«Το είχα… άχτι»

Πλέον, είναι κάτοχος μεταλλίου σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο Βύρωνας Κοκκαλάνης είχε φτάσει στην πηγή αλλά δεν είχε πιει νερό στην αντίστοιχη διοργάνωση της Ισπανίας αλλά τώρα το είχε βάλει στο μάτι γιατί το είχε άχτι όπως είπε χαρακτηριστικά.

Διαβάστε όσα είπε ο Βύρωνας Κοκκαλάνης στην «Sportday»:

Το περίμενες αυτό το μετάλλιο στη Βραζιλία;

«Από το 2005 που μπήκα στην κατηγορία των ανδρών, προσπαθούσα να προχωράω βήμα βήμα. Φέτος ήρθε το αποτέλεσμα που επιθυμούσα, το μετάλλιο δηλαδή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν απόρροια του πολύ καλού προγραμματισμού και της προπόνησης. Πήγα, εξάλλου, στη Βραζιλία περίπου ενάμιση μήνα πριν από τη διοργάνωση για συνηθίσω στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Το είχα... άχτι. Το 2012, μόλις ένας βαθμός μου στέρησε το μετάλλιο».

Με δεδομένο ότι ήταν το πρώτο σου σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, πώς το πανηγύρισες;

«Ένιωσα απερίγραπτη χαρά όχι μόνο την ώρα που ανέβηκα στο βάθρο, αλλά και τη στιγμή που τερμάτισα στην κούρσα μεταλλίων. Μαζί με τον τέταρτο και πέμπτο ήμασταν σε ισοβαθμία και στο... νήμα κρίθηκε το χάλκινο μετάλλιο. Για αυτό και το πανηγύρισα σαν να ήμουν εγώ ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το χάρηκα πολύ περισσότερο από τον πρώτο και τον δεύτερο στο βάθρο».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου από 'δω και πέρα;

«Από τη στιγμή που πρόκειται για μια μετα- ολυμπιακή χρονιά, σχεδόν όλοι οι αθλητές επιλέγουν να πάρουν μέρος στους πιο σημαντικούς αγώνες. Την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου θα διεξαχθεί στη Βρέστη της Γαλλίας. Με δεδομένο ότι τις τρεις προηγούμενες χρονιές κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο, φέτος θα πάω για το χρυσό. Το σίγουρο είναι ότι θα προετοιμαστώ όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται, όπως απαιτούν οι συνθήκες».

Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο μεσολαβούν τρία χρόνια. Σκέφτεσαι παρ' όλα αυτά από τώρα τη διοργάνωση;

«Στόχος μου είναι πρώτα απ' όλα να πάρουμε την πρόκριση ως χώρα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και μετά να είμαι εγώ αυτός που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα. Μέχρι τότε μεσολαβούν τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και τρία Παγκόσμια και προέχουν αυτές οι διοργανώσεις».

Με όλα αυτά τα προβλήματα που βιώνει ο ελληνικός αθλητισμός, σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να σταματήσεις και να ασχοληθείς με κάτι άλλο;

«Το 2010 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για μένα. Βρέθηκα μετέωρος σε ό,τι αφορά στα οικονομικά και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Χάρη στη συμβολή του Πάρη Κασιδόκωστα που είναι λάτρης των θαλάσσιων σπορ και της ιστιοσανίδας που με βοήθησε μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, παρέμεινα στον χώρο».

Έχεις καμία στήριξη οικονομικού χαρακτήρα αυτή την περίοδο;

«Βρισκόμαστε σε αναζήτηση χορηγιών και είμαι αισιόδοξος ότι θα βρούμε μια λύση. Η ομοσπονδία κατάφερε να μου καλύψει μόλις 14 μέρες από τους συνολικά δυο μήνες που έμεινα στη Βραζιλία. Όλα τα υπόλοιπα έξοδα ήταν με δικά μου χρήματα και οικονομίες που είχα κάνει».

Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την ιστιοπλοΐα;

«Αρχικά ήμουν διστακτικός. Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με έπεισε να αρχίσω και σε ηλικία 12 ετών με έγραψε στη σχολή που υπάρχει ακόμη και σήμερα στη Βάρη. Προπονητής μου από την πρώτη στιγμή είναι ο Δημήτρης Πηλιχός. Μέχρι τα 16-17 φοβόμουν πολύ τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Για αυτό και είχα στην αρχή τις αμφιβολίες μου για το αν θα έπρεπε να ασχοληθώ με την ιστιοπλοΐα».

Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη σου συμμετοχή σε αγώνα, αλλά και η πρώτη διάκριση;

«Ο πρώτος μου αγώνας ήταν το 1999 στη Χαλκίδα, ενώ την επόμενη χρονιά πήρα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων που διεξήχθη στην Άνδρο. Αναδείχθηκα δεύτερος και αυτή αποτελεί την πρώτη μου διάκριση».