Νικολαΐδης: «Απωθημένο το χρυσό μετάλλιο…»

Για τον επόμενο στόχο του, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, μίλησε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στη «SportDay». Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης Αθήνας και Πεκίνου θεωρεί πως: «Κανένας δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Τόσο η ήττα όσο κι ένα χρυσό μετάλλιο έρχονται αναπάντεχα. Δεν ρωτούν κανέναν πρωταθλητή. Υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες σ' έναν αγώνα» και αναφέρθηκε στην «πατρική» σχέση με τον προπονητή του, αλλά και στην αγαπημένη του ομάδα, τον Αρη. Ο 29χρονος αθλητής του Τάε Κβο Ντο δήλωσε: «Αντιλαμβάνομαι τη ζωή πολύ απλά, καθημερινά. Αν οι βάσεις από την οικογένειά σου είναι σωστές, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα, ούτε να το πάρεις… πάνω σου».

Αποσπάσματα των δηλώσεων του Νικολαΐδη:

Πόσο εύκολο είναι να κατακτάς δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Ξεκινώ από άλλη αφετηρία. Πολύ δύσκολο είναι να δώσει το "παρών" κάποιος σε δύο διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσει δύο μετάλλια. Ομως με σκληρή δουλειά, μεθοδική προπόνηση και επιμονή τα πάντα γίνονται. Μη φανταστείτε ότι προπονούμαι υπερβολικά. Η καθημερινότητά μου εμπεριέχει 3-5 ώρες προπόνησης. Πλέον δεν πρέπει να διορθώσω την τεχνική μου. Είμαι 29 ετών. Ο,τι έμαθα, έμαθα».

Σε έχει κουράσει ο ελληνικός τρόπος αντιμετώπισης της επιτυχίας και της αποτυχίας;

«Κι εγώ Ελληνας είμαι και λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο. Ενθουσιάζομαι εύκολα και έπειτα από λίγο λυπάμαι για κάτι. Το πρόβλημα δεν είναι στον απλό Ελληνα, αλλά στα ΜΜΕ και σε αυτούς που έχουν την εξουσία. Εκεί πρέπει να κοντρολαριστεί το πράγμα».

Αν κερδίζει κάποιος, όλοι είναι δίπλα του. Αν χάσει, οι πάντες... εξαφανίζονται. Η υποδοχή που σου επιφύλαξαν όλοι μετά το μετάλλιο της Αθήνας το 2004 και του Πεκίνου φέτος ήταν η ίδια με το 2000, όταν έσπασες το πόδι σου και δεν ανέβηκες στο βάθρο των νικητών; Ο αριθμός των «επισήμων» στο αεροδρόμιο ήταν ίδιος;

«Για να είμαστε ειλικρινείς, αν δεν έπαιρνα μετάλλιο στο Πεκίνο θα με αντιμετώπιζαν σαν "περσινά ξινά σταφύλια". Πάντως, εγώ είμαι αρκετά συνειδητοποιημένος και με ενδιαφέρει τι γίνεται μέσα στο σπίτι μου, στην οικογένειά μου. Εξω από αυτά δεν με απασχολεί τι γίνεται. Ομως πρέπει να σχολιάσω και κάτι για να είμαι ειλικρινής. Μετά τον τραυματισμό μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ βρέθηκαν πολλοί άνθρωποι δίπλα μου και μου συμπαραστάθηκαν. Αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα συνέχιζα το τάε κβον ντο και δεν θα έπαιρνα τα δύο Ολυμπιακά μετάλλια».

Φοβάσαι την ήττα ή είσαι υπέρμαχος ότι στον αθλητισμό υπάρχουν οι καλές και οι κακές μέρες;

«Κανένας δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Τόσο η ήττα όσο κι ένα χρυσό μετάλλιο έρχονται αναπάντεχα. Δεν ρωτούν κανέναν πρωταθλητή. Υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες σ' έναν αγώνα. Πάντως, έχω συμβιβαστεί με την ιδέα αυτή και το μόνο που κάνω είναι να προετοιμάζομαι σωστά. Ολα τα υπόλοιπα δεν μπορώ να τα ελέγξω».

Φοβάσαι μήπως το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σου μείνει ως απωθημένο; Και τι σκέφτεσαι να κάνεις γι' αυτό;

«Δεν φοβάμαι μήπως μου γίνει απωθημένο, είναι απωθημένο. Στο μυαλό μου έχω μόνο πώς θα πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και τον τρόπο που θα κερδίσω το χρυσό. Δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο. Να είμαι υγιής και δεν έχω να φοβηθώ τίποτα».

ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ

Σε πείραξε που η χώρα μας διασύρθηκε διεθνώς με τα 15 κρούσματα ντόπινγκ από την ίδια ουσία (M3);

«Σίγουρα όλα αυτά είναι κατακριτέα. Πρέπει όσοι βρεθούν ένοχοι να τιμωρηθούν. Ομως δεν είναι δυνατό να μιλάμε για δυσφήμηση της χώρας, όταν άλλες εθνικές ομάδες είναι πολύ πιο προηγμένες στο ντόπινγκ. Πιστεύω ότι γίναμε το εξιλαστήριο θύμα για τους ξένους. Η ελληνική αποστολή είχε 167 μέλη. Από αυτά ας πούμε ότι 12 βρίσκονται σε ψηλό επίπεδο και ντοπάρονται. Είναι δυνατό να την πληρώσουν τα υπόλοιπα ή άλλα χίλια που προσπάθησαν να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν τα κατάφεραν; Είναι αυτό δίκαιο; Και για να μην αναφερθούμε στα χιλιάδες παιδιά που ονειρεύονται κάποια στιγμή να κάνουν κάτι μεγάλο, παλεύοντας καθημερινά στις προπονήσεις».

Εσύ ως αθλητής υψηλού επιπέδου και με… παλμαρέ αρκετά πλούσιο τι συμβουλεύεις τα νέα παιδιά; Αξίζει τον κόπο να ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό;

«Το μόνο που έχω να τους πω είναι ότι οι γονείς μας έστειλαν τόσο εμένα όσο και τον Ανέστη στο τάε κβον ντο. Ή ήταν τρελοί να μας στείλουν σε χώρο που ντοπάρονται ή όντως γνωρίζουν πως υπάρχει υγιής πρωταθλητισμός και μας οδήγησαν εκεί».

Ορισμένοι λένε ότι χωρίς ντόπινγκ δεν φτάνει κανένας ψηλά. Τι τους απαντάς;

«Δεν μπορώ να αποδείξω ότι δεν είμαι… ελέφαντας. Δυστυχώς… Ασχολούμαι με το συγκεκριμένο άθλημα από τα τρία μου χρόνια και από τα εννέα κάνω πρωταθλητισμό. Δεν ξέρω τίποτα για όλα αυτά».

Τα μέτρα για την καταπολέμηση του ντόπινγκ πώς τα κρίνεις; Θα βοηθήσουν για να «καθαρίσει» ο ελληνικός αθλητισμός ή θα ενισχύσουν τη χρήση αναβολικών ουσιών;

«Πιστεύω ότι οι νομικές κυρώσεις είναι σωστές, όμως η περικοπή των κινήτρων δεν με βρίσκει σύμφωνο».

Πλέον είσαι ένας καταξιωμένος αθλητής, «βολεμένος» για το μέλλον σου. Τι σε κάνει να έχεις «κολλήσει» τόσο πολύ στο τάε κβον ντο;

«Ζω τη χαρά και την ευλογία να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ τόσο πολύ. Μακάρι να συμβαίνει αυτό σε όλους. Για παράδειγμα, περίπου δύο εβδομάδες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και σήμερα (σ.σ.: χθες) θα κάνω προπόνηση με τον αδερφό μου. Το χρειάζομαι, μου έλειψε».

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Τον αδερφό σου, τον Ανέστη, ο οποίος βρίσκεται στα χνάρια σου μετά το χάλκινο ευρωπαϊκό μετάλλιο, τι τον έχεις συμβουλέψει;

«Ο μικρός το έχει μέσα του… Είναι πολύ υπεύθυνος και με σκληρή δουλειά μπορεί να φθάσει αρκετά ψηλά. Γιατί όχι και ψηλότερα από μένα. Εγώ και ο πατέρας μου τον βοηθάμε πολύ. Είναι τυχερός που μας έχει δίπλα του, μέσα στο ίδιο το σπίτι του».

Είστε τυχεροί εσύ και ο αδερφός σου που ο πατέρας σας ήταν παλιός πρωταθλητής και ο πρώτος σας προπονητής;

«Επηρεαστήκαμε πολύ από αυτόν. Μας βοήθησε και συνεχίζει να το πράττει, πάρα πολύ. Μας έδωσε τις βάσεις για να φθάσουμε ψηλά».

Μια και φθάσαμε στο θέμα του προπονητή. Το πανελλήνιο συγκινήθηκε αρκετά από τις φράσεις εμψύχωσης του προπονητή σου, Κώστα Τζιδημόπουλου. Πόσο σε βοήθησε για να φθάσεις στο μετάλλιο;

«Μας συνδέουν πολλά περισσότερα πράγματα από μια ψυχρή σχέση προπονητή και αθλητή. Είναι παιδικός φίλος του πατέρα μου και τον γνωρίζω όσο και τον ίδιο μου τον πατέρα. Εξω από τους αγώνες τον φωνάζω "θείο". Ετσι αισθάνομαι. Είναι δικός μου άνθρωπος. Οι ματιές μας, τα λόγια μας είναι πολύ ξεχωριστά. Νιώθω πολλά γι' αυτόν».

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ

Αν σου γινόταν αύριο μια πρόταση να αναλάβεις μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ Αρης, θα τη δεχόσουν;

«Ο παραγοντικός χώρος δεν μου ταιριάζει, δεν τον ξέρω, αλλά αν πιστεύουν ότι με την εικόνα μου και τις ιδέες μου μπορώ να βοηθήσω, γιατί όχι».

Πώς βλέπεις τη φετινή ομάδα; Μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να μπει… σφήνα στους τρεις μεγάλους της Αθήνας, μετά τον απρόσμενο αποκλεισμό στο ΟΥΕΦΑ;

«Πιστεύω ότι ο αποκλεισμός στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ θα κάνει καλό στην ομάδα. Θα είναι πιο ξεκούραστη στους αγώνες πρωταθλήματος και θα αποδώσει καλύτερο ποδόσφαιρο. Κι αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι έχουμε καλύτερη ομάδα, πιο ποιοτική από πέρυσι, τότε είμαι αισιόδοξος. Επειδή, όμως, έχουν έρθει καινούργιοι παίκτες, χρειάζεται χρόνος για να βρουν τους αυτοματισμούς τους».

Πού ονειρεύεσαι την ομάδα σου;

«Εκεί που την ονειρεύονται όλοι. Πολύ ψηλά, όμως για να μείνει για χρόνια ψηλά χρειάζεται κι ένας μεγάλος οικονομικός παράγοντας».