Έστω και μία μικρή… μυρωδιά να έχεις πάρει από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, όταν μία ώρα πριν το τζάμπολ άκουγες τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε ο Βασίλης Σπανούλης για την παράταση της επανεμφάνισής του και την ομάδα γενικότερα, έψαχνες τρόπο για να ποντάρεις στο «διπλό» μέσα στη Βαλένθια.
Ορθώς θα αναρωτηθείτε, πας καλά; Έχει μείνει στην Αθήνα ο Μάντζαρης, δεν επιστρέφει ο αρχηγός και θα έρθει η νίκη απέναντι στην πρωταθλήτρια Ισπανίας που «διψάει» για νίκη; Ασφαλώς και πάω καλά είναι η απάντηση.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Διότι ένα από τα πολλά θετικά στοιχεία που διακρίνουν αυτή την ομάδα τα τελευταία χρόνια, είναι η προσαρμοστικότητά, η συσπείρωση και η πνευματική ετοιμότητα που δείχνει όταν μαστίζετε από προβλήματα. Σίγουρα δεν γίνεται και δεν της βγαίνει πάντα (βλέπε τελικούς του περυσινού πρωταθλήματος), αλλά κατά κανόνα τον Ολυμπιακό δεν πρέπει να τον φοβάσαι όταν οι αναποδιές έρχονται η μία μετά την άλλη. Και… πέντε να μείνουν θα παλέψουν και δεν αποκλείεται να τα καταφέρουν. Αυτό έκαναν λοιπόν και στην «Φοντέτα». Ήταν προετοιμασμένοι να παίξουν και χωρίς τον αρχηγό, ή να το θέσω καλύτερα, να καλύψουν για ένα ακόμα βράδυ με επιτυχία του «κενό» του.
Οι εκτός έδρας νίκες έγιναν τέσσερις, οι τρεις σε κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες, το ρεκόρ 8-2 και η κορυφή παρέμεινε «ερυθρόλευκη». Για την ώρα, αυτό δε λέει τίποτα, καθώς ακολουθεί πρόγραμμα «φωτιά» και η θέση μπορεί να αλλάξει. Το βέβαιο, είναι πως έχουν μπει οι βάσεις αρχικά για την πρόκριση και υπάρχουν πλέον όλες οι προϋποθέσεις η πρόκριση στο Final Four να κριθεί με πλεονέκτημα έδρας. Αρκεί η ομάδα να συνεχίσει να δουλεύει σωστά και όπως ολόσωστα ευχήθηκε και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, να παίξει κάποια στιγμή και χωρίς απώλειες. Βήμα-βήμα και χωρίς υπερβολικό ενθουσιασμό στις νίκες και μηδενισμό-απογοήτευση στις ήττες όλα θα γίνουν όπως πρέπει και αποδεδειγμένα μπορεί αυτή η ομάδα.
Τώρα αν κάποιοι αναρωτιούνται πως γίνεται και βγαίνει αλώβητη παρά τις κακοτυχίες, η σύγχρονη ιστορία έχει καταγράψει τους λόγους και είναι αδιαμφισβήτητοι. Στην Βαλένθια, έγινε διότι με την εκπληκτική εμφάνιση του Κώστα Παπανικολάου σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ, έπαιζε με… παίκτη παραπάνω (όχι δε μιλάμε για πόλο). Σε βαθμό που θα πρέπει οι άκρως... αντικειμενικές «φωνές» των αντιπάλων που τεχνηέντως κραυγάζουν για διαιτητική εύνοια στην Ευρωλίγκα να νιώθουν δικαιωμένες. Πάμε στα σοβαρά όμως, διότι όλα όσα μας περιγράφουν κάποιοι εντός και εκτός συνόρων, σε βγάζουν από τα ρούχα σου και έχει αρχίσει και το… κρύο.
Ο 27χρονος φόργουορντ, έβαλε όλα τα κρίσιμα σουτ, δημιούργησε, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε κρίσιμες άμυνες και γενικότερα απέδειξε ξανά γιατί δίκαια θεωρείται ο επόμενος ηγέτης της ομάδας όταν θα έρθει η στιγμή της αποχώρησης των Σπανούλη και Πρίντεζη. Από δίπλα του ο τελευταίος που παρότι άστοχος φρόντισε, με ένα μαγικό double double και ρεκόρ καριέρας στα ριμπάουντ, να αποδείξει πως όταν λείπει το alter ego του στο παρκέ παίζει και γι’ αυτόν. Κανείς όμως θεωρώ πως δεν υστέρησε, σε μία ακόμα παράσταση ομαδικής δουλειάς. Για τον Στρέλνιεκς ο,τι και να πει κανείς είναι λίγο, αποτύπωσε άριστα τον σφυγμό στο σημερινό κείμενό του ο Χρήστος Ρομπόλης.
Οι Μακλίν, Τόμπσον και Ρόμπερτς δεν ήταν σούπερ αλλά βοήθησαν, ο Παπαπέτρου με τις άμυνες και την δημιουργία του από το χαμηλό ποστ ήταν κομβικός, ενώ κανείς δε θα πρέπει να υποτιμά όσα έκανε ο Τολιόπουλος μέσα σε επτά λεπτά. Έχω την αίσθηση πως αξίζει με το σπαθί του τα όσα ζει και πλέον δε θα πρέπει να λογίζεται ως νεαρός, αλλά έτοιμος παίκτης Ευρωλίγκας, με συγκεκριμένο, μικρό, αλλά άκρως σημαντικό ρόλο. Το μέλλον του ανήκει.
Δεδομένα ο Ολυμπιακός πήρε το παιχνίδι από την άμυνα, σταματώντας στους 64 πόντους μία ομάδα που πετυχαίνει 81 στην έδρα της, αλλά το άνετο «διπλό» ήρθε κυρίως χάρη στα 17 επιθετικά ριμπάουντ που συνεπάγονται με έξτρα κατοχές-βάλσαμο, την περισσότερη δημιουργία-σε συνδυασμό με την καταστολή της αντίστοιχης του αντιπάλου και το για ένα ακόμα βράδυ εξαιρετικό ποσοστό στο τρίποντο (47%). Όλα τα παραπάνω βέβαια, δεν θα είχαν την ίδια αποτελεσματικότητα, αν για ένα ακόμα παιχνίδι ο προπονητής και οι συνεργάτες του, δεν είναι φτιάξει ένα εξαιρετικό πλάνο, με ακριβείς ρόλους για τον κάθε παίκτη και άρτιο «διάβασμα» των ατού του αντιπάλου. Με βοήθειες στο χαμηλό ποστ, με διαφορετική αντιμετώπιση των σκριν ανάλογα με τον αντίπαλο, με απαντήσεις με με με. Ένα ακόμα ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος είναι γεγονός…
Με πλάνο και… παίκτη παραπάνω λοιπόν και συνεχίζει. Αν μη τι άλλο ο Ολυμπιακός τα έχει πάει περίφημα ως τώρα και με δεδομένο πως έχει αρκετά νέα μέλη στο ρόστερ που μόνο περισσότερα θα δίνουν από εδώ και στο εξής, συν του ότι η… υπομονή του Σπανούλη τελειώνει, σε γεμίζει αισιοδοξία. Αξίζει ένα ασφυκτικά γεμάτο ΣΕΦ την Παρασκευή με την Ρεάλ και με κόσμο που θα μείνει στη θέση του να χειροκροτήσει, ακόμα και αν το ματς… στραβώσει. Δεν ζητάει πολλά…
Υ.Γ. Στα βήματα προόδου το ότι αυτή τη φορά η διαφορά σχετικής ασφάλειας στο τέλος δεν χάθηκε όπως έγινε σε Πόλη και Μιλάνο. Η διαχείριση και η ψυχραιμία στην τελική ευθεία των αγώνων, από τη στιγμή που λείπει ο Σπανούλης, είναι σημαντικότατος παράγοντας επιτυχίας.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
