«Αν έχω υποστήριξη, θέλω να πάω στο Ρίο»

Έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, η Βάσω Βουγιούκα εξέφρασε μέσω της Sportday την επιθυμία της να βρεθεί στη Βραζιλία το 2016.

Η Ελληνίδα αθλήτρια τόνισε ωστόσο πως για να συμβεί αυτό δεν χρειάζεται μόνο η δική της δουλειά, αλλά και η υποστήριξη του κράτους.

Ακόμη, η πρωταθλήτρια ξιφασκίας αναφέρθηκε στην ατυχία της όταν αντιμετώπισε την Κορεάτισσα, αλλά και το πώς μυήθηκε στο άθλημα.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στη «Sportday»:

Για την εμπειρία της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες:
«Το κλίμα ήταν φοβερό. Έβλεπες όλο τον κόσμο σε ένα μικρό χωριό. Είμαστε όλοι ίσοι, όλοι ένα για τον ίδιο σκοπό. Έβλεπες από κοντά σπουδαίους αθλητές και το πρώτο πράγμα που σου ερχόταν στο μυαλό ήταν να βγάλεις φωτογραφία μαζί τους. Είδα τον Λε Μπρον Τζέιμς. Αξέχαστες στιγμές. Βγαίναμε έξω, μας πλησίαζε ο κόσμος, βγάζαμε φωτογραφίες και μας ευχόταν καλή επιτυχία.

Για τα μελλοντικά σχέδια της:
«Κοιτάμε μπροστά, είμαστε πιο δυνατοί. Ελπίζω στο Ρίο να φανώ πιο τυχερή. Αν το κράτος με στηρίξει και μου σταθεί θα πάω. Εγώ θέλω να πάω. Παρόλο που έχω την οδοντιατρική, έχω κι άλλα πράγματα να κάνω στη ζωή μου, η ξιφασκία είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Επειδή βλέπω ότι έχω ακόμα δυνατότητες, δεν θέλω να το αφήσω».

Για την άτυχη στιγμή που είχε στον αγώνα της για τους «16»:
«Δεν μπορούσα να ανοίξω καλά- καλά το στόμα μου να μιλήσω με τον προπονητή. Ήταν πολύ δύσκολη φάση. Ήμουν άτυχη γιατί μπορούσα να την κερδίσω την Κορέατισσα (αγώνας που έδινε το «εισιτήριο» για τα ημιτελικά). Ετσι είναι, όμως, ο αθλητισμός».

Για το πως μυήθηκε στη ξιφασκία:
«Στα 12, είχε έρθει στο σχολείο ένας προπονητής και μας έδειξε το άθλημα, μας έκανε και μια επίδειξη την ώρα του διαλείμματος και εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ. Πήγα στο σπίτι και είπα στη μαμά μου ότι θα αρχίσω την ξιφασκία. Με ρώτησε τι ήταν αυτό, μια και δεν γνώριζε, αλλά αποφάσισε να με στείλει κι έτσι άρχισα την ξιφασκία. Από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάστηκα για αυτό και σταμάτησα λίγο αργότερα το μπαλέτο που είχα αρχίσει από τότε που ήμουν έξι χρονών».