Έμελε τελικά το πικρό ποτήρι ο Ολυμπιακός να το πιεί σταγόνα-σταγόνα μέχρι το τέλος. Κάτι το πρόσφατο παρελθόν των μεγάλων ανατροπών, κάτι η εξαιρετική εικόνα κόντρα στην Ρεάλ και η άρνηση της ήττας στο ματς με τον Άρη, είχαν κάνει αρκετούς να πιστέψουν πως θα έρθει το μεγάλο «διπλό» στην Μόσχα, αλλά η Χίμκι, η λάθος προσέγγιση του αγώνα και η ριμάδα η ενέργεια είχαν αντίθετη άποψη. Έξι συνεχόμενες ήττες μακριά από το ΣΕΦ είχαν να κάνουν οι «ερυθρόλευκοι» από τη σεζόν 2004-05 που ήταν μακράν η πιο «μαύρη» της ιστορίας τους από το 1990 και μετά. Για ποια πρόκριση να μιλήσουμε λοιπόν;
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Τα είπε όλα ο Βαγγέλης Μάντζαρης, γνωρίζοντας πως υπάρχει μεν ένα τρελό σενάριο που θέλει τον Ολυμπιακό να προκρίνεται. «Έτσι όπως είμαστε δεν αξίζουμε να περάσουμε και πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι κάτω να διορθωθούμε και να πάρουμε το πρωτάθλημα», ήταν τα λόγια του. Απόδειξη αυτογνωσίας και μεγαλείου μίας ομάδας που το μόνο για το οποίο μπορείς να την κατηγορήσεις, είναι πως δεν έπεσε όπως της άξιζε, με ψηλά το κεφάλι δηλαδή. Μίας ομάδας που ξέρει να ζητάει συγγνώμη και το κάνει, αν και δεν έχει καμία υποχρέωση. Ασφαλώς και η ήττα ήταν βαριά. Η αποτυχία ακόμα μεγαλύτερη, όμως όλοι δικαιούνται να αποτυγχάνουν. Αρκεί να βρίσκουν το τι φταίει και να προχωράνε μπροστά με στόχο το να γίνονται καλύτεροι.
Βλέποντας τα σκυμμένα κεφάλια στα αποδυτήρια, την έλλειψη της παραμικρής διάθεσης στο αεροπλάνο και το αίσθημα ευθύνης ζωγραφισμένο στα πρόσωπα, καταλαβαίνεις πολλά. Ναι καλοί μου φίλοι, εσείς που ισοπεδώνετε και ξεχνάτε με το παραμικρό, πάρτε το χαμπάρι, είναι και οι αθλητές και οι προπονητές ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν και εσάς. Λυγίζουν, στενοχωριούνται και κάποιες φορές δεν τα καταφέρνουν. Γνωρίζω πως το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν είναι αχάριστο. Αναγνωρίζει και εκτιμάει όλα όσα έζησε πρόσφατα. Θαύματα έζησε που με τις συγκεκριμένες συνθήκες δύσκολα βρίσκεις στο παρελθόν. Γνωρίζω πως παρά την απογοήτευση αρκετοί θα πάνε στο ΣΕΦ την Παρασκευή με την ΤΣΣΚΑ για να χειροκροτήσουν. Γνωρίζω πως τα δάκρυα χαράς που τους έχουν προσφέρει αυτοί που τώρα είναι στο… απόσπασμα δεν έχουν καλά-καλά στεγνώσει από τα μάγουλα.
Δυστυχώς όμως, οι μηδενιστές, κρυμμένοι τις περισσότερες φορές πίσω από την ανωνυμία της μάστιγας-επιβολής απόψεων που λέγεται μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο. Κάποιες φορές, στον βωμό της θέλησής τους να αποδείξουν πως είναι δυνατοί και ορίζουν καταστάσεις, επιβάλλουν με τη συμπεριφορά τους αποφάσεις διοικήσεων και παίζουν με την ψυχοσύνθεση παικτών και προπονητών. Και όταν τους ρωτήσεις, «κάτσε ρε μεγάλε, εσύ δεν έχεις αποτύχει ποτέ στη ζωή σου;», η απάντηση είναι… πληρωμένη. «Ναι αλλά εγώ δεν παίρνω τα εκατομμύριά τους». Λες και ο παχυλά αμειβόμενος δεν έχει σάρκα και οστά. Λες και τα κλέβει ή επέβαλε σε κάποιους να του τα δώσει. Αθάνατη Ελλάδα…
Όσοι λοιπόν κρίνουν αυστηρά τον φετινό Ολυμπιακό έχοντας γνώμονα μόνο το πώς θα γίνει καλύτερος και δεν θα επαναλάβει τα φετινά -και όχι μόνο- λάθη του, έχοντας συνυπολογίσει πόσο δύσκολο είναι για μία ομάδα να έχει τόσα πολλά και συνεχιζόμενα προβλήματα μέσα σε μία σεζόν (σ.σ. όπως και τα λάθη έχουν αναλυθεί και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε) καλώς πράττουν. Οι υπόλοιποι που με θράσος και αγνωμοσύνη ζητούν... κεφάλια, καλούν τις διοικήσεις να τα παρατήσουν, μειώνουν ανθρώπινες υποστάσεις, προσφορές μεγάλων αθλητών και δουλειά προπονητών που πονάνε περισσότερο απ’ όλους, καλό θα ήταν αυτή τη φορά να μην εισακουστούν.
Ειδάλλως, ας παραδεχθούμε πως το να αποκλειστείς για πρώτη φορά μετά από δέκα σερί χρονιές από την κορυφαία οκτάδα της Ευρώπης, είναι έγκλημα και ας τους… κρεμάσουμε ομαδικά για να ικανοποιήσουν κάποιοι την… ανθρωποφαγία τους. Ασφαλώς και πειράζει ο αποκλεισμός, ασφαλώς και ΠΡΕΠΕΙ να διορθωθούν πολλά σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά και σε νοοτροπία. Από το πιο πάνω σκαλί της ευθύνης, μέχρι το τελευταίο. Αλλά έχοντας πρώτα ξεχωρίσει τους πραγματικούς από τους άσπονδους φίλους, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν προκαλέσει περισσότερη ζημιά.
Υ.Γ.: Απόψε ο Παναθηναϊκός θα ζήσει μία σπάνια στιγμή, στην βράβευση του Δημήτρη Διαμαντίδη από την Ευρωλίγκα. Το αξίζει αυτό και άλλα τόσα για την τεράστια καριέρα του. Όπως και να την ολοκληρώσει συμμετέχοντας σε ένα ακόμα Final Four.
Υ.Γ.1: Εύχομαι σε λίγα χρόνια να ζήσει και ο Ολυμπιακός ανάλογη στιγμή στην τελευταία σεζόν του δικού του ηγέτη, Βασίλη Σπανούλη. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν κρίμα…
Υ.Γ.2: Ο πόνος στο πέλμα έμοιαζε με εκατοντάδες καρφιά που σε χτυπάνε παράλληλα. Και ο Γιώργος συνέχιζε. Υπόδειγμα αθλητή, επαγγελματία και ψυχής.
Υ.Γ.3: Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του τον βασικό στόχο της χρονιάς. Με το να τον … λιθοβολούν κάποιοι πιστεύουν πως θα τον βοηθήσουν;
Υ.Γ.4: Ο αποκλεισμός είναι δίκαιος και όπως είχα ξαναγράψει ίσως και αναγκαίος για να μην κρυφτούν τα προβλήματα και να βρεθούν οι λύσεις. Ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ…
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
