Βαρύ, ασήκωτο αλλά και δίκαιο

Πέρυσι ο Παναθηναϊκός «ευτύχησε» να συναντήσει στα προημιτελικά τη «βατή» Λαμποράλ κι έφυγε αποκλεισμένος με το βαρύ 3-0. Φέτος είδε το εκπληκτικό του ντεμαράζ στο φινάλε να του δίνει το πλεονέκτημα έδρας. Νέες ελπίδες επιστροφής στο φάιναλ φορ, νέο στραπάτσο. Πάλι 3-0 αυτή τη φορά με πλεονέκτημα έδρας και με θύτη τη Φενέρ του Ομπράντοβιτς.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Αλήθεια είναι ότι από την εικόνα των δύο πρώτων αγώνων δεν μπορούσαν να εξαχθούν πολλά αισιόδοξα μηνύματα για τον Παναθηναϊκό. Η Φενέρ παρουσιάστηκε έτοιμη σε όλους τους τομείς και αθλητικά και ψυχολογικά και έδειχνε σε κάθε ευκαιρία στον Παναθηναϊκό ότι τον έχει του χεριού της.

Μια ομάδα μέτρια στον δεύτερο γύρο της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκας έγινε ανίκητη γιατί είχε το αντίδοτο σε οτιδήποτε πήγε να δοκιμάσει ο Πασκουάλ. Και δοκίμασε αρκετά πράγματα ο Καταλανός ίσως και πάνω στην απελπισία του. Έβαλε πέντε γρήγορους παίκτες στο παρκέ για να μπορέσει να κάνει αλλαγές σε όλα τα σκριν της Φενέρ. Έπιασε στην άμυνα, δεν μπορούσε όμως να λειτουργήσει στην επίθεση. Ο Τζέιμς σούταρε σαν να έχει το καλάθι καπάκι, ο Σίνγκλετον ίδρωνε για να βρει ένα ανοικτό σουτ, ο Καλάθης γινόταν εύκολα ξανά το «θύμα» της άμυνας των γηπεδούχων.

Με το που μπήκε ο Φελντέιν στη θέση του Νικ ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε καν να κατεβάσει με σύνεση και ηρεμία την μπάλα στο παρκέ, ενώ τα λίγα λεπτά που έμεινε μέσα ο Μπουρούσης η ομάδα του Ζοτς άρχισε να κυκλοφορεί την μπάλα για να αναγκάσει τον ψηλό και μαζί την άμυνα του Παναθηναϊκού να προδοθούν από τα αργά του πόδια.

Σε γενικές γραμμές η εικόνα του Παναθηναϊκού στην άμυνα για 30 περίπου λεπτά δεν ήταν κακή. Ίσα – ίσα που είχε καταφέρει να εξουδετερώσει τον Μπογκντάνοβιτς και να κρατήσει τη Φενέρ χαμηλά στο σκορ. Στην επίθεση, όμως, έπαιζε τα μήλα. Και όταν προσπάθησε ο Πασκουάλ να βρει έναν τρόπο να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο ή να βρει μακρινό σουτ έριξε μέσα και Φώτση και Φελντέιν και Νίκολς και… βοήθησε τη Φενέρ να κάνει ένα τρελό σερί που μετέτρεψε τη νίκη της σε θρίαμβο.

Λέγαμε ότι για να νικήσει ο Παναθηναϊκός τη Φενέρ θα πρέπει να κάνει ένα τέλειο αμυντικά παιχνίδι κι ένα εξαιρετικό επιθετικά. Μετά το τέλος του αγώνα μπορείς να πεις ότι θα είχε ουσιαστικές ελπίδες να μειώσει στη σειρά αν επιθετικά εύρισκε περισσότερες λύσεις και δεν αγχωνόταν σε κάθε κατοχή του να σουτάρει πριν την εκπνοή των 24’’. Γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του ματς η εικόνα αυτή ήταν: το ρολόι έτρεχε και οι «πράσινοι» έμοιαζαν απελπισμένοι και χωρίς μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι θα κάνουν την μπάλα.

Βαρύ, ασήκωτο, απρόσμενο ή οτιδήποτε άλλο βάλεις εμπρός από το φετινό 0-3 με το οποίο αποχαιρετά ο Παναθηναϊκός την Ευρωλίγκα πρέπει να βάλεις και το δίκαιο: η Φενέρ περνά γιατί πολύ απλά παρουσιάστηκε πολύ καλύτερη από τον Παναθηναϊκό τη στιγμή που έπρεπε. Βαθμός ετοιμότητας που σίγουρα οφείλεται στο γεγονός ότι έχει στον πάγκο της τον κορυφαίο προπονητή στην Ευρώπη αλλά και στο ότι η ομάδα δουλεύει με τον ίδιο κορμό αρκετά χρόνια τώρα. Αυτό είναι και το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό. Να μπορέσει όσο πιο σύντομα μπορεί να φτιάξει έναν αγωνιστικό κορμό που θα τον βοηθά να βγάζει τις αρετές των παικτών του στα κρίσιμα παιχνίδια.

Συνοχή, χημεία, ισορροπία. Στοιχεία απαραίτητα για να γράψεις σημαντικές επιτυχίες. Στοιχεία που για να τα βρεις πρέπει να αποφύγεις τα συνεχή… ξηλώματα και τις βίαιες αποφάσεις. Όσο βαρύ και να σου έπεσε το νέο 0-3, όσο δύσκολη και να είναι η συνέχεια.