Το «όπλο» της ΑΕΚ του Αλμέιδα που… κουμπώνει στην αδυναμία του Άγιαξ

Αντίστροφα για τον μεγάλο «τελικό» με τον ιστορικό Άγιαξ μετρά η ΑΕΚ.

Το βράδυ της Πέμπτης (14/12, 22:00) οι νταμπλούχοι Ελλάδος φιλοξενούνται στη «Γιόχαν Κρόιφ Αρίνα». Στόχος τους να διατηρήσουν την 3η θέση, να πάρουν το εισιτήριο για το Europa Conference League και να συνεχίσουν την ευρωπαϊκή τους πορεία και το 2024.

Θα το καταφέρουν εάν δεν ηττηθούν. Βέβαια, η… ματιά και τα λόγια του Ματίας Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου αλλά (κυρίως) και τα πεπραγμένα του Αργεντινού τεχνικού στην 14μηνη παρουσία του στην Ελλάδα προδιαθέτουν για ένα πράγμα: Οι νταμπλούχοι Ελλάδος πήγαν (και) στο Άμστερνταμ για να παίξουν το παιχνίδι τους και να πάρουν το «διπλό»!



Το πώς θα προσπαθήσουν να φτάσουν στο θετικό αποτέλεσμα, το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο «αρχιτέκτονάς» τους.

Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που φαίνεται να… κουμπώνει ιδανικά στις (επιθετικές) ορέξεις του «δικεφάλου». Ένα αγωνιστικό πλεονέκτημα των «κιτρινόμαυρων», το οποίο την ίδια στιγμή αποτελεί μειονέκτημα του αντιπάλου τους.

Δεν συνιστά, βέβαια, το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να πιαστεί στη συζήτηση, από τη στιγμή δε που η ΑΕΚ είναι πολύ πιθανό -βάσει και της ανάγκης του Άγιαξ- να βρει κενούς χώρους διαθέσιμους...

Πρέσινγκ, ανάκτηση και άμεση εκδήλωση επίθεσης!

Το μαρτυρά ο μεσότιτλος, αλλά ας το εξηγήσουμε και με παραδείγματα.

Διότι παίρνοντας κανείς τις τελευταίες ευρωπαϊκές αναμετρήσεις των δύο ομάδων, γίνεται εύκολα αντιληπτό. Το πώς δηλαδή ο Άγιαξ «δίνει» μεγάλες ευκαιρίες στον αντίπαλο και την ίδια στιγμή η ΑΕΚ δημιουργεί τέτοιες για τον εαυτό της ύστερα από πίεση, ανάκτηση της μπάλας και άμεση επίθεση.

Μάλιστα, σε όλα τα παραδείγματα που ακολουθούν -από το Μαρσέιγ-Άγιαξ, το ΑΕΚ-Μπράιτον αλλά και τη συνάντηση των δύο ομάδων στη Νέα Φιλαδέλφεια- οι χώροι του κλεψίματος ήταν πάνω-κάτω οι ίδιοι: Στο όριο του κεντρικού και επιθετικού (αμυντικού για τον Άγιαξ) τρίτου.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε δύο ενδεικτικές φάσεις από τα τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια των ΑΕΚ και Άγιαξ, αρχίζοντας από τις περιπτώσεις που αφορούν τον αντίπαλο του «δικεφάλου».

1η φάση, Μαρσέιγ-Άγιαξ: Μεγάλη ευκαιρία για του Μασσαλούς με τον Ομπαμεγιάνγκ μόλις στα 41''



2η φάση, Μαρσέιγ-Άγιαξ: Κερδισμένο πέναλτι για τους γηπεδούχους στο 7'



Και οι δύο φάσεις βγήκαν από κλέψιμο της Μαρσέιγ στο ύψος του ημικυκλίου στο κέντρο.



3η φάση, ΑΕΚ-Μπράιτον: Ευκαιρία με Τσούμπερ στο 30' ύστερα από κλέψιμο του Μάνταλου





4η φάση, ΑΕΚ-Μπράιτον: Δοκάρι με Τσούμπερ στο 44', στιγμή που ξεκινά από κλέψιμο του Σιμάνσκι





Και 5η φάση… μπόνους από τη συνάντηση ΑΕΚ και Άγιαξ στην OPAP Arena (εάν και πιθανότατα θέλουν, αλλά δεν μπορούν, να ξεχάσουν οι φίλοι των νταμπλούχων): Η τεράστια ευκαιρία του Γιόνσον στο 90', η οποία ξεκινά από κλέψιμο του ίδιου του Δανού χαφ





Φυσικά, δεν… ανακαλύπτουμε την Αμερική. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα. Ανεξαρτήτως το πού επιλέγει να ασκήσει την πίεσή της η «Ένωση» (για παράδειγμα στο εκτός με την Μπράιτον το έκανε σχετικά πιο χαμηλά, ενώ στο εντός πολύ ψηλά) ή και των απουσιών της (έχει να αντιμετωπίσει πολλές και απόψε), είναι κοινώς αποδεκτό ότι είναι… μανούλα στο πρέσινγκ και τις ανακτήσεις.

Φαίνεται, ωστόσο, πως αυτό το αγωνιστικό της προτέρημα (που μόνο εύκολο δεν είναι, χρειάζεται πολλή δουλειά και συντονισμένη και έντονη κίνηση) έρχεται να «κουμπώσει» με μια κακή αντίδραση που δείχνει να έχει σε σχετικές περιπτώσεις ο Άγιαξ. Όπως αποδείχθηκε και στο πρώτο μεταξύ τους ματς.

Έξτρα «όπλα» και κενοί χώροι

Είναι δεδομένο ότι το παραπάνω στοιχείο δεν αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα στην αγωνιστική εξίσωση του αγώνα.

Εξάλλου, εξετάζοντάς το από την πλευρά της ΑΕΚ, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα έχει και άλλα «όπλα» στο παιχνίδι της. Τόσο γνωστά, όπως οι «αγαπημένες» της στατικές φάσεις (τρόπος που δέχεται επίσης γκολ ο Άγιαξ, όπως άλλωστε του είχε συμβεί και στην OPAP Arena από εξέλιξη τέτοιας φάσης), όσο και… άγνωστα. Εννοώντας εκπλήξεις που ίσως προετοιμάζει ο Αργεντινός τεχνικός (όπως για παράδειγμα στο εντός με την Μπράιτον, με το πλάτος που επέλεγε να δίνει ο Γκατσίνοβιτς).

Και, βεβαίως, υπάρχει και το ατομικό στοιχείο. Το ξεπέταγμα του Γκαρσία στον χώρο, η δύναμη του Άμραμπατ (αναμένεται σημαντικό χάντικαπ με τον -όχι και τόσο μυώδη- Σόσα, εάν αγωνιστεί ο αριστερός μπακ χαφ, όπως είναι και το πλέον πιθανό) κτλ. By the way, τρομερές οι δηλώσεις του Ολλανδομαροκινού άσου στους συμπατριώτες του σχετικά με τον χαρακτήρα νικητή που δίνει στον «δικέφαλο» ο Αλμέιδα.



Σημαντικό σε κάθε περίπτωση για την ΑΕΚ είναι να μη… χαραμίσει το πλεονέκτημά της (προβάδισμα στο συνολικό σκορ), τουλάχιστον όχι γρήγορα ή με κάποιο «κακό» λάθος. Και αυτό δεν αναφέρεται γιατί το 0-0 (1-1 κ.ο.κ.) δίνει πρόκριση. Η «Ένωση» πρέπει να αξιοποιήσει το ότι όσο κρατά την ισοπαλία (παίζοντας φυσικά το επιθετικό παιχνίδι της), ο Άγιαξ κάποια στιγμή θα ανοιχτεί για να βρει το γκολ που χρειάζεται. Επομένως, θα της δώσει και χώρους, τους οποίους -ειδικά με Λιβάι στην ενδεκάδα της- έχει αποδείξει ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί.

Έχει την ικανότητα να φτάσει στο θετικό αποτέλεσμα ο «δικέφαλος». Το έχει αποδείξει, αρχής γενομένης από το επικό «διπλό» στο Μπράιτον. Με σεβασμό φυσικά στο DNA του «Αίαντα», ο οποίος σε όποια κατάσταση και εάν βρίσκεται, στην Ευρώπη θα είναι πάντα… Άγιαξ. Πόσω μάλλον, όταν η ολλανδική ομάδα και καλούς παίκτες διαθέτει (κυρίως μπροστά και παρά τις σημαντικές απουσίες των Μπεργκχάους και Μπεργκβάιν) και βρίσκεται στο καλύτερο φεγγάρι της μέσα στη σεζόν, μετά την έλευση του «δικού μας» Τζον Φαν' τ Σχιπ. Σε λίγες ώρες τα σπουδαία.