Ο «αξιωματικός» και οι δύο «πύργοι» στα χέρια του σκακιστή Μπαρτζώκα

Μπορεί η αγωνία για το μέλλον Σλούκα και Βεζένκοφ να παρατείνεται, ωστόσο ο Ολυμπιακός με τις μέχρι τώρα κινήσεις του έχει βάλει τις βάσεις ώστε να παρουσιαστεί ανάλογα ή και περισσότερο ανταγωνιστικός τη νέα σεζόν. Οι επιστροφές των Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και Νίκολα Μιλουτίνοφ δεν αποτελούν «ξαναζεσταμένο φαγητό», αλλά στοχευμένες προσθήκες παικτών που είναι ικανοί να υπηρετήσουν άψογα τη φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Οι δύο μεταγραφές προσφέρουν έναν «αξιωματικό» και έναν δεύτερο «πύργο» στα χέρια του αποκαλούμενου από τους φίλους της ομάδας «σκακιστή», ωστόσο ο ίδιος μάλλον δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό. Κι αυτό γιατί ένας παίκτης σκάκι εστιάζει περισσότερο στο να «παγιδεύσει» τον αντίπαλο με τις τακτικές κινήσεις του, ενώ ο προπονητής των «ερυθρόλευκων» εστιάζει περισσότερο στο πώς θα τελειοποιήσει το παιχνίδι της δικής του ομάδας για να κερδίσει την παρτίδα.

Η άδικη «ρετσινιά» του Γουίλιαμς-Γκος και οι διαφορετικές συνθήκες πέντε χρόνια μετά

Πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού «ξίνισαν» στο άκουσμα της απόκτησης του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος θυμούμενοι το όχι… θαμπωτικό πέρασμά του από την ομάδα τη σεζόν 2018/19. Ήθελαν κάτι πολύ πιο «λαμπερό» για την ενίσχυση στα γκαρντ, ειδικά όσο παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό πάνω από το μέλλον του Κώστα Σλούκα. Κάθε σύγκριση όμως με τον Γκος και τον Ολυμπιακό προ πενταετίας είναι από άδικη μέχρι παντελώς ανεδαφική.

Τρανή απόδειξη είναι πως στην ομάδα της πρώτης ελληνικής θητείας του Γκος, ο Σάσα Βεζένκοφ και ο Ζακ ΛεΝτέι δεν είχαν δείξει τότε ούτε το ελάχιστο από ό,τι παρουσίασαν φέτος σε Ολυμπιακό και Παρτιζάν αντίστοιχα. Κατ’ αρχάς ένας παίκτης μπορεί να «ανέβει» ή να «κατέβει» ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται. Μια προβληματική ομάδα μπορεί να κάνει έναν καλό παίκτη να μοιάζει μέτριος ή ακόμη και κακός, ενώ ένα καλοκουρδισμένο σύνολο μπορεί να αναδείξει σε πρωταγωνιστή έναν παίκτη που θα έμοιαζε «λίγος» σε άλλο περιβάλλον.



Και η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός της περιόδου 2018/19 ελάχιστη σχέση έχει με τον τωρινό. Τότε ο Αμερικανός δεν έμοιαζε το ιδανικό fit δίπλα στον Σπανούλη, δεν μπορούσε να ηγηθεί στα γκαρντ αντ’ αυτού, ούτε και να καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες του Kill Bill ή του Γιάνις Στρέλνιεκς, σε ένα back court που είχε μεν ποιότητα, αλλά στερούταν αθλητικότητας.

Πλέον, στο 2023, πέντε χρόνια μετά από τότε, ο Γουίλιαμς-Γκος είναι σαφώς πιο ώριμος και δείχνει να ταιριάζει πολύ καλύτερα στην τωρινή καλοκουρδισμένη περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού. Θα μπει σε ένα σύνολο που δεν θα περιμένει τα πάντα από αυτόν, αλλά θα αποτελεί έναν ακόμη κρίκο σε μια αλυσίδα. Μπορεί να προσφέρει σκορ χωρίς κατάχρηση ντρίμπλας και προσπαθειών, μπορεί να δημιουργήσει χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές ή να υποπίπτει σε εύκολα λάθη, μπορεί-δίχως να είναι εξολοθρευτής-να σταθεί αξιοπρεπέστατα στην προσωπική άμυνα και να υπηρετήσει το πλάνο με αλλαγές χάρη στο μέγεθος και τα μακριά του χέρια και μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να γκρινιάζει αν μείνει λίγο παραπάνω στον πάγκο.

Ο ρόλος του, λογικά, δεν αναμένεται να διαφέρει σημαντικά από αυτόν που είχε φέτος στη Ρεάλ, ειδικά σε περίπτωση παραμονής του Σλούκα. Στην σκακιέρα του Μπαρτζώκα θα είναι ένας αξιωματικός: όχι το πιο ισχυρό από τα κομμάτια του ρόστερ, δεν θα μπορεί να υπερπηδήσει αντιπάλους λόγω της average αθλητικότητάς του, αλλά με απειλή από μακριά και την κάθετη κίνησή του μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμος.

Ο δεύτερος «πύργος» Μιλουτίνοφ είναι τόσο ίδιο και… διαφορετικός

Σε αντίθεση με τον Γουίλιαμς-Γκος, η επιστροφή Μιλουτίνοφ αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο με μεγαλύτερη θέρμη. Υπήρχαν κι αυτοί που υποδέχτηκαν με σκεπτικισμό την παρουσία ενός δεύτερου 7 footer στο ρόστερ δίπλα στον σωματικά παρόμοιο Φαλ. Όχι όμως ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που είχαν ακολουθήσει την τάση με τους ημίψηλους και αθλητικούς σέντερ τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κι αυτός που αντιλήφθηκε από τους πρώτους πως οι «δεινόσαυροι» όχι μόνο δεν εξαλείφθηκαν ως είδος, αλλά έχουν επιστρέψει και κυριαρχούν. Από τον Ταβάρες, μέχρι τον Γιόκιτς, οι ψηλοί πλέον δεν είναι οι «δούλοι» των κοντών.

Σύμφωνοι, Φαλ και Μιλουτίνοφ έχουν φαινομενικά πολλά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά οι ομοιότητές τους μάλλον σταματούν στη σωματοδομή τους και στην ικανότητά τους στην πάσα. Κατά τα λοιπά, αυτοί οι δύο «πύργοι» έχουν αξιοσημείωτες διαφορές σε άμυνα κι επίθεση. Ο Γάλλος είναι καλύτερος rim protector, αλλά ο Σέρβος στο απόγειο της φόρμας του ήταν ικανότερος στην άμυνα με αλλαγές. Ο «Μους» υπερτερεί σε δύναμη «σπρώχνοντας» τους αντιπάλους του μέχρι να φτάσει σε θέση βολής, αλλά ο «Μίλου» έχει καλύτερη τεχνική, ποιοτικότερα τελειώματα, ενώ μπορεί να απειλήσει με πρόσωπο στο καλάθι από τα 4-5 μέτρα και να είναι πιο αποτελεσματικός στο pick n’ roll (με παιχνίδι και πάνω από τη στεφάνη) αλλά και στο short roll.



Γιατί ο Μπαρτζώκας δεν πήγε στο πλάνο με έναν διαφορετικού τύπου σέντερ δίπλα στον Φαλ; Μάλλον για τρεις προφανείς λόγους: Πρώτον, όταν εμφανίζεται η ευκαιρία να αποκτήσεις τον Μιλουτίνοφ σε προνομιακή τιμή, δεν αφήνεις έναν παίκτη τέτοιας ποιότητας, μηδενικού ρίσκου και χωρίς κίνδυνο μη προσαρμογής να χαθεί. Δεύτερον, είναι εμφανής η πρόθεση του προπονητή του Ολυμπιακού να «εισπράξει» περισσότερα την ερχόμενη σεζόν από το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, καθώς υπήρχαν παιχνίδια φέτος που οι «ερυθρόλευκοι» υστέρησαν σε αυτό και οι ψηλοί τους έπαιρναν ελάχιστες προσπάθειες. Και τρίτον, γιατί με δύο τόσο καλούς ριμπάουντερ, αλλά και μια ομάδα που βασίζεται στην κυκλοφορία και όχι στην ατομική πρωτοβουλία, εξασφαλίζει ότι σε μεγάλο βαθμό θα κερδίζει τη μάχη των κατοχών περιορίζοντας τα επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων και τα λάθη της δικής του ομάδας.

Απογειώνεται αν μείνουν Σλούκας-Βεζένκοφ, δεν καταστρέφεται αν φύγουν

Πλέον όλες οι επόμενες κινήσεις του Ολυμπιακού εξαρτώνται από τις αποφάσεις Σλούκα και Βεζένκοφ. Είναι περισσότερο από προφανές πως στο ιδανικό για τους «ερυθρόλευκους» σενάριο θα μιλάμε για ένα ουσιαστικά συμπληρωμένο ρόστερ με δύο εκκρεμότητες, αλλά και δύο διαθέσιμες θέσεις ξένων (Φαλ, Μιλουτίνοφ, ΜακΚίσικ, Γκος οι σίγουροι ξένοι, αφού ο Γουόκαπ πήρε ελληνικό διαβατήριο). Οι Πειραιώτες θα μπορούν να κλείσουν το ρόστερ τους με τον Αϊζέια Κάνααν στο «2» και με έναν ακόμη ξένο παίκτη που θα έχει συμπληρωματικό ρόλο αγωνιζόμενος τόσο στο «4» όσο και στο «5» για να είναι πλήρως καλυμμένοι.



Απεναντίας, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να αλλάξει κατεύθυνση αν υπάρξει αποχώρηση του ενός ή και των δύο ηγετών. Όχι μόνο λόγω «διαβατηρίων», αλλά και λόγω της δεδομένης ποιότητας και πολυτιμότητας αμφότερων στη λειτουργία του συνόλου. Παίκτες με ταλέντο υπάρχουν πολλοί, αλλά με τέτοια χαρακτηριστικά, σε συσκευασία γηγενή και απόλυτα προσαρμοσμένοι στο σύνολο… όχι. Κι επειδή είναι αδύνατο να βρεθούν μπασκετικοί «κλώνοι» τους, έστω και στην αγορά των ξένων, οι Πειραιώτες θα χρειαστεί να διαφοροποιήσουν αρκετά τον τρόπο παιχνιδιού τους. Και πάλι όμως, υπάρχουν αρκετές σταθερές στην ομάδα που εγγυώνται πως ο Ολυμπιακός θα παραμείνει στο top level της Ευρωλίγκας, στην οποία ο ανταγωνισμός τη νέα σεζόν αναμένεται ακόμη ισχυρότερος.

ΥΓ: Για τις κινήσεις του Παναθηναϊκού θα αναφερθούμε εκτενώς προσεχώς. Οι τέσσερις πρώτες προσθήκες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το ταβάνι της ομάδας θα καθοριστεί από τις επόμενες κινήσεις στα γκαρντ.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis