Αυτοί να μας φοβούνται...

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ασφαλώς η Θεά τύχη δεν ήταν στο πλευρό της Ελλάδας στην κλήρωση για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Παρακολουθώντας τη διαδικασία μαζί με πολλούς συναδέλφους ακούστηκαν πολλά «ωχ» στο άκουσμα της Τουρκίας και της Ρωσίας, αλλά και όταν έγιναν γνωστές οι ομάδες του τετάρτου ομίλου (όπου υπάρχουν Ισπανία, Γαλλία και Λιθουανία), από τον οποίο θα προκύψει ο αντίπαλος στη φάση των «16». Ψυχραιμία παιδιά! Αυτοί που πρέπει να φοβούνται μάλλον είναι οι αντίπαλοί μας. Η καλή Εθνική δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε ποιότητα, ταλέντο, εμπειρία και χαρακτήρα από καμία ομάδα, αν εξαιρέσει κανείς τις ΗΠΑ και την Ισπανία.

Η κατάληψη τουλάχιστον της τρίτης θέσης του ομίλου είναι δεδομένη. Η Κίνα δεν αποτελούσε εμπόδιο παρόντος του Γιάο Μινγκ στις προηγούμενες διοργανώσεις, πόσω μάλλον τώρα που θα λείπει ο σακατεμένος γίγαντας και τη στιγμή που ο Γιόνας Καζλάουσκας τη γνωρίζει άριστα από τη θητεία του στον πάγκο της. Η Ακτή Ελεφαντοστού δεν διαθέτει Ντρογκμπά και Τουρέ της αντίστοιχης ποδοσφαιρικής ομάδας και δεν αποτελεί υψηλό εμπόδιο, ενώ το Πουέρτο Ρίκο έχει μεν ταλέντο, αλλά το αναρχοαυτόνομο παιχνίδι του δύσκολα μπορεί να προβληματίσει μία «στιβαρή» ομάδα όπως η ελληνική. Η Ρωσία θα παρουσιαστεί πολύ πιο δυνατή από το Ευρωμπάσκετ. Κιριλένκο και Κριάπα αναμένεται να δώσουν το «παρών», πιθανώς και ο Χόλντεν (ή κάποιος άλλος καλός πολιτογραφημένος Αμερικανός, π.χ ΜακΚάρτι), ο εξαιρετικός προπονητής Ντέιβιντ Μπλατ παραμένει στο τιμόνι, ενώ οι νεαροί της ομάδας που ανέλαβαν περισσότερες ευθύνες στο Ευρωμπάσκετ θα παρουσιαστούν πιο έτοιμοι. Σε ό,τι αφορά στην Τουρκία, η έδρα-με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ώθηση από κόσμο, ψυχολογία, διαιτησία)-είναι το μεγάλο της όπλο, δίχως να υποτιμά κανείς το ταλέντο της ομάδας, με παίκτες-προσωπικότητες όπως ο Τούρκογλου, ο Ιλιάσοβα και πιθανότατα ο Οκούρ.

Όχι όμως να τα βάψουμε και μαύρα! Το ερχόμενο καλοκαίρι οι δύο καλύτεροι πλέι μέικερ της Ευρώπης, Παπαλουκάς και Διαμαντίδης, θα είναι παρόντες, όπως επίσης ο «εξολοθρευτής» Παναγιώτης Βασιλόπουλος και ο αθόρυβος πλην υπερπολύτιμος Κώστας Τσαρτσαρής. Το επόμενο καλοκαίρι ο Γιόνας Καζλάουσκας δεν θα αρχίζει από το μηδέν, αλλά έχοντας πίσω του την εμπειρία της πρώτης μεγάλης διοργάνωσης στον πάγκο της Εθνικής και τα πειστήρια για την καλή δουλειά του. Το επόμενο καλοκαίρι Καλάθης, Κουφός, Καϊμακόγλου και Καλαμπόκης δεν θα είναι πλέον πρωτάρηδες στην επίσημη αγαπημένη, Περπέρογλου και Πρίντεζης θα είναι «αναβαθμισμένοι» έχοντας αποδείξει στην Πολωνία πως αντέχουν μεγαλύτερο βάρος στους ώμους τους, ενώ ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης δεν θα είναι ερωτηματικό, αλλά μία σταθερά για την Εθνική. Και δίπλα σε αυτούς ο Σπανούλης, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης και ο Φώτσης θα παραμένουν πιστοί στρατιώτες της επίσημης αγαπημένης.

Η Εθνική έχει αποδείξει επανειλημμένα πως τα καταφέρνει καλύτερα στα δύσκολα. Οι μεγάλες ανατροπές του πρόσφατου παρελθόντος, θρίαμβοι όπως αυτός κόντρα στις ΗΠΑ το 2006 και το χάλκινο μετάλλιο στην Πολωνία παρά τις ελλείψεις, τα πολλά νέα πρόσωπα και τη νέα τεχνική ηγεσία αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για του λόγου το αληθές.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com