Έπρεπε να πάρουν Ντόρσεϊ Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός;

Με καθυστέρηση αρκετών μηνών ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έπραξε αυτό που έμοιαζε εξ αρχής η πιο ορθολογική επιλογή για το επαγγελματικό του μέλλον: άφησε στην άκρη τις φρούδες ελπίδες του να μονιμοποιηθεί στο ΝΒΑ και να εξασφαλίσει την περιβόητη σύνταξη και επέστρεψε στην Ευρώπη όπου βάσει των χαρακτηριστικών του μπορεί να έχει μια μακρά και πολύ πιο προσοδοφόρα καριέρα από το να «βολοδέρνει» στις ΗΠΑ μεταξύ G League και δεκαήμερων συμβολαίων ως αναλώσιμος.

Δεν είναι, δα, ντροπή. Πόσοι και πόσοι παίκτες εγκατέλειψαν το όνειρο του ΝΒΑ και «συμβιβάστηκαν» με μια εξαιρετική καριέρα στην Ευρώπη, που τους πρόσφερε σταθερότητα, πολύ καλά χρήματα και τίτλους. Πράγματα, δηλαδή, που δύσκολα θα έβρισκαν επιμένοντας σε έναν ουτοπικό στόχο καριέρας. Από τον Σπανούλη και τον Φώτση, μέχρι τον Ντε Κολό και τον Μπομπουά, τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα με παίκτες που κάθε άλλο παρά… κακόπεσαν όταν επέστρεψαν στην Ευρωλίγκα αφήνοντας στην άκρη το άπιαστο αμερικάνικο όνειρο.



Κι ο Τάιλερ Ντόρσεϊ μπορεί να γίνει ο επόμενος της λίστας. Τα διαπιστευτήριά του κατατέθηκαν στις δύο του σεζόν με τη Μακάμπι, αλλά ακόμη περισσότερο πέρσι με τον Ολυμπιακό και την Εθνική ομάδα, όπου έδειξε ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή ή έστω δεύτερο ή τρίτο «βιολί» μιας διεκδικήτριας ομάδας. Η επιλογή της Φενέρμπαχτσε ήταν η πιο λογική για τον ομογενή σούτινγκ γκαρντ. Πέρα από ένα πολύ μεγάλο, σε διάρκεια και χρήματα, συμβόλαιο, του προσφέρει την ασφάλεια της συνεργασίας με τον Δημήτρη Ιτούδη που γνωρίζει πώς να τον αξιοποιήσει, αλλά και τη δυνατότητα να παίξει σε μια δυνάμει διεκδικήτρια και στο πλευρό γνώριμων προσώπων, όπως ο Νικ Καλάθης και ο Κώστας Αντετοκούνμπο. Όσο για την όποια ανησυχία του μήπως «καπελωθεί» από τον Σκότι Γουίλμπεκιν, όπως συνέβαινε συχνά στη Μακάμπι, η παρουσία του προπονητή εγγυάται πως αυτό δεν θα συμβεί.

Στα 27 του, ο Ντόρσεϊ έχει όλες τις προδιαγραφές για να κυριαρχήσει πλέον στην Ευρωλίγκα και ταυτόχρονα η εγγύτητα στην Ελλάδα, γεωγραφικά και βάσει συνεργατών, θα ωφελήσει και την Εθνική ομάδα. Το μόνο… αρνητικό είναι πως δεν επέστρεψε σε ελληνική ομάδα. Τελικά έπραξαν σωστά που δεν τον απέκτησαν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός; Αν κάτι τέτοιο ήταν αποκλειστικά στο χέρι τους φυσικά...

Ολυμπιακός: Για το μέλλον σίγουρα, τώρα... ρίσκο

Ο Ολυμπιακός ήθελε δεδομένα να κρατήσει τον Τάιλερ Ντόρσεϊ καλοκαίρι, ψάχτηκε για την περίπτωσή του κατά τον Δεκέμβριο, όταν «κόπηκε» από τους Μάβερικς, αλλά δεν ασχολήθηκε περαιτέρω το τελευταίο διάστημα. Όχι γιατί ο παίκτης δεν του… κάνει, αλλά για τον απλούστατο λόγο πως όταν μια ομάδα αποδίδει τόσο καλά, οποιαδήποτε παρέμβαση στο ρόστερ, ακόμη κι αν γίνεται θεωρητικά προς αναβάθμισή του, μπορεί στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο της σεζόν, δηλαδή ενάμιση μήνα πριν τα playoffs, να προκαλέσει περισσότερο αναστάτωση παρά να επιφέρει βελτίωση.



Ασφαλώς και ο Ντόρσεϊ είχε πέρσι μεγαλύτερη προσφορά από ό,τι έχει φέτος ο Κάνααν. Όμως σε αντίθεση με τον δεύτερο, που έχει συμβιβαστεί με τον συμπληρωματικό του ρόλο, δεν απαιτεί μπάλες και αρκείται στον αμυντικό του ρόλο και κάποια μετρημένα σουτ (εκτός από τις σπάνιες βραδιές που είναι on fire, όπως στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό), ο Ντόρσεϊ αξιώνει και δικαιούται μεγαλύτερο ρόλο, περισσότερο χρόνο και παραπάνω κατοχές. Ακόμη και στις κακές βραδιές του πέρσι, που ήταν άστοχος στην επίθεση και απλώς… φιλότιμος στην άμυνα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον κρατούσε στο παρκέ «επιτρέποντάς» του να σουτάρει μέχρι να το… βρει. Κι εκείνος σε αρκετά παιχνίδια που «μπλόκαραν» οι Πειραιώτες, πρόσφερε το στοιχείο του απρόβλεπτου που άλλαζε τις ισορροπίες. Στον φετινό Ολυμπιακό, που ρολάρει άψογα αυτή τη στιγμή, σε άμυνα κι επίθεση, οποιαδήποτε απόκλιση από το πλάνο, Μάρτη μήνα, θα ήταν ένα αχρείαστο ρίσκο για τον προπονητή.

Ασφαλώς, ουδείς υποτιμά την ποιότητα του Ντόρσεϊ. Ακόμη σημαντικότερη από τις αγωνιστικές του αρετές είναι η δυνατότητα που έχει να παίζει ως Έλληνας, χωρίς να καλύπτει θέση ξένου. Με τον Σλούκα και τον Παπανικολάου στα 33 και οδεύοντας στη λήξη των συμβολαίων τους, με τον Βεζένκοφ να διεκδικείται από το ΝΒΑ και τη γενικότερη ένδεια έτοιμων Ελλήνων παικτών υψηλού επιπέδου, ποιος θα γύριζε την πλάτη στον Ντόρσεϊ; Αν η συζήτηση αυτή γινόταν το καλοκαίρι και ο Ντόρσεϊ θα ήταν ακόμη διαθέσιμος, ο Ολυμπιακός αναμφίβολα θα… όφειλε να κινηθεί για την απόκτησή του. Όμως για το γεγονός ότι δεν το έκανε τώρα, υπάρχει ένα ορθολογικό σκεπτικό πίσω από αυτή την απόφαση.

Παναθηναϊκός: Το τελευταίο που λείπει… τώρα

Για τον Παναθηναϊκό που έχει ακόμη λιγότερους Έλληνες παίκτες πρώτης γραμμής συγκριτικά με τον Ολυμπιακό, ένας Ντόρσεϊ δεν αμφιβάλλει κανείς πως θα ήταν πολυτέλεια και θα του επέτρεπε-καλύπτοντας τη θέση «2» με έναν… ομογενή ως γηγενή-να αποσυμφορηθεί στις θέσεις των ξένων όπου αριθμεί εννιά. Όμως τη δεδομένη χρονικά στιγμή, ο διεθνής άσος θα ήταν το τελευταίο που χρειάζονταν οι «πράσινοι».



Όχι, φυσικά, γιατί αμφιβάλλει κανείς για την ποιότητά του, αλλά γιατί αγωνίζεται σε μια θέση στην οποία (σε αντίθεση με όλες τις άλλες) υπάρχει υπερπληθώρα επιλογών. Σκεφτείτε, λοιπόν, δίπλα σε Ματ Τόμας, Μάριους Γκριγκόνις, Ματέους Πονίτκα, Άντριου Άντριους, Παναγιώτη και Γιώργου Καλαϊτζάκη, ακόμη και του Ντουέιν Μπέικον, να πρόσθετε το «τριφύλλι» έναν ακόμη παίκτη που παίζει στις θέσεις «2» (κυρίως) και «3». Θα μιλούσαμε για τον απόλυτο παραλογισμό…

Ενδεχόμενη απόκτησή του το καλοκαίρι, όταν με το νέο προπονητή, τον Πάμπλο Λάσο ή κάποιον άλλο, θα γίνει δεδομένα ξεσκαρτάρισμα, η απόκτηση του Ντόρσεϊ θα έβγαζε περισσότερο νόημα. Άλλωστε με το συμβόλαιο του Γιώργου Παπαγιάννη να λήγει και τις αμφιβολίες για το αν θα συνεχίσει πολύ βάσιμες, ο ελληνικός κορμός κινδυνεύει να αποψιλωθεί από παίκτες πρώτης γραμμής και κάθε βοήθεια θα είναι ευπρόσδεκτη. Ίσως, δε, ένας προπονητής top level σε συνδυασμό με μια προσπάθεια που θα ξεκινούσε από υγιείς βάσεις, να δελέαζε περισσότερο τον 27χρονο άσο, από το να πάει τώρα σε μια ομάδα με υπηρεσιακό προπονητή, «μπουτίκ» από παίκτες στη θέση του, χωρίς φιλοδοξίες στη φετινή Ευρωλίγκα και σε πολύ μειονεκτική θέση απέναντι στην παλιά του ομάδα, τον Ολυμπιακό, εν όψει των τελικών.