Το δικό της όνειρο δεν έχει ρέκβιεμ

Για τον κόσμο της γυμναστικής, αποτελούσε πάντα ένα… χρονικό παράδοξο. Κάποια που από την αρχή δεν είχε με το μέρος της τις πιθανότητες να επιτύχει.

Τις διέψευσε.

Και αυτό κάνει για μία ακόμη φορά η Καταλίνα Πόνορ.

Της Ρούλας Βλασσοπούλου

Η Ρουμάνα πρωταθλήτρια της γυμναστικής κατέληξε πως… η φυσιολογική ζωή και η «συνταξιοδότηση» από τον πρωταθλητισμό, δεν της ταιριάζουν ιδιαίτερα. Και έπειτα από περίπου οχτώ χρόνια, είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει ξανά στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Για όσους δυσκολεύονται να το πιστέψουν, ας ρίξουν μία ματιά στον άνθρωπο που έχει πίσω της η 25χρονη σήμερα Πόνορ. Η Νάντια Κομανέτσι αποτελεί διαχρονικά έμπνευση για κάθε αθλήτρια της γυμναστικής. Ειδικά για την Πόνορ όμως, ήταν κινητήριος δύναμη για να επιστρέψει.

«Η Καταλίνα συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς γυμναστική. Κάποια στιγμή μου είπε "είναι σαν ναρκωτικό για εμένα, χωρίς αυτό δεν μπορώ"», δήλωσε στο Reuters η Κομανέτσι.

Η αμφισβήτηση με την οποία μπορεί να την αντιμετωπίζουν τώρα, δεν είναι κάτι νέο για την Πόνορ. Αλλωστε, πρόκειται για μία αθλήτρια που την ανακάλυψαν στα 15 της, σε ένα άθλημα που σε εκείνο το σημείο συνήθως ο χρόνος αρχίζει να μετρά αντίστροφα.

Στην αρχή οι αντίπαλές της δεν της έριχναν… δεύτερη ματιά. Ποιος ο λόγος να υπολογίσουν μία αθλήτρια που δεν είχαν συναντήσει στους αγώνες για τις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες. Η Πόνορ τους έδειξε το λόγο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2003, όπου πήρε το αργυρό μετάλλιο στο έδαφος, τη δοκό και το ομαδικό.

Η πραγματική αποθέωση όμως ήταν το ραντεβού της Αθήνας μία χρονιά αργότερα. Για πρώτη φορά έπειτα από το 1988, μία αθλήτρια της γυμναστικής ανέβαινε τρεις φορές στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε μία διοργάνωση Ολυμπιακών αγώνων.

Και μόλις θα περίμενε κανείς η όρεξή της για διάκριση να γίνει πλέον ακόρεστη, η Πόνορ κατέληξε πως είχε… χορτάσει. Το 2005, στα 18 της, οι… κακές γλώσσες έλεγαν πως περισσότερο την ενδιέφερε η νυχτερινή ζωή της Μελβούρνης, παρά ένα μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξαγόταν εκεί. Μία χρονιά αργότερα, ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση.

Η συνέχεια λίγο πολύ αναμενόμενη. Εγινε το αγαπημένο θέμα των εφημερίδων στη Ρουμανία, με σκάνδαλα και φωτογραφήσεις σε παραλίες. Ολα αυτά, έως το 2010. Γιατί τότε κάποια φρόντισε να της… μεταδώσει ξανά το «μικρόβιο». Αφού πέρασε λίγο χρόνο με την Κομανέτσι στις ΗΠΑ και δοκίμασε την προπονητική, διαπίστωσε πως μέσα της άναβε πάλι η φλόγα του πρωταθλητισμού.

Το ερώτημα βέβαια ήταν αν θα μπορούσε να υλοποιήσει την επιθυμία της να επιστρέψει. «Αν το έλεγες σε κάποιον αυτό, ότι θα γυρίσει σε αγώνες έπειτα από τόσα χρόνια, σίγουρα θα απαντούσε πως είναι απίθανο. Στη γυμναστική, ακόμη και ένας μήνας είναι πολύς καιρός», παραδέχεται η Κομανέτσι για την προστατευόμενή της. Αλλά τονίζει, πως το σώμα της Πόνορ την βοήθησε.

«Ηταν τυχερή, δεν ψήλωσε το μεσοδιάστημα. έμεινε αδύνατη, δεν είχε άλλους τραυματισμούς, οπότε αυτό τη βοήθησε να επανέλθει», συμπληρώνει η θρυλική αθλήτρια.

Τα λεγόμενά της δεν είναι στον… αέρα. Τον Μάρτιο η Πόνορ επανεμφανίστηκε, όταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ντόχα παρουσίασε το νέο της πρόγραμμα στο έδαφος υπό τους ήχους του «Ρέκβιεμ ενός ονείρου». Για το δικό της όνειρο, το ρέκβιεμ φαίνεται πως αργεί ακόμη. Τον περασμένο μήνα κατέκτησε τρία μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τα δύο από τα οποία ήταν χρυσά.

Και σύμφωνα με την ειδικό, τελικά αυτή η μακρά αποχή ευνόησε την Πόνορ. «Και εγώ είχα σταματήσει για έξι μήνες έπειτα από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μόντρεαλ. Ηθελα να γίνω ένας φυσιολογικός άνθρωπος, να μεγαλώσω και να ζήσω άλλα πράγματα. Η Καταλίνα όμως κατάλαβε ότι δεν ήταν και κάτι τόσο τρομερό η "φυσιολογική ζωή". Μπορούσε να την κάνει και αργότερα. Επειδή έγιναν όλα αυτά, επέστρεψε σε αυτό που αγαπάει. Αν είχε… κολλήσει στη γυμναστική τότε, τώρα δεν θα ετοιμαζόταν για το Λονδίνο», κατέληξε η Κομανέτσι.