Χίλιες φορές με Λούντζη

Αν το μπάσκετ διαφέρει σε κάτι βασικό από το ποδόσφαιρο είναι και το ότι είναι δίκαιο σαν άθλημα. Δύσκολα, δηλαδή, η πολύ καλύτερη ομάδα δεν θα πάρει ένα ματς. Να το πούμε κι αλλιώς: σπανιότερα τα μπασκετικά από τα ποδοσφαιρικά θαύματα.

Διότι ένα θαύμα έψαχνε ο Παναθηναϊκός για να νικήσει την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα με την άμυνα που έπαιζε στο ξεκίνημα της αναμέτρησης. Όσο, δηλαδή, υπήρχε ακόμα κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων. Πώς να το κάνουμε; Αν τρως τα καλάθια σαν στραγάλια και προσπαθείς να ματσάρεις τον πληρέστερο και καλύτερο αντίπαλό σου βάζοντας όσα κι αυτός κάποια στιγμή θα γλιστρήσεις και θα κινδυνεύσεις με διασυρμό…

Και το έπαθε αυτό ο Παναθηναϊκός όταν η ΤΣΣΚΑ είδε τους αντιπάλους της χλωμούς, έτρεξε ένα σερί 21-2 και έδωσε τέλος στη σεμνή τελετή από το 20’. Τι περισσότερο έμενε να διεκδικήσει ο Παναθηναϊκός από μια (περισσότερο) αξιοπρεπή ήττα πια; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα…

Βλέπετε, ακόμα και όταν οι «πράσινοι» προσπάθησαν να σφίξουν λίγο την άμυνά τους και να πιέσουν τον αντίπαλο περιορίζοντας τη διαφορά μπήκε μέσα ο Τεόντοσιτς, έβαλε 8 συνεχόμενους πόντους και γιγάντωσε το αίσθημα της απελπισίας στους φιλοξενούμενους.
Αν ο πίνακας έγραψε στο φινάλε 93-66 οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ιτούδης χαλάρωσε τα γκέμια των παικτών του στην τελευταία περίοδο. Άντε και στην αργοπορημένη αφύπνιση του Μαυροκεφαλίδη με τον Γιάνκοβιτς. Διότι ουσιαστικό ματς στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρξε.

Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει πως δεν είχε ενδιαφέρον το δεύτερο 20λεπτο για τον Παναθηναϊκό. Και δεν γίνεται φυσικά η κουβέντα για την προσπάθεια να κατέβει η διαφορά από το -35 στο -27. Όσο για τη συμμετοχή του Μιχάλη Λούντζη για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ρόλο κουμανταδόρου της πράσινης πεντάδας. Να, και κάτι θετικό που μένει στην ομάδα του Ιβάνοβιτς από το τράκο στη Μόσχα: ο Χαραλαμπόπουλος ξεκίνησε στη βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού και στάθηκε αξιοπρεπώς στα καθήκοντά του και ο Λούντζης – που κλείνει τα 17 τον Αύγουστο – όταν μπήκε στο ματς έκανε τον Παναθηναϊκό να παίζει πιο σωστό μπάσκετ. Έστω και αν οι γηπεδούχοι είχαν κατεβάσει ταχύτητα.

Το είπαμε, το λέμε και πιθανότατα θα το ξαναπούμε: οι χρονιές που διανύουμε είναι χρονιές ανασυγκρότησης για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Είναι χρονιές στις οποίες ετοιμάζεται ο κορμός που θα κληθεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον σύλλογο σε λίγα χρόνια από σήμερα.

Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι σημαντικό να βλέπεις τον Λούντζη ξεψάρωτο κόντρα στον Τεόντοσιτς. Να το πούμε διαφορετικά; Σε γεμίζει ελπίδα η εικόνα ενός πιτσιρικά να στέκεται τόσο γερά στα πόδια του ήδη. Και σε τελική ανάλυση… Καλύτερα να βλέπουμε τον Λούντζη και τον Κόνιαρη, τον Χαραλαμπόπουλο και τον Παπαγιάννη ή τον Διαμαντάκο να κοκκινίζουν από ντροπή μετά από ένα λάθος που κάνουν στο παρκέ παρά έτοιμους και έμπειρους παίκτες να χάνουν την μπάλα μέσα από τα χέρια τους χωρίς ουσιαστική πίεση…