Ένας 68χρονος εκμοντερνίζει την Εθνική και δείχνει το δρόμο

Συνήθως τα διδάγματα από μια προσπάθεια βγαίνουν όταν κλείνεις το ταμείο κι απομακρύνεσαι από αυτό. Όμως δύο και μόνο παιχνίδια στη Βικτώρια αρκούν για να πείσουν άπαντες προς ποια κατεύθυνση πρέπει να βαδίσει η Εθνική ομάδα και το ελληνικό μπάσκετ εν γένει στο εξής.

Ανεξάρτητα από το αν ο ούτως ή άλλως δύσκολος στόχος πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιτευχθεί, η ελληνική ομάδα, έστω και σε αυτή την αποδεκατισμένη της μορφή, έδειξε και έπεισε άπαντες πως όχι μόνο μπορεί, αλλά και πρέπει να παίξει πιο σύγχρονο μπάσκετ.

Καλώς ή κακώς, το σκεπτόμενο μπάσκετ, για το οποίο ορθώς καυχιόμασταν στις επιτυχίες της πρώτης δεκαετίας της νέας χιλιετίας, φαντάζει πλέον παρωχημένο. Οι επιθέσεις άνω των 18 δευτερολέπτων, η απαγόρευση εκτέλεσης ακόμη κι αν υπάρχουν καλές προϋποθέσεις στα 5-10 δευτερόλεπτα, το ανελέητο σημάδι στα μις ματς και η μη επιδίωξη του αιφνιδιασμού ακόμη κι όταν όλα σου φωνάζουν «τρέξε», ανήκουν σε έναν τρόπο παιχνιδιού που μοιάζει πλέον προϊστορικός. Κι αν το ελληνικό μπάσκετ δεν εξελιχθεί, δεν ακολουθήσει τη διεθνή τάση και μείνει προσκολλημένο σε αυτό που κάποτε, υπό άλλες συνθήκες αλλά και κανονισμούς, το είχε οδηγήσει στην κορυφή, θα… εκλείψει σταδιακά σαν τους δεινοσαύρους.



Ο Ρικ Πιτίνο ξάφνιασε πολλούς όταν από τις πρώτες προπονήσεις και δηλώσεις εξήγγειλε γρήγορο μπάσκετ, με πολλές κατοχές, διαρκή κίνηση, άμεσες εκτελέσεις, πολλά τρίποντα κι επιδίωξη αιφνιδιασμού ακόμη και μετά από καλάθι. «Τρελάθηκε ο Αμερικανός», αναφώνησαν πολλοί θεωρώντας πως η Εθνική, ειδικά με τόσο «πετσοκομμένο» ρόστερ και τόσο περιορισμένο χρόνο προετοιμασίας, θα έπρεπε να πάει στο Προολυμπιακό με δόγμα τον «κλεφτοπόλεμο», ένα παιχνίδι λίγων κατοχών, αργό μπάσκετ και πολύ ξύλο για να επιβιώσει απέναντι σε πιο ποιοτικά και γεμάτα ρόστερ από το δικό της. Κι όμως, ένας 68χρονος έφτανε για να δείξει στην «επίσημη αγαπημένη» το δρόμο του εκμοντερνισμού.

Απαίτησε από την αρχή πατημένο γκάζι, γρήγορη εκτέλεση απέναντι και σε οργανωμένες άμυνες, αναζήτηση του fast break σε κάθε «παράθυρο», διαρκή κίνηση με πολλά σκριν και πικ εν ρολ στην επίθεση, αλλά και σουτ. Κι όντας χαρισματικός υποκινητής και μετρ της ψυχολογίας, κατόρθωσε να κάνει παίκτες, που είχαν μάθει να παίζουν με χαλινάρι, να «λυθούν» και να... ξαμοληθούν, να νιώσουν ίσως καλύτερoι από ό,τι είναι ή τους θεωρούσαμε, να σουτάρουν χωρίς φόβο ενώ αρκετοί προπονητές το απαγόρευαν, να γιγαντώσουν την αυτοπεποίθησή τους και να απολαύσουν το παιχνίδι. Όπως το απολαμβάνουν και οι φίλοι του μπάσκετ που με μαύρους κύκλους λένε πως αξίζει το ξενύχτι.

Μάλιστα, η Εθνική έπαιξε με τον συγκεκριμένο τρόπο απέναντι σε ομάδες που παίζουν εδώ και χρόνια τόσο αλέγκρο μπάσκετ, όπως ο πολύ ποιοτικός Καναδάς και η πάντα επικίνδυνη Κίνα. Αντιμετώπισε αμφότερους τους αντιπάλους της στο δικό τους παιχνίδι κερδίζοντας πανεύκολα τη δεύτερη και χάνοντας στα σημεία από τον πρώτο. Πού να’ χε περισσότερο χρόνο προετοιμασίας ή πού να' παιζαν και παιδιά που θα ταίριαζαν γάντι σε αυτό το στυλ, όπως οι πρεσβύτεροι Αντετοκούνμπο, ο Παπαπέτρου, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Ντόρσεϊ, ακόμη κι ο Σπανούλης.



Ασφαλώς αυτός ο τρόπος παιχνιδιού προϋποθέτει στοιχεία που δεν είναι σε αφθονία στο ελληνικό μπάσκετ: Αθλητικότητα, μέγεθος, παιχνίδι ένας εναντίον ενός, skills και φυσικά μακρινό σουτ. Γι’ αυτό και τα νέα παιδιά, που κάποτε ορθώς «ξεπατίκωναν» το άριστο διάβασμα του Διαμαντίδη ή τα πικ εν ρολ του Παπαλουκά, θα πρέπει να δουλέψουν (και) σε δεξιότητες και στο κορμί τους, προκειμένου να μπορούν να ακολουθήσουν το ρεύμα του μπάσκετ και να μη βαλτώσουν.

Τι θα καταφέρει η Εθνική στον ημιτελικό με την Τουρκία ή και τον τελικό αν φτάσει, θα μάθουμε σε λίγα 24ωρα. Όμως παρότι το διακύβευμα είναι μεγάλο, ολόκληρη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες γαρ, είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικό η εικόνα της Εθνικής αυτό το καλοκαίρι να μην είναι μια όμορφη παρένθεση, αλλά ο κανόνας για τα επόμενα χρόνια, ακόμη και χωρίς τον Ρικ Πιτίνο. Μπορεί ο Αμερικανός Hall of Famer να μη μας οδηγήσει στο Τόκιο, μπορεί να μην επιστρέψει καν στην Αθήνα, αλλά τουλάχιστον έχει φροντίσει να μας δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως παρακαταθήκη.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis