα. Ωστόσο τα πιο σημαντικά πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μου ήταν τα παιδιά μου και η οικογένεια μου. Αυτός είναι ένας λόγος που νίκησα στη ζωή. Προσπαθω και σπρώχνω τον εαυτό μου να κάνει καλύτερα πράγματα, έχοντας όνειρα και κίνητρο».
Τα τελευταία χρόνια πέρασε και από τη Σαουθάμπτον. Δούλεψε στο Saints Foundation, ένα διαφορετικό τμήμα που είχαν δημιουργήσει οι Άγιοι με κοινωνικό σκοπό και του ζητήσαμε να μας εξηγήσει λίγο τον δικό του ρόλο αλλά και του Foundation.
«Δεν δουλεύω πλέον στο Saints Foundation αλλά θέλω να τους ευχαριστήσω που μου έδωσαν το σκαλοπάτι για να επιτύχω. Εμαθα πολλά από τον ρόλο που είχα εκεί και βλέποντας ανθρώπους να νοιάζονται να σε κάνουν να χαμογελάσεις. Ήμουν στέλεχος της Saintsability Development. Επέβλεπα την ποδοσφαιρική ακαδημία των Saints για παιδιά με αναπηρίες στο Saints Foundation όπου είχουμε δύο κέντρα ανάπτυξης. Χωριζόταν σε δύο τμήματα ουσιαστικά η δουλειά μας.
Para Talent Hub: Είναι ένα κέντρο για άτομα 7 ως 16 ετών με εγκεφαλική παράλυση, προβλήματα ακοής και προβλήματα όρασης, με σκοπό τα άτομα αυτά να προχωρήσουν στο England Disability Talent Pathway, αλλά επίσης είναι ένα κέντρο ελέγχου για άτομα που θέλουν να συνδεθούν με μια τοπική τους ομάδα. Επιπρόσθετα, φροντίζουμε για την προσωπική εξέλιξη των ατόμων για την οποία παρέχουμε και εργαστήρια που σκοπό έχουν να βοηθήσουν τα άτομα και στην καθημερινή τους ζωή.
Ενήλικες: Κέντρο που αφορά ενήλικα άτομα με οποιεσδήποτε δυσλειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων μαθησιακών δυσκολιών, οι οποίοι μπορούν να πάρουν μέρος και να εκπροσώπησαν το Ίδρυμα Saints σε τουρνουά σε περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Επίσης τα άτομα μπορούν να εγγραφούν σαν εθελοντές του Ιδρύματος Saints ώστε να βελτιώσουν ή να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και εμπειρίες, ενώ ταυτόχρονα αυτό δημιουργεί και προοπτικές για μελλοντική πλήρη ή μερική απασχόληση».
Ο Μάρτιν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ένας άνθρωπος, που δεν λύγισε από τις δυσκολίες του και τις χρησιμοποίησε για να γίνει καλύτερος αντλώντας δύναμη από αυτές. «Είναι καλύτερο οι παίκτες να δείχνουν τις ικανότητές τους, παρά την αναπηρία τους», ήταν μια χαρακτηριστική του ατάκα σε παλαιότερη συνέντευξη.
«Ο καθένας στην κοινωνία μπορεί να κριθεί εάν κάνει κάποιο λάθος. Εδώ κρίνουν τον κόσμο εαν είναι χοντροί ή αδύνατοι, ψηλοί ή κοντοί, τι φυλή είμαστε, σε ποια θρησκεία πιστεύουμε και αν έχουμε κάποια αναπηρία. Όμως ο καθένας είναι ικανός για να πετύχει οτιδήποτε θελήσει, αλλά παίρνει χρόνο για να μάθουμε το πώς θα χρησιμοποιησουμε τις ικανότητές μας για να φτάσουμε στην κορυφή. Τα μαθήματα που έχεις μάθει με την πάροδο του χρόνου είναι που θα φτιάξουν τον χαρακτήρα σου και θα σε κρατήσουν εκεί.
Ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να ανταγωνιστείς είναι ο εαυτός σου. Να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου που ήταν χθες. Ο καθένας έχει 24 ώρες στην ημέρα του. Πρέπει να βρίσκουμε το τι πρέπει να κάνουμε τις επόμενες 24 ώρες της ημέρας για να κάνουμε το επόμενο βήμα και να φτάσουμε πιο κοντά στο όνειρο μας», ολοκλήρωσε ο Μάρτιν Σίνκλερ.
Follow @giorgostsanakas
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
