Αρζουμανίδης: «Τα λίγα δευτερόλεπτα δόξας δεν συγκρίνονται με χρήματα»

Πεπεισμένος για την επιτυχημένη πορεία παρουσιάστηκε ο Γιάννης Αρζουμανίδης, ο οποίος χάρισε στην Ελλάδα το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 120 κιλών στην ελεύθερη πάλη στους 16ους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα. Ο Έλληνας αθλητής παρομοίασε τη νέα γενιά της ελληνικής πάλης, η οποία έφτασε στην κατάκτηση 11 μεταλλίων, σαν ένα κομμάτι μάρμαρο που περιμένει να γίνει άγαλμα.

«Πίστευα ότι μπορούσα να κερδίσω τον Τούρκο αντίπαλό μου στον τελικό, όμως παρά την προσπάθεια που κατέβαλα δεν τα κατάφερα. Είμαι πεπεισμένος ότι με πολύ δουλειά θα φέρω ακόμη καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον. Για την Ελλάδα, την πατρίδα και για όλους τους αθλητές των βαρέων αθλημάτων. Η αμοιβή για όλους εμάς που μοχθούμε για να δούμε την ελληνική σημαία όσο το δυνατόν ψηλότερα στον ιστό, δεν περιορίζεται σε αμοιβές και χρηματικά έπαθλα. Δεν συγκρίνεται με τίποτα η στιγμή που αγωνίζεσαι πάνω στο ταπί. Κι αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα δόξας που αγγίζουμε τον Όλυμπο όταν ανεβαίνουμε στο βάθρο των νικητών, δεν συγκρίνονται με χρήματα», είπε με δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Αρζουμανίδης, το όνομα του οποίου συμπεριλήφθηκε στην ομάδα του τζούντο για την Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα που ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα στη Σερβία.Σχετικά με την ανανέωση που επιχειρείται στην εθνική ομάδα, ο αθλητής του Αριστοτέλη Καλαμαριάς, τόνισε ότι τα πάντα είναι θέμα οικογένεια και η ομάδα έχει πολλές προοπτικές. «Όπως θα έλεγε και ένας παλιός μου φίλος είμαστε σαν ένα κομμάτι μάρμαρο που δεν έχουμε γίνει ακόμη άγαλμα. Όταν θα φύγουν τα κομμάτια, θα αποκαλυφθεί η πραγματική μας ομορφιά, γιατί ακόμη θέλουμε πολύ δουλειά. Το θέμα είναι ότι υπάρχει υλικό, το οποίο όταν θα γίνει οικογένεια θα μπορέσει να διεκδικήσει αυτό που της αναλογεί», τα λόγια του ασημένιου Μεσογειονίκη.

Οι δηλώσεις των υπολοίπων διακριθέντων αθλητών της ελευθέρας πάλης:


ΤΑΣΟΣ ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ (3ος στα 66 κιλά): «Το χάλκινο μετάλλιο δεν ήταν αυτό που περίμενα και γι` αυτό δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος. Οι προπονητές με την κλήρωση που είχα πίστευαν ότι θα πάω αρκετά καλύτερα, αλλά δεν απέδωσα τα αναμενόμενα. Από εδώ και πέρα μας περιμένει σκληρή δουλειά για τις υπόλοιπες διοργανώσεις μέσα στη χρονιά. Η ομάδα έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό και πιστεύω ότι με αρκετή δουλειά και ακόμη περισσότερη θέληση θα έρθουν ακόμη καλύτερες ημέρες για την ελληνική πάλη».

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ (3ος στα 84 κιλά): «Στον αγώνα με τον Τούρκο, που οδηγούσε στον τελικό, έκανα τραγικό λάθος που δεν αντιλήφθηκα τον διαιτητή που μου έδωσε πόντο. Έτσι, στα δευτερόλεπτα που απέμεναν έκανα το μπάσιμο για να μην πάω στο δέσιμο, αφού ήθελα πάση θυσία ένα πόντο. Μου στοίχισε, αφού έμεινα εκτός τελικού. Όμως τα έχει αυτά το άθλημα. Εγώ ήρθα στην Πεσκάρα ως Μεσογειονίκης από την Αλμερία, το 2005, στην κατηγορία όμως των 74 κιλών. Τα 84 κιλά είναι πιο δύσκολη κατηγορία, όμως ετοιμάστηκα καλά, με δυνατές προετοιμασίες και αυτό μου έδινε την αίσθηση ότι θα μπορούσε για δεύτερη σερί διοργάνωση να πάρω το χρυσό μετάλλιο. Όμως δυστυχώς δεν ήρθε. Είμαι χαρούμενος από το χάλκινο, όμως σίγουρα δεν είναι χρυσό. Και εδώ στην Πεσκάρα θα μπορούσα να το κατακτήσω. Τώρα ακολουθούν λίγες ημέρες ξεκούρασης, αφού έχουμε μπροστά μας το Παγκόσμιο, ενώ τολμώ να πω ότι σκέφτομαι από τώρα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου που είναι το όνειρο κάθε αθλητή».

ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΗΣ (3ος στα 96 κιλά): «Η απογοήτευση που πήρα στον αγώνα με τον Σύριο ήταν μεγάλη. Έχασα την ευκαιρία να βρεθώ στον τελικό της κατηγορίας μου. Όμως αυτή είναι η πάλη. Το ευχάριστο ήταν ότι στο ματς με τον Τούρκο, κατάφερα να πάρω τη νίκη και το χάλκινο μετάλλιο. Ο στόχος που ήταν να βρεθώ στο βάθρο των νικητών, επιτεύχθηκε. Το γεγονός ότι κέρδισαν τον Τούρκο στον τελικό των ρεπεσάζ μου πρόσφερε κάποιου είδους εξιλέωση, όμως η πικρία εξακολουθεί και υπάρχει, σκεπτόμενος πάντα ότι θα μπορούσα να φτάσω στην πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο».

Επιμέλεια: Αντιγόνη Ελευσινιώτη